Τι θα δούμε στο θέατρο το Φεβρουάριο;

Κατηγορία: Περιορισμένες Εμφανίσεις

Το ασπράδι του αυγού / Κρέμα και Μαρέγκα (Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών 13-15/2)

Τι: Δύο ευυπόληπτες οικογένειες συναντιούνται για τον γάμο των παιδιών τους, και, αδυνατώντας να συνεννοηθούν, τραγουδούν, χορεύουν, σφηνώνουν σε ξεχαρβαλωμένες καρέκλες, υποφέρουν από ρινορραγία και φλυαρούν περιφέροντας βαλσαμωμένα ζώα. Η συμπεριφορά τους είναι εξίσου ακατανόητη με τις συζητήσεις τους, εξαιτίας μιας αντικειμενικής δυσκολίας: η μία οικογένεια μιλά αποκλειστικά γαλλικά και η άλλη γερμανικά!

Γιατί: Μια από τις πολυαναμενόμενες μετακλήσεις της χρονιάς. Ο Κριστόφ Μαρτάλερ, σκηνοθετεί μια ιδιοσυγκρασιακή φάρσα, βασισμένη στο έργο του Γάλλου κωμωδιογράφου του 19ου αιώνα, Ευγένιου Λαμπίς.

Κατηγορία: Διπλός Δημήτρης Δημητριάδης και άλλες Πειραγμένες Αρχαίες Τραγωδίες 

Τι: Ο Δημητριάδης εμπνέεται από την αποσπασματικά σωζόμενη τραγωδία του Ευριπίδη και δημιουργεί μια οικογενειακή τραγωδία δωματίου με οικουμενικές διαστάσεις. Αντί για τον μυθικό γιο του Ήλιου που τιμωρήθηκε από τον Πατέρα των Θεών επειδή κράσαρε το άρμα του πατέρα του, η δράση μετεφέρεται σε ένα μεσοαστικο living room στο σύγχρονο Λονδίνο. Ο μισαλλόδοξος και θρησκόληπτος πάτερ-φαμίλιας, Χάμνετ Λομ (l’homme = άνθρωπος) επιβάλλει φανατικά τους κανόνες του Χριστιανισμού στην οικογένεια του, διαστρεβλώνοντας το ίδιο τους το νόημα.

Γιατί: Ο Δημήτρης Καραντζάς σκηνοθετεί για δεύτερη φορά έργο του Δημήτρη Δημητριάδη, μετά τον Κυκλισμό του Τετραγώνου. Αυτή είναι η «ποντικοπαγίδα» του, ένα θέατρο μέσα στο θέατρο, όπου εδώ θέατρο είναι οι σχέσεις υποκρισίας μέσα στην ίδια την οικογένεια. Το θέατρο της καθημερινότητας. Μέσα στον φυσικό χρόνο μιας νύχτας διεισδύουμε στο εσωτερικό του σπιτιού της οικογένειας, το οποίο εκτείνεται σε όλους τους χώρους του θεάτρου, και παρακολουθούμε τις σχέσεις αρρωστημένης εξάρτησης μεταξύ των μελών της. 

Ο Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας (ΚΕΤ μέχρι 8/3)

Τι: Η Κασσάνδρα του μύθου είναι η απόλυτη ξένη. Μια θεϊκή κατάρα την αναγκάζει να παραμένει ανέραστη και να προφητεύει διαρκώς την αλήθεια χωρίς να γίνεται ποτέ πιστευτή. Στο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη, αναδιαπραγματεύεται η ίδια την εικόνα της. Γίνεται το αντίθετό της. Αντί για καταστροφές, διακηρύσσει την παράδοση στο ερωτικό πάθος, και ό,τι λέει γίνεται από όλους πιστευτό.

