Οι διάδοχοι του Χορν: 14 ηθοποιοί αποτιμούν τον αντίκτυπο του βραβείου Χορν στην καριέρα τους
Τους γνωρίζεις, τους αναγνωρίζεις, συχνά τους θαυμάζεις. Είναι εδραιωμένοι στην ελληνική θεατρική σκηνή ως η νέα ή νεότερη γενιά πρωταγωνιστών. Γιατί αυτό είναι πλέον, πρωταγωνιστές. Μοιράζονται όμως ένα ακόμα κοινό χαρακτηριστικό. Πριν από χρόνια ή και πιο πρόσφατα, έβγαιναν από την ανωνυμία του πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού με ένα βραβείο. Τον σταυρό του Δημήτρη Χορν να κοσμεί το στέρνο τους. Σήμερα κρατούν την ανάμνηση της βράβευσης και αποτιμούν τον αντίκτυπο του βραβείου στην ζωή και την καριέρα τους. Ενας προς έναν και οι δεκαπέντε βραβευθέντες με Χορν, θυμούνται λίγες μέρες πριν την μεγάλη επέτειο.Από τη Στέλλα Χαραμή
Δημήτρης Ήμελλος, 2001
«Η βράβευσή μου σηματοδότησε την θέσπιση του βραβείου κι έτσι εκτός από ένα γεγονός, ήταν μια στιγμή με πολύ συγκίνηση αλλά και ψυχολογικό φόρτο. Αρχικά βέβαια, η διάκριση με δυσκόλεψε – η πρόσκαιρη αναγνώριση με έφερε κοντά σε σειρήνες, σε παραπλανητικές αλλά και άσχετες προτάσεις συγκριτικά με αυτό που ήθελα να κάνω. Σήμερα πλέον, η καλλιτεχνική μου ζωή έχει πάρει τον δρόμο της. Το βραβείο που επιζητώ έχει να κάνει με την καθημερινή μου παρουσία στη σκηνή και το τι εισπράττω από αυτήν».
Αργύρης Ξάφης, 2002
«Αν λάβω υπόψη ότι βραβεύτηκα από τα Χορν σε ηλικία 24 ετών μπορώ να πω ότι η διάκριση ήρθε την στιγμή που την είχα απόλυτη ανάγκη: Τότε που με περικύκλωναν οι αμφιβολίες για το αν μπορούσα να συνεχίσω αυτή τη δουλειά, που άρχιζαν οι υπαρξιακοί προβληματισμοί αν ήμουν κατάλληλος για το θέατρο ή αν θα μπορούσα να ζήσω από αυτό κερδίζοντας τον επιούσιο ως σερβιτόρος. Τελικά, ένα βραβείο Χορν έρχεται να επικροτήσει το τάξιμο σου στο θέατρο την στιγμή που κινδυνεύεις να τσακίσεις μέσα σου. Είναι ηθική η υποστήριξη που προσφέρει για να αρχίσεις να βαδίζεις πιο σταθερά».
Χρήστος Λούλης, 2003
«Όπως κοιτάζω το παρελθόν, το βραβείο Χορν ήταν το άνοιγμα μιας τεράστιας αγκαλιάς προς εμένα αλλά και η αναγνώριση μιας υπόσχεσης που ο ίδιος έδινα για το μέλλον. Σήμερα, αυτό που περιγράφω είναι ένας θεσμός κύρους που εξακολουθεί να κάνει το ίδιο πράγμα: Να βοηθά νέους ηθοποιούς σε ένα δύσκολο χώρο που κυριαρχεί η ανωνυμία της προσπάθειας. Εξακολουθεί να δημιουργεί μια αλυσίδα ανθρώπων γύρω από ένα σταυρό (τον σταυρό του Τάκη Χορν) κι όλοι να συναγωνίζονται για κάτι άπιαστο όπως είναι μια διάκριση».
Κώστας Βασαρδάνης, 2004
«Το βραβείο συνεπάγεται προς στιγμήν μια αίσθηση υπεροχής. Εξακολουθώ βέβαια να κρατώ μια πολύ ωραία ανάμνηση, μια μεγάλη χαρά και ικανοποίηση για τους κόπους που μέχρι τότε είχα καταβάλει. Δεδομένου όμως πως το θέατρο είναι μια κατάσταση καθημερινής τριβής, η διάκριση μετά από λίγο ξεθωριάζει. Και ξεκινάει ένας καθημερινός αγώνας για να επιβεβαιώσεις ότι αξίζεις, μεταξύ άλλων και το βραβείο».
