Με την ψυχή μου κυρία μου…
Αν ο Σίμος Κακάλας κι ο Γιώργος Παπαγεωργίου ήταν μαθητές, θα ανήκαν σ’ εκείνη τη σπάνια κατηγορία, που ως δάσκαλος οφείλεις και συχνά θέλεις να τους πετάξεις έξω από την τάξη, αλλά λειτουργώντας με γνώμονα το προσωπικό σου συμφέρον, θυσιάζεις το μάθημά σου, για να μην στερηθείς την παρουσία τους.Η βραδιά της Τρίτης 3 Φεβρουαρίου, στο ιστορικό θέατρο Πόρτα, ήταν μια βραδιά αφιερωμένη στη λαϊκή Μούσα, όπως προλόγισε ο συνθέτης Κορνήλιος Σελαμσής, και μας προσφέρθηκε χάρη στα εξής τρία φαινόμενα της ελληνικής πραγματικότητας:Από την Αγγελική Ξυνού
Το πρώτο φαινόμενο, το οποίο στάθηκε η αφετηρία της παρουσίασης των “παρεξηγημένων” της νύχτας τραγουδιών από τον Σίμο Κακάλα και το Γιώργο Παπαγεωργίου ήταν η βράβευση του Σάκη Ρουβά με το Μεγάλο Βραβείο Αρχαίου Δράματος Κάρολου Κουν πρόσφατα κι οι αντιδράσεις που ξεσήκωσε η ίδια η βράβευση, αλλά κυρίως η απάντηση του κύριου Ρουβά, όταν μεγάλη μερίδα του κοινού διαμαρτυρήθηκε φωναχτά ρωτώντας “με τι προσόντα“. Η απάντηση του ήταν “με την ψυχή μου“.
Το δεύτερο, είναι το “φαινόμενο Σίμος Κακάλας”. Κανένας φόβος υπερέκθεσης πάνω στη Σκηνή, μέγιστη τεχνική, αστείρευτη φαντασία και λαμπερό χιούμορ. Χωρίς δεύτερη πρόβα, για να μείνουν συνεπείς στο είδος που υπηρέτησαν, με ένα ακορντεόν και ένα γιουκαλίλι, ο Κακάλας κι ο Παπαγεωργίου, ανέβασαν στη σκηνή τους φίλους τους και παραλίγο κι εμάς, τους τυχερούς θεατές.
Guest εμφανίσεις που επιβεβαίωσαν το εύρος των δυνατοτήτων ενός Ηθοποιού σε αντιπαραβολή με τις προφανείς ελλείψεις μιας “διασημότητας” πάνω στη Σκηνή: Ο Γιώργος Γάλλος τραγούδησε Ρίτα Σακελλαρίου με τη φωνή και τη συγκίνηση ενός ψάλτη, ο Σωκράτης Πατσίκας ερμήνευσε Λε-Πα αλα Κουρτ Βάιλ, αυτές ήταν δύο από τις εμφανίσεις που ξεχώρισαν.
Τέλος το τρίτο φαινόμενο που συνέβαλε αποφασιστικά στη χθεσινή βραδιά, είναι το φαινόμενο “Ξένια Καλογεροπούλου”. Μια προσωπικότητα του θεάτρου κάθε χρόνο και πιο φιλόξενη, πιο αγέραστη, που χωρίς αναστολές και με τη φρεσκάδα ενός μικρού κοριτσιού, παραχώρησε το θέατρό της στους δύο ηθοποιούς για να το δει να μεταμφιέζεται σε σκυλάδικο.
Αυτό που προέκυψε, ήταν όχι η αναβίωση, αλλά το ίδιο το Βαριετέ, φυσικό προϊόν της εποχής μας: ζουμερό, φρέσκο, αναπάντεχο, ανεπανάληπτο.
Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι…
γκρινιάζει κάποιος φωνογράφος
πες μου τι να της πω, Χριστέ μου,
Τώρα συνήθισα μονάχος.
Με φυσαρμόνικες που σφίγγουν
φτωχοί μη βρέξει και μη στάξει
όλο και κράζουν τους αγγέλους
κι είναι οι αγγέλοι τους μαράζι.
"> Δείτε περισσότερα αποκλειστικά video από τη βραδιά