Γιατί: Αν η Βίβλος είναι το Ευαγγέλιο του Θεού, ο Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας είναι ένα θεατρικό Ευαγγέλιο του ανθρώπου ή «αντί-Ευαγγέλιο» του έρωτα. Επί σκηνής η Χρύσα Καψούλη φανερώνει την αγιότητα του σώματος: “κινήσεις ασυγκράτητες κοφτές / όπως βγαίνουν και πετιούνται όπου νάναι / σαν για να μη φορεθούν ποτέ ξανά / περιττά και άχρηστα / τα ρούχα τρελαμένων εραστών που επείγονται / να φανερώσουν ολόγυμνα τα σώματα τους”.
 
Μαύρο Αίμα (Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη)

Τι: Μια παράσταση βασισμένη στο μύθο της Ορέστειας. Η Κλυταιμνήστρα φορτισμένη με την αρχέγονη παράδοση της μητριαρχίας κατασυκοφαντείται από τον άντρα, ο οποίος στέκει απέναντί της ζηλόφθονος και συμπλεγματικός. Ο άντρας χτίζει έναν ολόκληρο πολιτισμό, πάνω στην περιφρόνηση της γυναίκας. Το «Μαύρο Αίμα» είναι το πρόσωπο αυτής της γυναίκας και η δολοφονία της μητέρας.

Γιατί: Βίκυ Βολιώτη και Χρήστος Σαπουντζής ως μοντέρνο ζευγάρι Κλυταιμνήστρας και Αγαμέμνωνα. Το λες και dream casting.

Κατηγορία: Νέα Κιτσοπούλου!

 
Μια μέρα, όπως κάθε μέρα, σε ένα διαμέρισμα από τα χιλιάδες διαμερίσματα της Αθήνας, αυτά με τα κουφώματα ασφαλείας και τους βολικούς καναπέδες τους, σε κατάσταση αμόκ. Ή η ανουσιότητα του να ζεις. (Θέατρο Τέχνης – Πρεμιέρα 13/2)

Τι: Σήψη και βαρεμάρα και τηλεκοντρόλ στο χέρι. Το θεατρικό αντίστοιχο του να μη βγεις καν και να κάτσεις πάλι σπίτι να δεις ντάνσινγκ με αυτούς με τους οποίους έχετε πολύ καιρό τώρα εξαντλήσει κάθε ουσιαστικό θέμα – αν είχατε καν ποτέ κάποιο. Καθημερινίλα δηλαδή, ανυπόφορη «ανώδυνη» ανουσιότητα, κλισέ υπαρξιακό τέλμα. Αν αντέχεις να μάθεις τον τίτλο για να το ζητήσεις στο ταμείο, θα αντέξεις και να το βιώσεις. Αφού κάθε μέρα το αντέχεις.

Γιατί: Η πιο πολυσυζητημένη και προκλητική νέα θεατρική συγγραφέας μας δεν φοβάται μην κουράσει. Ίσα-ίσα που σαν να το επιδιώκει στη νέα παράσταση της. Αυτό είναι το θέμα: μια θεατρική εμπειρία αληθινό χάσιμο χρόνου. 

Κατηγορία: Το Υπόλοιπο Δεύτερο Τρίμηνο στο νέο Θέατρο Τέχνης 

Immanuel Kant (Θέατρο Τέχνης μέχρι 5/4)

Τι: Ο μέγιστος Γερμανός διαφωτιστής του 18ου αιώνα ταξιδεύει με ένα υπερωκεάνιο προς την Νέα Υόρκη, στη δική μας σύγχρονη εποχή. Πρόκειται να ανακηρυχθεί Επίτιμος Διδάκτορας κι ελπίζει ταυτοχρόνως, πως οι γιατροί της Αμερικής θα θεραπεύσουν το γλαύκωμα από το οποίο πάσχει. Η περίπτωση του τυφλωμένου φιλοσόφου γίνεται η αφορμή για να γελάσουμε με την κατάθλιψή μας, για να αποτρέψουμε τον μαρασμό μας.

Γιατί: το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Γιάννη Περλέγκα με πρωταγωνιστές τα μεγάλα ονόματα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, Μάκη Παπαδημητρίου, Σύρμω Κεκέ, Κατερίνα Λυπηρίδου. 