Νίκος Καρδώνης, 2005
«Ναι, τότε το βραβείο Χορν σήμανε μια αναγνώριση τόσο για τον χώρο όσο και για την συντεχνία. Ομολογώ όμως, πως δεν άλλαξε δραματικά την ζωή μου – τουλάχιστον όχι περισσότερο από ότι μου την άλλαξε το γεγονός ότι υπάρχω μέσα στην ομάδα του Στάθη Λιβαθινού. Περισσότερο έχω ταυτιστεί με την ομάδα αυτή στην συνείδηση του κοινού, περισσότεροι με σταματούν στον δρόμο για να με συγχαρούν για όσα κάνουμε, παρά για την βράβευση μου. Κι αυτό είναι ένα δώρο που δεν εξαντλείται».
Κώστας Γάκης, 2006
«Όπως θεωρώ χρέος μου να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για το βραβείο που μου δόθηκε ως ένδειξη αναγνώρισης της πρώτης μου, τελείως αδέσμευτης και ελεύθερης από εξαρτήσεις, δουλειάς στο θέατρο άλλο τόσο αισθάνομαι χρέος μου να εκφράσω τον προβληματισμό μου για διάφορες μεθοδεύσεις, “λάθη” της επιτροπής καθώς και παραβιάσεις των κανονισμών που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια».
Γιάννος Περλέγκας, 2007
«Γυρίζοντας αρκετά χρόνια πίσω, θυμάμαι να με συνοδεύει μια αύρα αποδοχής και αυτοπεποίθησης όχι μόνο για την ερμηνεία που είχα κάνει εκείνη τη χρονιά αλλά ως μια συνολική επιβράβευση για την πορεία που είχα ακολουθήσει μέχρι τότε. Κάποια στιγμή άρχισα να απομακρύνομαι από αυτή την αίσθηση, να την ξεχνάω όπως όφειλα να την ξεχάσω γιατί ήθελα να προχωρήσω παρακάτω. Οπως και κάθε ηθοποιός που είναι λίγο ανήσυχος για την δουλειά αυτή έχει την ίδια αγωνία, της εξέλιξης. Σε κάθε περίπτωση, τόσο για μένα όσο και για κάθε νέο ηθοποιό το βραβείο Χορν λειτουργεί σαν ένα τρυφερό, φιλικό χτύπημα στην πλάτη για να σου πει ‘προχώρα’».
Θανάσης Αλευράς, 2008
«Έχουν περάσει επτά χρόνια από την βράβευση αλλά το νιώθω σαν παράσημο που θα φέρω για όλη μου την ζωή. Και δεν είναι ένα τυπικό βραβείο, έχει έναν ιδαίτερο συμβολισμό – είναι ο σταυρός του Δημήτρη Χορν άρα έχει ένα χαρακτήρα ευλογίας. Κι αφενός με γνώρισε στον κόσμο του θεάτρου και στο κοινό κι αφετέρου είναι υπαμειβόμενο. Είναι δηλαδή μια βοήθεια επί της ουσίας. Με αυτά τα χρήματα πλήρωσα το ενοίκιο του σπιτιού μου για έναν ολόκληρο χρόνο σε μια δουλειά που ξέρουμε όλοι πως δεν πληρώνει».
Μάκης Παπαδημητρίου, 2009
«Το βραβείο Χορν ακριβώς επειδή απονέμεται σε ένα νέο ηθοποιό – πέραν της αξίας του για τη συγκεκριμένη παράσταση κάθε φορά- θεωρώ ότι απονέμεται και με μια “προσμονή” για την δημιουργική εξέλιξη και την πρόοδο του εκάστοτε ηθοποιού. Αυτό αισθάνομαι κι εγώ. Ότι κάποιοι άνθρωποι όχι μόνο με τίμησαν για έναν συγκεκριμένο ρόλο αλλά προσμένουν σε μια ανάλογη συνέχεια».
