Art-Meets-Fashion #1: Λένα Παπαληγούρα

Φέτος έχεις μια πολύ δραστήρια θεατρική χρονιά
Ναι, βρίσκομαι σε δύο παραστάσεις στην «Κατερίνα» του Αύγουστου Κορτώ σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη στο θέατρο Θησείο και στον «Ματωμένο Γάμο» του Λόρκα σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα στο θέατρο Αποθήκη.

Πως κατορθώνεις και μοιράζεσαι σε δύο ρόλους που παίζονται συγχρόνως ακόμα και την ίδια ημέρα;
Νομίζω ότι το δύσκολο είναι να κάνεις πρόβα σε δύο πράγματα ταυτόχρονα. Στην πρόβα είναι η περίοδος που απαιτείται έρευνα και χρειάζεται να βουτήξεις πολύ στα πράγματα και να δουλέψεις και μόνος σου. Όταν πια η παράσταση πάρει το δρόμο της, αν έχεις βρει στις πρόβες έναν τρόπο να συγκεντρώνεσαι και να μπαίνεις στο ρόλο, τότε δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται. Βέβαια ακόμα κάθε φορά αναρωτιέμαι «είμαι αρκετή γι’ αυτό; θα αντέξει το πνεύμα μου, η ψυχή μου και το σώμα μου;». Αυτό είναι το άγχος μου κάθε φορά γιατί και οι δύο είναι παραστάσεις που απαιτούν μεγάλη αφοσίωση και πολύ ενέργεια. Όμως επειδή και τα δύο έργα μ’ αρέσουν και επειδή παίρνω πολύ χαρά και από τις δύο παραστάσεις, μόνο ευγνώμων μπορώ να πω ότι νοιώθω.

Πως προέκυψε η συνάντησή σου με την «Κατερίνα»;
Η Κατερίνα είναι μία διασκευή του μυθιστορήματος του Αύγουστου Κορτώ «Το βιβλίο της Κατερίνας». Η ιδέα να γίνει παράσταση ήταν του Γιώργου Νανούρη ο οποίος μου είπε ότι διαβάζοντας το βιβλίο, του ήρθαν στο μυαλό τα μάτια μου! Το βιβλίο δεν το ήξερα και όταν το πήρα στα χέρια μου το διάβασα απνευστί, συγκλονίστηκα και δέχτηκα αμέσως.

Τι ήταν αυτό που σε γοήτευσε στο έργο;
Η «Κατερίνα» μιλάει για τη σχιζοφρένεια, την μανιοκατάθλιψη δηλαδή, αλλά και για πολλά άλλα θέματα. Είναι ένα βιβλίο που ο Αύγουστος έγραψε για τη μητέρα του, οπότε μιλάει για ένα υπαρκτό πρόσωπο που είχε αυτή την ασθένεια. Ωστόσο πέρα από την αρρώστια της αναφέρεται και σε πολλά άλλα. Για τον τρόπο που πάλεψε η ίδια να ζήσει και να καταφέρει πράγματα ακόμα και αν ήταν πολύ άρρωστη, για τη σχέση της με το παιδί της, για την ομοφυλοφιλία του γιού της, για την βουλιμία του… Για μια Ελλάδα στην εποχή που η Κατερίνα ήταν νέα αλλά και για την εποχή που η Κατερίνα μεγάλωνε. Εγώ ουσιαστικά καλούμαι να δώσω τη φωνή μου και το σώμα μου για να βγάλουμε την Κατερίνα από το βιβλίο της.

Ποια ήταν η πρόκληση σ’ αυτό το ρόλο;
Η αγωνία μου στην αρχή ήταν το πώς θα φανεί το έργο στον Αύγουστο. Αν θα του αρέσει, αν θα καταφέρουμε να δώσουμε μία ολοκληρωμένη εικόνα για την αρρώστια της μητέρας του. Τώρα όμως νοιώθω τιμή που την υποδύομαι εγώ, γιατί νομίζω ότι η Κατερίνα πρέπει να ήταν ένα σπουδαίο κορίτσι.

Που πάτησες για να την προσεγγίσεις;
Αρχικά άντλησα υλικό από το ίδιο το βιβλίο που είναι φυσικά πολύ μεγαλύτερο από το θεατρικό κείμενο. Παράλληλα έκανα και αρκετή έρευνα για την αρρώστια. Πήγα στο Δρομοκαϊτιο, μίλησα με ψυχιάτρους. Το έκανα αυτό όχι γιατί πιστεύω ότι έτσι πρέπει να κάνει κάποιος, αλλά γιατί ήθελα εγώ να είμαι όσο το δυνατόν περισσότερο ενημερωμένη για να μπορέσω να πατήσω σε κάποια πράγματα ώστε μετά να ακολουθήσω το ένστικτο μου και να οδηγηθώ κάπου. Από την άλλη, μικρές στιγμές τρέλας και πανικού έχουμε όλοι στη ζωή μας. Αυτές τις μικρές στιγμές, προσπάθησα να τις μεγεθύνω και να καταλάβω πώς είναι κάποιος να βιώνει αυτή την κατάσταση όχι για λίγα λεπτά μέσα στην ημέρα του, άλλα για χρόνια. Έπειτα προσπάθησα να φανταστώ πως θα ήμουνα εγώ σαν μάνα ενός μικρού αγοριού και από εκεί και πέρα κάπως με συνεπήρε, και αφέθηκα να το χαρώ. Με οδήγησε όμως πάρα πολύ ωραία και ο Γιώργος ο Νανούρης.

Πώς στήθηκε η παράσταση;
Νομίζω ότι δουλέψαμε πολύ ωραία μαζί και με τον Γιώργο και με τον Λόλεκ, γιατί η παράσταση, αν πρέπει κάπως να την χαρακτηρίσω, θα ‘λεγα πως είναι «ένα μίνι θεατρικό live», σαν μια συναυλία για τη ζωή της Κατερίνας. Ο Λόλεκ είναι μαζί μου ζωντανά στη σκηνή και με τη μουσική του δίνει ένα πολύ συγκεκριμένο στίγμα στην παράσταση. Και ο Γιώργος Νανούρης είναι μαζί και είναι σαν να μου δείχνει το δρόμο. Όπως δηλαδή ο Αύγουστος έδωσε φωνή στην μητέρα του, έτσι και ο Γιώργος μου δίνει φωνή και δείχνει στους θεατές τί πρέπει να δουν από την Κατερίνα. Περισσότερα δεν σας λέω, να το δείτε.

Περίμενες να έχει τόσο μεγάλη επιτυχία;
Συνήθως όταν προετοιμάζομαι για μία παράσταση δεν σκέφτομαι πως θα πάει. Η «Κατερίνα» είναι μια πολύ «χειροποίητη» παράσταση και για εμάς ήταν ένα μεγάλο στοίχημα αν θα έχει επιτυχία. Είναι φτιαγμένη από την ψυχή μας και θέλαμε να δούμε αν αυτό το πράγμα το αισθανόμαστε μόνο εμείς ή θα το νιώσει και το κοινό. Είναι μεγάλη χαρά ότι το αισθάνεται. Η ανταπόκριση του κόσμου εμένα τι να πω, με έχει συγκινήσει πάρα πολύ.

Πες μας και για το Ματωμένο Γάμο. Τι διαφορετικό έχει αυτή η παράσταση;