Το Νησί των Σκλάβων (Θέατρο Τέχνης μέχρι 5/4)

Τι: Δύο αριστοκράτες και οι υπηρέτες τους, ναυαγούν σ΄ένα νησί που κατοικείται από εξεγερμένους σκλάβους της Αθήνας. Στον παράξενο αυτό τόπο, τα αφεντικά υποχρεώνονται ν΄ανταλλάξουν ρούχα και ρόλους με τους σκλάβους τους και να τους υπηρετούν μέχρι να «νιώσουν τι σημαίνει πόνος».

Γιατί: Το ανάλαφρο και ταυτόχρονα σκοτεινό έργο του κλασικού Γάλλου συγγραφέα σε μετάφραση και σκηνοθεσία της νέας Καλλιτεχνικής Διευθύντριας Μαριάννας Κάλμπαρη. Πρωταγωνιστούν η Ιωάννα Παππά, η Βίκυ Βολιώτη και ο Νίκος Αλεξίου. 

Κατηγορία: Σκοτεινές Κωμωδίες

 
Ο Τόρνος (Αλκμήνη)

Τι: Ο τόρνος. Λίγοι γνωρίζουν οτι ο τόρνος ευθύνεται για το 0.0002% των αυτοκτονιών παγκοσμίως και οτι είναι η 13.635η αιτία κατάθλιψης. Ακόμα λιγότεροι οτι έχουν σκοτωθεί, όχι ένας ούτε δύο, αλλά δεκατρείς συνάνθρωποι μας από αυτό το ύπουλο εργαλείο από το 1300πΧ. μέχρι σήμερα. Η παράσταση αφορά κυρίως χειριστές τόρνου και τα συγγενικά τους πρόσωπα αλλά και οποιονδήποτε άλλο ανήσυχο πολίτη θέλει να ενημερωθεί για το τι κρύβεται πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός συνεργείου με τόρνο, φρέζα ή κάποιου αντίστοιχου μηχανήματος που με πρόσχημα την ευκολία που προσφέρει σε κάποιες καθημερινές εργασίες, καταστρέφει τους εργάτες, τις οικογένειές τους και κατ επέκταση ολόκληρη την κοινωνία.

Γιατί: Όταν ολόκληρος ο κόσμος ασχολείται με την γάγγραινα του σύγχρονου πολιτισμού, η ομάδα Lorem Ipsum (Η Μπαλάντα Ενός Ευαίσθητου Δήμιου) κάνει τη διαφορά και εστιάζει με προσοχή στην παρανυχίδα. Μπορεί να μην βοηθήσουν να αποφευχθεί ο ακρωτηριασμός αλλά θα κάνουν ότι μπορούν ώστε το κομμένο άκρο να έχει όμορφο πεντικιούρ. Οι Lorem Ipsum είναι η δική μας περήφανη «ανακάλυψη», μια (τυπικά μόνο) ερασιτεχνική ομάδα η οποία ανεβάζει πρωτότυπα κείμενα με ιδιαίτερα MontyPython-ικό χιούμορ, φοβερό επαγγελματισμό, ειλικρινή αγάπη για το θέατρο και πηγαίο κωμικό ταλέντο. Έχουν βγάλει εξ’αλλου και το πλέον κλασσικό άσμα «η καρδιά δεν είναι βυζί, σπάνιο να βρεις δυο μαζί».

 
Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί (Επί Κολωνώ, μέχρι 17/3)

Τι: Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι οι φίλοι και συμφοιτητές του Άμλετ. Καλούνται να τον συνοδέψουν στην Αγγλία μεταφέροντας μαζί τους ένα κλειστό γράμμα, το οποίο απαιτεί την άμεση εκτέλεση του. Ο Άμλετ αντικαθιστά το γράμμα με ένα νέο ζητώντας να εκτελεστούν εκείνοι. Μέρες μετά, ο πρέσβης από την Αγγλία καταφτάνει στο παλάτι για να ανακοινώσει: Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί!