Μιχάλης Οικονόμου, 2010
«Ήταν τιμή, μια αποσκευή με την οποία συνέχισα το ταξίδι μου στο θέατρο με περισσότερη ενέργεια. Μου έδωσε δύναμη και θάρρος. Γιατί έχει σημασία πως το βραβείο αυτό συμπίπτει με την αρχή μιας περιόδου αβεβαιότητας για τον ηθοποιό. Πόσω μάλλον στην δική μου περίπτωση που συνέπεσε και με την αρχή της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Δεν μετάφρασα ποτέ την βράβευση σε προτάσεις ή σε καινούργιες δουλειές γιατί θεωρώ ότι ένα βραβείο δεν σημαίνει κάτι από μόνο του: παίρνει την αξία που του δίνεις εσύ».
Θάνος Τοκάκης, 2011
«Κρατώ ακόμα την αίσθηση χαράς εκείνης της βραδιάς που είχε συμπέσει με μια ομαλή θεατρικά περίοδο για μένα. Είχε το χαρακτήρα ώθησης να συνεχίσω ακόμα κι αν το κάνω αλλάζοντας. Όμως, παρά την φόρα που μου έδωσε δεν παρασύρθηκα ποτέ από την εντύπωση ότι ήταν μια επιβράβευση ενός συνόλου. Ήξερα ότι είχε να κάνει με την κρίση μιας επιτροπής».
Δημήτρης Λάλος, 2012
«Αν μου πρόσφερε κάτι το βραβείο ήταν ηρεμία ψυχής. Ακόμα και τώρα, όταν έρχονται εκείνες οι δύσκολες στιγμές της αμφισβήτησης για το αν είμαι αρκετά καλός, λειτουργεί καθησυχαστικά για το τι μπορείς να καταφέρεις. Την ίδια ώρα, η βράβευση μου γέννησε άγχος, ανασφάλεια για τις επόμενες παραστάσεις και τους επόμενους ρόλους. Φοβόμουν για το αν θα ήμουν εξίσου καλός, αν θα πετύχαινα να ξεπεράσω τον εαυτό μου – ακόμα και για το αν θα δικαίωνα την επιλογή στο πρόσωπό μου».
Χάρης Φραγκούλης, 2013
«Δεν ξέρω πόσο μπαίνει το στοιχείο της ματαιοδοξίας σε αυτό, αν δηλαδή βοηθάει σε μια διαδικασία να βαθύνεις σαν άνθρωπος ή σαν ηθοποιός αλλά η γνώση ότι κάποιοι σε αποδέχονται μόνο χαρά έχει. Έτσι κι εγώ χάρηκα που βραβεύτηκα με το Χορν για μια παράσταση που αγάπησα πολύ αλλά και γιατί μετά είχα περισσότερες προτάσεις για δουλειά. Σε καμία περίπτωση όμως, δεν θεωρώ πως ένα βραβείο επιβεβαιώνει την καλλιτεχνική αξία του βραβευθέντα. Το βραβείο παίρνει αξία από εκείνον που το παραλαμβάνει αλλά και από εκείνον που το δίνει».
Γιώργος Χρυσοστόμου, 2014
«Ακόμα παίρνω συγχαρητήρια για την βράβευση. Το ότι κάποιοι άνθρωποι στο δρόμο με συγχαίρουν για το… Οσκαρ και κάποιοι άλλοι για το βραβείο Μελίνα Μερκούρη, δεν έχει καμία σημασία… Σημασία έχει ότι τέλος πάντων βραβεύτηκα – με το βραβείο Χορν για όσους δεν το έχουν ακόμα καταλάβει – και εξακολουθώ να έχω την περηφάνια του κατόχου. Εξέλαβα δηλαδή την διάκριση σαν ένα ‘μπράβο’ για ότι είχα κάνει στο θέατρο μέχρι εκείνη τη στιγμή. Πόσες φορές εξάλλου, λέμε ‘μπράβο’ στον εαυτό μας;».
Το βραβείο «Δημήτρης Χορν» 2015 θα απονεμηθεί σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015, στις 8 το βράδυ, στο θέατρο «Δημήτρης Χορν» (Αμερικής 10). Δείτε ποιοι το διεκδικούν.
