Farewell Mr. Spock

Και πήγαινα σπίτι κι έβλεπα Ταξίδι Στ’ Αστέρια. Μια μέρα έκανα το λάθος και το είπα σε μια συμμαθήτρια κι εκείνη το είπε στη δασκάλα, ότι έφευγα πιο νωρίς για να πάω να δω τηλεόραση. Ημουν πιο πολύ Κερκ και δεν είχα εκτιμήσει σωστά τις συνέπειες.

Το δικό μας Σταρ Τρεκ ζωντάνευε στην αυλή με εξωγήινους που κρύβονταν στις γλάστρες και στο υπόγειο ή περνούσαν από το δρόμο και τους ακολουθούσαμε μέχρι να χαθούν στη γωνία και, από τη γεφυρα του Έντερπράιζ μετά, αλλάζαμε πορεία για άλλους γαλαξίες μέχρι να κουραστούμε να παίζουμε. Δεν είναι ότι μεγάλωσα με το Star Trek, ότι συχνά λέω να «διακτινιστούμε», ή space-the final frontier, ή highly illogical captain, είναι ότι το Star Trek είναι κομμάτι του εαυτού μου-τα ταξίδια που αγαπάω, οι διαφορετικοί άνθρωποι και κουλτούρες που θέλω να γνωρίζω, τα καινούργια πράγματα που θέλω να κάνω με την φόρα και την παρόρμηση του Κερκ και το σήκωμα του φρυδιού-έκφραση (;) έκπληξης του Σποκ.

Δεν έχω δει ούτε μια ταινία Star Wars (και δεν πρόκειται να αλλάξουμε τώρα) πιστεύω ότι έκανε ζημιά στο science fiction είδος όπως και όλη η fantasy μανία που ακολούθησε. Και θα διορθώνω πάντα-ως σημείο γραφικότητας-όλους εκείνους που μπερδεύουν τον ήρωά μας, τον Mister Spock, με τον Doctor Spock, τον παιδοψυχολόγο, που δεν είχε ποτέ μυτερά αυτιά.

Πού πάμε τώρα χωρίς Spock, δεν ξέρω. – LLAP (Live Long And Prosper) μας αποχαιρέτησε ο υπέροχος άνθρωπος Leonard Nimoy. Tα πράγματα δεν δείχνουν καλά. Ο Αστροστόλος μπαίνει σε μια γκρίζα ζώνη. Το Star Trek, από την άλλη, όπως και η δεκαετία που το γέννησε, τα 60ς, ήταν μια έκρηξη αισιοδοξίας για το μέλλον της ανθρωπότητας. Και ταξίδευε ήδη στο μέλλον το Έντερπράιζ. Σύμφωνα μάλιστα με τα αρχεία του, ο Spock είχε γεννηθεί στον πλανήτη Vulcan το 2230. Που σημαίνει ότι θα συναντηθούμε και πάλι στο μέλλον-where no man has gone before-όταν πια όλα αυτά θα είναι ταξίδια ρουτίνας.