Γιατί: Οι αυλικοί του Σαίξπηρ έρχονται πρώτη φορά στο προσκήνιο και μας καλούν να παρακολουθήσουμε τα πάθη του νεαρού Άμλετ μέσα από τα δικά τους μάτια. Η παράλογη υπαρξιακή κωμωδία του Τομ Στόπαρντ (Όσκαρ Σεναρίου για το «Ερωτευμένος Σαίξπηρ») αποτελεί μια από τις κλασικότερες κωμωδίες της σύγχρονης δραματουργίας και ανεβαίνει εδώ από τον ανερχόμενο Δημήτρη Μυλωνά (Γράμματα αγάπης στον Στάλιν).

 
Χοντροί Άντρες με Φούστες (Αλκμήνη)

Τι: Μοναδικοί διασωθέντες ενός αεροπορικού δυστυχήματος, η γοητευτική και εκκεντρική 40χρονη Φίλις Χόγκαν και ο 11χρονος γιος της, θα επιβιώσουν για πέντε χρόνια σ ‘ένα ερημονήσι. Τα περιθώρια επιβίωσης στενεύουν και έτσι καταφεύγουν στον κανιβαλισμό τρώγοντας τα πτώματα των συνεπιβατών. Μάνα και γιος θα καταφέρουν να επιστρέψουν στο σπίτι τους, το οποίο ο μπαμπάς Χόγκαν μοιράζεται πλέον με την πορνοστάρ ερωμένη του.

Γιατί: Ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του Αμερικανού Νicky Silver. Ο συγγραφέας σχολιάζει με χιούμορ αλλά και καυστικότητα τη φύση του ανθρώπου και τους θεσμούς που θέτει στα πλαίσια του πολιτισμού. Σεξουαλική διαστροφή, υπέρβαση των ορίων, διαρκή χρήση της βίας, παραφροσύνη, ανατροπή της τάξης, κενό της επικοινωνίας. 

 
Μαύρη Ζάχαρη (Ακαδημία Πλάτωνος μέχρι 1/3)

Τι: Ήταν ένα κορίτσι. Και γνώρισε ένα αγόρι. Κι οι μέρες εκείνες ήταν ευτυχισμένες. Μετά έγιναν τρεις γιατί άρχισαν να παίζουν με μια καρφίτσα και να βάζουν στο σώμα τους υγρή ζάχαρη για να νιώθουν πιο ζωντανοί. Και κόλλησαν. Και τίποτα πια δεν ήταν όμορφο χωρίς το παιχνίδι τους.

Γιατί: Μια σκοτεινή ιστορία αγάπης, εμπνευσμένη από την ιδέα του βιβλίου «CANDY». Ένα προκλητικό και σκληρό έργο, αμάλγαμα μυθοπλασίας και ποίησης, αγάπης και χιούμορ, για τον έρωτα, τα εμπόδια που συναντά, τους προσωπικούς μας εφιάλτες και τον εθισμό των ανθρώπων απέναντι σε κάθε είδους εξάρτηση. 

Κατηγορία: Κλασσικές Συνταγές, Λίγο Πιο Ποπ

 
Ωραία Ελένη (Olvio)

Τι: Η Ωραία Ελένη πλήττει βαριά στις ακτές (;) της Σπάρτης και ονειρεύεται τον νταβραντισμένο βοσκό των ονείρων της να την κλέψει μακριά – και αυτός εμφανίζεται με τη μεταμφιεσμένη μορφή του Πάρη, έτοιμος να τη διεκδικήσει ως έπαθλο από τη Θεά Αφροδίτη. Μαζί θα καταφέρουν να κερδίσουν διαγωνισμούς ομοιοκαταληξίας, να ξεφύγουν από τον ζηλόφθονα κερατά Μενέλαο και να σωθούν από τους ναυαγοσώστες του Baywatch (!) στις ακτές των Qu-θήρων.

