Ο Γιώργος Χρυσοστόμου στην κάμερα του Monopoli TV
Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, καλέσαμε τον Γιώργο Χρυσοστόμου για ένα τσάι στα γραφεία του Monopoli. Αφορμή για τη συζήτησή μας ήταν ο «Λίλιομ», ο ήρωας που ερμηνεύει στο ομώνυμο έργο που σκηνοθετεί ο Θωμάς Μοσχόπουλος στο θέατρο Πόρτα. Θέλαμε να μάθουμε από τον ίδιο γιατί αυτός ο απρόβλεπτος τύπος, ο λαϊκός «Δον Ζουάν» που δουλεύει σαν κράχτης σ’ ένα λούνα παρκ της Βουδαπέστης έχει γοητεύσει τόσο πολύ το θεατρόφιλο κοινό της Αθήνας…Συνέντευξη στη Μάρη ΤιγκαράκηVideo: Premiummedia
«Το Λίλιομ είναι μια μεγάλη παράσταση. Με πολύ συναίσθημα και ψυχή που βγήκε από τον Θωμά Μοσχόπουλο, ήδη από την επιλογή του έργου μέχρι την περαίωσή της. Σ’ αυτή την δουλειά όλοι οι συνάδελφοι είμαστε συνδεδεμένοι με το ίδιο «νήμα» και την πάμε πολύ ωραία…»
Ο ήρωας του Μόλναρ είναι ένας γοητευτικός αλήτης, βίαιος, απρόβλεπτος, ενίοτε αστείος και ακαταμάχητα αλαζόνας. «Εξαρτάται πώς τον βλέπει κανείς. Πέρασα πολύ δύσκολα μέχρι να τον συμπαθήσω, γιατί πρέπει μ’ έναν τρόπο να δικαιολογείς μέσα σου τον ήρωα και να μην τον σχολιάζεις. Εγώ στον Λίλιομ βλέπω έναν άνθρωπο… ένα ανθρωπάκι, αλλά δεν το λέω υποτιμητικά. Είναι μια μικρή ψυχούλα σαν παιδί».
Στον Λίλιομ δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία να επιστρέψει στη ζωή και να διορθώσει τα λάθη του. «Όλοι θα θέλαμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα. Αλλά εάν γυρνούσα πίσω μάλλον τα ίδια λάθη θα έκανα, και εάν δεν έκανα αυτά, θα έκανα σίγουρα κάποια άλλα. Νομοτελειακό δεν είναι αυτό;»
Όσοι δεν τον ξέρουν δύσκολα πιστεύουν ότι ένας καλλιτέχνης τόσο πληθωρικός και εκφραστικός πάνω στη σκηνή, είναι μάλλον εσωστρεφής στην καθημερινότητά του. «Δεν είμαι τύπος που περνάω καλά μέσα σε παρέες. Απολαμβάνω ν’ ακούω μουσική μόνος μου. Μ’ αρέσει να μένω σπίτι, να το τακτοποιώ, να περιποιούμαι τα φυτά μου. Είμαι μάλλον μοναχικός και σίγουρα δεν με λες την ψυχή της παρέας».
Ωστόσο το παρεϊστικό κλίμα είναι ζητούμενο στις δουλειές; «Εγώ μόνο έτσι μπορώ να λειτουργήσω, μέσα σ’ ένα σύστημα. Βασικό στοιχείο όμως δεν είναι η παρέα, γιατί και το πολύ παρεϊστικο έχει καταστρέψει δουλειές. Το πιο σωστό είναι να είμαστε συνεργάτες. Μέχρι εκεί. Σαφώς υπάρχει μια σχετική ιεραρχία στην ομάδα αλλά δεν είμαστε και στρατός. Τουλάχιστον στο Πόρτα έτσι λειτουργούμε».
Από το 2001 που αποφοίτησε από τη σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος έχει συμμετάσχει σε πολύ αξιόλογες δουλειές στο θέατρο και στην τηλεόραση. Τι κέρδισε από αυτή τη διαδρομή; «Φίλους, όμορφες αναμνήσεις, δύναμη και κυρίως υπομονή. Αλλά πέρασα και πολύ δύσκολα. Για πολλά χρόνια δεν είχα δουλειά».
Στην πορεία ήρθε και ένα βραβείο Χορν. «Το μόνο που άλλαξε με το βραβείο Χορν είναι ότι με τα χρήματα που πήρα ξεχρέωσα την εφορία μου. Τίποτα άλλο. Για μένα ήταν έκπληξη γιατί δεν ήμουν πρωτοεμφανιζόμενος. Παρόλα αυτά το δέχτηκα με μεγάλη τιμή και το χάρηκα γιατί το πήρα για το Μιστέρο Μπούφο. Για το ρόλο που είχε να κάνει με τη γέννηση του ηθοποιού. Κατά τ’ άλλα δεν άλλαξε κάτι. Να σου ότι μετά το βραβείο έμεινα 7 μήνες άνεργος θα το πιστέψεις;»
Όταν τον ρωτάμε για τα επόμενα βήματά του λέει γελώντας «Να πάρω το βραβείο Κουν και ένα Όσκαρ! Δεν έχω στο μυαλό μου ρόλους που θέλω να παίξω. Ο στόχος είναι να μην υπάρχει μέσα μου παγωμάρα… Να μπορώ να παίζω διαφορετικά πράγματα».
Παραδέχεται ότι δεν είναι ενεργός πολιτικά. «Δεν είμαι περήφανος γι’ αυτό αλλά δεν ασχολούμαι καθόλου μ’ αυτά. Την ημέρα των εκλογών δεν άνοιξα την τηλεόραση και δεν είχα ιδέα το τι γινόταν. Χάρηκα όταν έμαθα το αποτέλεσμα γιατί ελπίζω ότι ίσως κάτι αλλάξει. Δεν ξέρω τι θα καταφέρουν οι άνθρωποι που ήρθαν στην κυβέρνηση αλλά μόνο το γεγονός ότι ο κόσμος άλλαξε στάση και μετακινήθηκε μετά από τόσα χρόνια στασιμότητας είναι ελπιδοφόρο. Ο κόσμος, όπως και οι θεατές στο θέατρο, είναι πλέον πιο συνειδητοποιημένοι και πιο υποψιασμένοι. Δεν παραμυθιάζονται εύκολα και αυτό εγώ το βρίσκω πολύ θετικό».
Τελειώνοντας τη συζήτησή μας των ρωτάω εάν υπάρχει κάτι που τον χαλάει στην Αθήνα. «Την αγαπώ πολύ αυτή την πόλη και με θλίβει το γεγονός ότι απέχει πολύ λίγο, «ένα τσακ» για να γίνει πανέμορφη».
*Ευχαριστούμε το τσάι Dilmah για τις υπέροχες γεύσεις που μας έστειλε να δοκιμάσουμε
