Χρήστος Παπαδόπουλος: Το στοίχημα να δημιουργήσεις ένα έργο που να αφηγείται λίγα, ενώ επιτρέπει στο κοινό νιώσει πολλά

Πως πρόεκυψε η ιδέα του Elvedon; τι σας συγκίνησε στα ΚΥΜΑΤΑ της Γουλφ και εμπνευστήκατε την παράσταση;
Το κυριότερο στοιχείο που με συγκίνησε διαβάζοντας τα ‘Κύματα’ της Βιρτζίνια Γουλφ λοιπόν, δεν είναι τόσο οι εκφάνσεις της ζωής των ηρώων του έργου, αλλά αυτή η έννοια της ροής του χρόνου μέσα σε αυτές. Ανεξάντλητος και ασταμάτητος. Η ζωή μας ξεκινά. Κι όταν ξεκινήσει αρχίζουμε να δονούμαστε και να κινούμαστε ασταμάτητα. Δεν έχουμε καμιά επιλογή, δεν μπορούμε να σταματήσουμε, να κάνουμε μια παύση, μια ανάπαυλα. Δεν συνδέει λοιπόν τυχαία η Γουλφ την ανθρώπινη ύπαρξη με τα κύματα της θάλασσας.

Τα κύματα έχουν ένα σταθερό ρυθμό, ρυθμολογία, επαναληπτικότητα. Και είναι ο συντονισμός αυτού του ρυθμού με τον ρυθμό μέσα μας που κάνει την στιγμή που στεκόμαστε απεναντί τους πολύτιμη. Η ενατένηση με την ενδοσκόπηση άρρηκτα δεμένες. Η στιγμή που το μυαλό μας είναι ενεργό, καθαρό και ελεύθερο. Αυτή η στιγμή με ενδιαφέρει. Το στοίχημα να δημιουργήσεις ένα έργο που να αφηγείται λίγα, ενώ παράλληλα να επιτρέπει στο κοινό να σκεφτεί και να νιώσει πολλά περισσότερα.

Ο τρόπος λοιπόν που προσεγγίζω την θεματική αυτή είναι μέσα από την επανάληψη και τη σταδιακή οργανική εξέλιξη της κίνησης. Η επανάληψη αυτή δεν έχει σαν στόχο την εμμονή και το βάρος. Αντίθετα έχει σαν στόχο την δημιουργία ενός παλμού δεδομένου και ασταμάτητου. Ενός παλμού που επιτρέπει τον συγχρονισμό των έξι αυτών ηρώων, που ενώ σαν μεμονωμένα άτομα μοιάζουν μόνοι μέχρι το τέλος είναι εντέλει σφιχτά δεμένοι μέσα από την συλλογική εμπειρία της ζωής τους.

Πώς δουλέψατε με τους χορευτές; υπήρχαν πράγματα που να προέκυψαν στην πορεία των προβών;
Ο κύριος τρόπος δουλειάς κατά τη διάρκεια των προβών προσανατολίστηκε κυρίως στην ανάπτυξη ενός απλού κινησιολογικού υλικού το οποίο είναι βασισμένο πάνω σε έναν απλό ρυθμικό παλμό. Η επανάληψη του υλικού αυτού για πάρα πολύ ώρα, αντιστεκόμενοι στη φυσική μας τάση για σύνθεση και πολυπλοκότητα, μας οδήγησε σε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα. Καταλάβαμε ότι μπορεί κανείς με πολύ λίγες πληροφορίες να ενεργοποιήσει την φαντασία του θεατή με έναν διαλογιστικό σχεδόν τρόπο. Έτσι λοιπόν εξηγείς και περιγράφεις λιγότερα και όλη τη δουλεία της σύνθεσης την κάνει ο κάθε θεατής για τον εαυτό του. Μπαίνει με αυτόν τον τρόπο σε μια πιο ενεργητική εμπειρία, με αποτέλεσμα να σκέφτεται και να νιώθει πιο πολλά. Ξεκινήσαμε βέβαια με “πολλά” και σιγά σιγά καταλαβαίνοντας καλύτερα τον κόσμο που άρχισε να δημιουργείται βρεθήκαμε σε μια διαδικασία συνεχούς αφαίρεσης. Επίσης έγινε πιο σημαντικό η σταδιακή, οργανική εξέλιξη του κινησιολογικού υλικού παρά η ευφάνταστη ανάπτυξη του.