Γιατί: Το BBC είχε γράψει “Αλλεργικοί στην οπερέτα; Κάντε μια εξαίρεση για τον Offenbach!” – και… πραγματικά! Ο σκηνοθέτης Παναγιώτης Αδάμ κάνει ένεση ρομαντικής και ποπ μοντερνίλας μέσα στην ηλικίας 150 ετών κωμική όπερα του Offenbach, η οποία παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα και νιώθεις σαν να γράφτηκε μόλις χτες. Με ένα διαλεχτό 14μελές cast από τραγουδιστές, ηθοποιούς, μουσικούς και χορευτές παραδίδει ένα ξεκαρδιστικό δίωρο αληθινή υπερπαραγωγή, γεμάτο εφευρετικά (και κάφρικα gags) και μια φορτσάτη ανάλαφρη αίσθηση του τολμηρού και αυτοσαρκαστικού. 

Ο Γάμος του Φίγκαρο (Μέγαρο Μουσικής)

Τι: Όχι η όπερα του Μότσαρτ, αλλά η φρενήρης κωμωδία στην οποία βασίστηκε, και sequel του Κουρέα της Σεβίλλης. Τρια χρόνια μετά το προξενιό του Κόμη, ο οποίος έχει ήδη βαρεθεί τη νύφη του και βάζει στο μάτι την αρραβωνιαστικιά του Φίγκαρο, επιχειρώντας να ολοκληρώσει μαζί της το «μυστήριο» του γάμου πριν τον μήνα του μέλιτος του Φίγκαρο.

Γιατί: Η πρώτη παράσταση του Στάθη Λιβαθινού και της πολυβραβευμένης ομάδας του στα διαλείμματα του διεθνούς tour της υπερεπιτυχημένης Ιλιάδας, εγκανιάζει το νέο κύκλο «Θέατρο στο Μέγαρο». 

Κατηγορία: Θέατρο και Performance στα Όρια

Ομάδα Per –Theater – Formance (Bios μέχρι 1/3)

Τι: Ένας μοναδικός ποιητικός διάλογος που μελετά τις αντιφάσεις, τα πάθη και τους φόβους των Μότσαρτ και Σαλιέρι στην προσπάθεια τους να κατακτήσουν το δικό τους αιώνιο αριστούργημα και ένας μονόλογος για την ύπαρξη του Θεού, βασισμένη στον Αλεξέι Κυρίλοφ, τον ήρωα του Φ.Ντοστογιέφσκι από τους Δαιμονισμένους. Ο Αλεξέι Κυρίλοφ είναι ένας φιλόσοφος της ελευθερίας. Θυσιάζει τον εαυτό του για να αποδείξει πως όχι ο Θεός, αλλά ο ίδιος εξουσιάζει την ζωή του. Το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ γίνεται το πέρασμα σε έναν χώρο όπου η δημιουργία υπερβαίνει το θάνατο.

Γιατί: Η ομάδα Per-Theater-Formance (Ωραίοι Σαν Βερολινέζοι, Κλέφτικο) παρουσιάζει δύο διαφορετικές παραστάσεις που θέτουν τις έννοιες της ελευθερίας και της δημιουργίας απέναντι στο φόβο και στο θάνατο: «Μότσαρτ και Σαλιέρι – Το Ρέκβιεμ» και «Ο Θεός Κυρίλοφ». 

 
Παραλήπτης Άγνωστος (ΚΕΤ μέχρι 17/3)

Τι: «Ποιος είναι αυτός ο Αδόλφος Χίτλερ που δείχνει να αναρριχάται προς την εξουσία στη Γερμανία;». Δυο αδελφικοί φίλοι αλληλογραφούν. Ο ένας τους αποφασίζει να επιστρέψει στη Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του ’30. Το έργο αιχμαλωτίζει μια φιλία — και την ανθρωπότητα ολόκληρη — σε μια στιγμή ιστορικής μεταμόρφωσης. Καθώς ο Χίτλερ αναρριχάται στην εξουσία, η σχέση των δύο φίλων φθίνει ανεπανόρθωτα και καταλήγει στην προδοσία.

Γιατί: Γραμμένο το 1938, το αφήγημα δι’ αλληλογραφίας Address Unknown της Kathrine Kressmann είναι, κατά το New York Times Book Review, «το πιο αποτελεσματικό κατηγορώ εναντίον του ναζισμού που έχει γίνει ποτέ σε έργο μυθοπλασίας.» 

 
Βόυτσεκ (Άττις)

Τι: Ο στρατιώτης Βόυτσεκ ξυρίζει καθημερινά τον λοχαγό του και για λίγα χρήματα κάνει το πειραματόζωο στον γιατρό του στρατοπέδου, για να θρέψει την οικογένειά του. Η φυλακή της κοινωνίας γίνεται τόσο ασφυκτική που του αφήνει μόνο μια διέξοδο, τη βία. Αυτή η μορφή βίας δεν στρέφεται ενάντια στους καταπιεστές του, αλλά ενάντια στη γυναίκα του και σε τελική ανάλυση, ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό. Ο Βόυτσεκ θα σκοτώσει τη Μαρία, τη μάνα του παιδιού του, γιατί τον απατά.

Γιατί: Ο Βόυτσεκ γράφτηκε το 1836 στη Γερμανία, από τον 24χρονο Γκέοργκ Μπύχνερ, ο οποίος πέθανε πριν προλάβει να το ολοκληρώσει – και έχει έκτοτε γίνει ένα από τα πιο πολυανεβασμένα έργα του διεθνούς ρεπερτορίου. Αυτός είναι ο δεύτερος Βόυτσεκ που ξεχώρισε μέσα στη χρονιά, αυτή τη φορά από την Ομάδα Σημείο με πρωτσγωνιστή τον Μελέτη Ηλία. 

Η Αρχή του Αρχιμήδη (Αργώ)

Τι: Ο Τζόρντι, ο εκπαιδευτής της παιδικής ομάδας κολύμβησης «Μικροί Ιππόκαμποι», καθησυχάζει τον φόβο ενός μικρού αγοριού για το νερό με μια αγκαλιά… και ένα φιλί. Αυτό το αθώο για τον Τζόρντι φιλί θα σταθεί αφορμή να έρθουν στο φως οι φόβοι και οι αμφιβολίες των γονιών του αγοριού που υποπτεύονται πονηρότερες προθέσεις.

Γιατί: Το βραβευμένο με Born και πολυμεταφρασμένο έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία Θοδωρής Βουρνάς («η ζωή μου στην τέχνη») σε πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα, με πρωταγωνιστή τον Βασίλη Τσιγκριστάρη. Το χλωριούχο περιβάλλον μιας δημοτικής πισίνας γίνεται για τον Καταλανό Ζουζέπ Μαρία Μιρό η τέλεια παραβολή της μέχρι υπερβολής ασηπτικής κοινωνίας, η οποία καταδικάζει τον εκπαιδευτή όχι γι’ αυτό που έκανε, αλλά γι’ αυτό που θα μπορούσε να είχε κάνει. 

Κατηγορία: Μυστηριώδεις Επισκέπτες στη Σκηνή
Η Γυναίκα από τα Παλιά (Πορεία)

Τι: «Πριν από εικοσιτέσσερα χρόνια ήμουν ο μεγάλος σου έρωτας, μου ορκίστηκες τότε ότι θα μ’ αγαπάς για πάντα. Είμαι εδώ τώρα για να σου θυμίσω αυτή την υπόσχεση». Με αυτά τα λόγια εισβάλλει στο σπίτι του Φρανκ μια γυναίκα, η οποία αρνείται να δεχτεί τη νέα πραγματικότητα της οικογενειακής ζωής του Φρανκ και είναι αποφασισμένη να μείνει.

Γιατί: Έχουμε πάθει υπερκορεσμό από τα «μεγάλα ονόματα» φέτος, σε 3-4-5 παραστάσεις ο καθένας. Αυτή όμως είναι η μια και καλή Στεφανία Γουλιώτη για όλη τη φετινή σεζόν!