Ποια είναι τα στοιχεία που θα θέλατε να πάρει ο θεατής φεύγοντας;
Φεύγοντας ο θεατής από την παράσταση θα ήθελα να έχει την αίσθηση ότι έχει συμμετέχει ενεργά σε αυτό που συνέβει. Να έχει φανταστεί τον εαυτό του μέσα σε αυτό, να έχει ξεχαστεί, να έχει βυθιστεί στις σκέψεις του χωρίς να έχει τύψεις ότι κάτι δεν κατάλαβε, ή ότι έχασε μέρος της παράστασης γιατί αφαιρέθηκε. Να δεχτεί όλη την εμπειρία αυτή ως αναγκαία και ακέραιη.

Πώς νιώθετε που δουλεύετε στο Θέατρο Πόρτα;
Είναι πραγματική τύχη να δουλεύει κανείς στο θέατρο Πόρτα. Η συνεργασία μου με τον Θωμά Μοσχόπουλο ξεκίνησε στη προετοιμασία των τελετών λήξης των Ολυμπιακών αγώνων και συνεχίστηκε στο θέατρο Πόρτα με τον “Τυχερό Στρατιώτη” όπου και γνώρισα την υπέροχη Ξένια Καλογεροπούλου. Έτσι ξεκίνησε μια πολύχρονη συνεργασία που κατέληξε σε κάτι που μοιάζει μάλλον με οικογένεια. Όταν μοιράζεσαι την καθημερινότητα σου με εμπνευσμένους ανθρώπους, ταλαντούχους, με ήθος, κατανόηση και πίστη για αυτό που κάνουν νοιώθεις πλήρης και τυχερός.

Είναι πιο δημιουργικό να κάνεις μόνος σου την παραγωγή μιας παράστασης; Να μην υπάρχει από πίσω κάποιος να σε ελέγχει;
Η αλήθεια είναι ότι όταν κάποιος άλλος κάνει την παραγωγή για σένα δεν σημαίνει ότι σε ελέγχει και έχει λόγο στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Για να έχει κλειστεί η συμφωνία σημαίνει πως η παραγωγή εμπιστεύεται τον καλλιτέχνη, έχουν ήδη γίνει οι απαραίτητες συζητήσεις και πως έχει οριστεί ο προσανατολισμός της έρευνας και του καλλιτεχνικού αποτελέσματος. Το να κάνεις μόνος σου την παραγωγή ναι μεν δεν έχεις κανένα πάνω από το κεφάλι σου αλλά χρειάζεται να ξοδέψεις πολύτιμο χρόνο και ενέργεια τα οποία πολλές φορές δεν έχεις. Έτσι λοιπόν τα αφαιρείς από την πρόβα… πράγμα λυπηρό.

Αυτή την εποχή βρίσκεστε στο Αζερμπαϊτζάν. Τι κάνετε εκεί;
Στο Αζερμπαϊτζάν ετοιμάζουμε με μία ελληνική κυρίως ομάδα την τελετή έναρξης των πρώτων Πανευρωπαϊκών Αγώνων «Μπακού 2015» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Παπαϊωάννου.

Μελλοντικά σχέδια;
Τα μελλοντικά μου σχέδια… Θα δουλεύω εδώ στο Αζερμπαϊτζάν μέχρι τον Ιούνιο με κάποια διαλείμματα όπου θα έρχομαι Ελλάδα για να παρακολουθώ την παράσταση. Το καλοκαίρι πολυπόθητες διακοπές και από την καινούρια σεζόν υπάρχουν πολλές σκέψεις. Θα συνεχίσω να χορογραφώ για θέατρο που το λατρεύω και σίγουρα θα συνεχίσω να δουλεύω και να εξελίσσω την προσωπική μου δουλειά πάνω στα ίδια ερωτήματα και προβληματισμούς.

Ιnfo:
Η παράσταση Elvedon παρουσιάζεται στο θέατρο Πόρτα κάθε Δευτέρα στις 21.15 έως τις 30 Μαρτίου
Διάρκεια: 60 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων: €10

Χορογραφία: Χρήστος Παπαδόπουλος
Μουσική: Coti K
Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκoρού
Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος
Βοηθοί χορογράφου: Κατερίνα Σπυροπούλου, Χαρά Κότσαλη
Φωτογραφίες-Βίντεο: Πάτροκλος Σκαφίδας

Χορεύουν Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Ερμής Μαλκότσης, Χαρά Κότσαλη, Νώντας Δαμόπουλος, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Νάντη Γώγουλου