  
Τερματικος Σταθμος (104)

Τι: Βρισκόμαστε σ’ ένα βαγόνι τρένου. Τέσσερις επιβάτες. Τέσσερις συναντήσεις στο ίδιο βαγόνι, στην ίδια θέση, στην ίδια διαδρομή. Ένας παράξενος επιβάτης ξεκινά την κουβέντα, στήνοντας ένα παιχνίδι με τον καθένα ξεχωριστά. Τους ωθεί να του εκμυστηρευτούν κάτι απ’ τη ζωή τους.

Γιατί: Από τον Κωνσταντίνο Δ. Τζαμιώτη, υποψήφιο συγγραφέα για το βραβείο μυθιστορήματος στα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας. 

Κατηγορία: Κλασσικά Μυθιστορήματα στη Σκηνή

Αρμαντέηλ (Rex)

Τι: Μια παράξενη διαθήκη γραμμένη από το νεκροκρέβατο ενός ευγενούς το 1832, οδηγεί είκοσι χρόνια αργότερα σε μια ιστορία μυστηρίο η οποία εμπλέκει δύο νέους με το ίδιο όνομα. Μοιραίοι έρωτες, ίντριγκες, δολοπλοκίες και δολοφονίες έρχονται στο προσκήνιο, ενώ μια όμορφη και μυστηριώδης γυναίκα μοιάζει να βρίσκεται στο επίκεντρο. Πρόκειται για ένα έπος του σκότους που κρύβει η ανθρώπινη ψυχή.

Γιατί: Βασισμένη στο μυθιστόρημα του Ουίλκι Κόλινς, η παράσταση μεταφέρει το πνεύμα και το ύφος της βικτωριανής εποχής με μια ζηλευτή μοντέρνα αισθητική και προσεγμένα κουστούμια. Η παράσταση-έπος του Κωνσταντίνου Ασπιώτη μάγεψε το κοινό στο περσινό της ανέβασμα, παρά την (επίσης επική) διάρκεια της και τώρα ξανανεβαίνει στο Rex με ανανεωμένη σκηνοθεσία. 

Ιστορία Δυο Πόλεων (Αργώ)

Τι: Tο «σωτήριο έτος 1775», το Λονδίνο και το Παρίσι βρίσκονται στις αντίθετες άκρες του φάσματος: Το Λονδίνο ευημερούσε και αποτελούσε καταφύγιο, ενώ στο Παρίσι κυριαρχούσε η πείνα και η φτώχεια. Ο κάποτε περίφημος γιατρός Αλεξάντερ Μανέτ επιστρέφει στη ζωή είκοσι χρόνια μετά από τον άδικο εγκλεισμό του στη Βαστίλλη, μια σκιά του εαυτού του, και ξανασυναντιέται με την κόρη του, η οποία βρίσκεται ανάμεσα σε δύο φαινομενικά αντίθετους άντρες.

Γιατί: Το κλασικό αριστούργημα του Τσαρλς Ντίκενς διασκευάζεται πρώτη φορά στην Ελλάδα για θεατρική σκηνή. 

Και από όλες αυτές, οι 7 absolute must παραστάσεις για τον μήνα:

• Μια μέρα, όπως κάθε μέρα, σε ένα διαμέρισμα από τα χιλιάδες διαμερίσματα της Αθήνας, αυτά με τα κουφώματα ασφαλείας και τους βολικούς καναπέδες τους, σε κατάσταση αμόκ. Ή η ανουσιότητα του να ζεις. (Θέατρο Τέχνης)

• Το ασπράδι του αυγού / Κρέμα και Μαρέγκα (Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών)

• Φαέθων (Θέατρο Οδού Κυκλάδων)

• Ωραία Ελένη (Olvio)

• Ο Τόρνος (Αλκμήνη)

• Η Γυναίκα από τα Παλιά (Πορεία)

• Η Αρχή του Αρχιμήδη (Αργώ)