Τι θα δούμε στο θέατρο τον Μάρτιο;

Κατηγορία: Περιορισμένες Εμφανίσεις

Ρομαντισμός: Μια παράσταση βασισμένη στους «Υπνοβάτες» του Hermann Broch (Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών 18-29/3)

Τι: Ο νεαρός Γιόαχιμ φον Πάσενοβ σπρώχνεται από την οικογένειά του σε μια καριέρα αξιωματικού, ενστερνίζεται τα εθνικιστικά ιδεώδη του πρωσικού μιλιταρισμού και υπνοβατεί σε έναν κόσμο «που κυριαρχείται από ένα είδος συναισθηματικής αδράνειας»… Η εμβληματική μυθιστορηματική τριλογία του Broch του ’32 χαρτογραφεί την 30ετία κατά την οποία η Ευρώπη οδηγήθηκε από την παρακμή του ρομαντισμού στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στον εναγκαλισμό του φασισμού.

Γιατί: Ο ραγδαία ανερχόμενος σκηνοθέτης Θέμελης Γλυνάτσης έκλεψε τις εντυπώσεις το περασμένο καλοκαίρι με την γκροτέσκα, αφυπνιστική και μυσταγωγική του παράσταση σε κείμενο της Ανχέλικα Λιντέλλ, και είναι (θεωρούμε δίκαια) ο νέος δημιουργός που μας προτείνει φέτος η Στέγη.  

 
Bloom (Bios 12/3-5/4)
Τι: Τι είναι αυτό που παθαίνουν τα κορίτσια καθώς πλησιάζουν τα τριάντα; Γιατί πνίγονται; Είναι η δουλειά; Είναι η οικογένεια; Είναι η μαμά τους; Ποια είναι η απόφαση που πρέπει να πάρουν ώστε αντί να πνιγούν, να καταφέρουν να ανθίσουν; Οι περιπέτειες δύο κοριτσιών που κάνουν …μπλουμ στα βαθιά νερά της ενήλικης ζωής.

Γιατί: Τα κορίτσια της ομάδας Cheek-Bones τα γνωρίσαμε (και αγαπήσαμε) μέσα από τα αμετανόητα γκοθ ενήλικα παραμύθια Το Αγόρι που Κλώτσαγε και Ένας Κόμης στον Άδη, ενώ η περσινή άγρια performance Πυρηνική Οικογένεια μας απέδειξε το ουσιαστικό τους ώριμο στίγμα! Τώρα επιστρέφουν, σε συνεργασία με το σκηνοθέτη των AbOvo Γιάννη Σαρακατσάνη, με μια devised παράσταση που εξερευνά με χιούμορ τον κακοτράχαλο δρόμο της γυναικείας ενηλικίωσης.

 
Η Όγδοη Μέρα της Δημιουργίας (Ίδρυμα Κακογιάννη 19/3-5/4)

Τι: Εκεί που τελειώνουν οι θεολογικές παρακαταθήκες για τη δημιουργία του κόσμου, ξεκινά να υφαίνεται η ιστορία του Ανθρώπου. Την όγδοη ημέρα της δημιουργίας ο άνθρωπος (αυτός ο νέος Θεός, κατ’ εικόνα και ομοίωση) είχε, πια, το προνόμιο της επιλογής και έφτιαξε… το θύτη και το θύμα.

Γιατί: Η Εταιρεία Θεάτρου «Θέρος» (Το Σκυλί του Ωρίωνα) μελετά τους μηχανισμούς συνύπαρξης και αλληλοσπαραγμού στις ανθρώπινες κοινωνίες με βάση τις τρεις κεντρικές ηρωίδες διηγημάτων του André Pieyre de Mandiargues και του George Bataille.

Κατηγορία: Επιστροφές 

 
Η Περσινή Αρραβωνιαστικιά (Θέατρο του Νέου Κόσμου έως 7/4)
Τι: Ένα κορίτσι -η αφηγήτρια μας- αρραβωνιάζεται τον Μάρκο, το βράδυ της Πρωτοχρονιάς του 1961. Χρόνια μετά, γυναίκα πια, μας ανοίγει την πόρτα στη σκηνή της ζωντανή μνήμης της. Μέσα από το ομότιτλο διήγημα της Ζυράννας Ζατέλη, αναβιώνει το γεγονός που επικυρώνει, όπως η ίδια λέει, την είσοδό της στην «πρώτη μοναξιά της ζωής της», όταν ο πρώτος έρωτας για το παιδί έγινε ένας παλιός πόνος για τον ενήλικα. Ο αφηγηματικός μονόλογος του διηγήματος μοιράζεται σε τρεις διαφορετικές ηθοποιούς. Τρεις διακριτές ερμηνείες δίνουν ξεχωριστές, όχι ακριβώς εκδοχές, όσο αναμνήσεις της ίδιας ιστορίας, με τον τρόπο που αλλάζει μια ιστορία όταν μόλις την έχεις ζήσει με όταν τη θυμάσαι λίγα ή αρκετά περισσότερα χρόνια μετά. Τα ίδια τραγικά συναισθήματα που σαν παιδί, λιγομίλητο, σε τράνταξαν, όταν τα φέρνεις αργότερα στη μνήμη, προσπαθώντας να τα ανασυντάξεις, σου φέρνουν ένα πικραμένο χαμόγελο. Σαν μέλι που γλύφεις από ένα σκουριασμένο τσεκούρι.

Γιατί: Η παράσταση αυτή αποτέλεσε την αγαπημένη μας περσινή μαγική μεταμορφωτική θεατρική εμπειρία. Σκυμμένοι μπροστά στη θέση μας, αποσβολωμένοι, μουδιασμένοι, συγκινημένοι, δακρυσμένοι… ευτυχισμένοι. Ανυπομονούμε να τη ζήσετε φέτος και σεις (ξανά). 

 
Οι Έμποροι των Εθνών (Σύγχρονο Θέατρο έως 7/4)

Τι: Η Αυγούστα, η καθωσπρέπει πρώτη κυρία της Νάξου, σύζυγος του ευπατρίδη Ιωάννη Μούχρα, απαγάγεται από τον φιλήδονο μηδενιστή Σανούδο στη Βενετία. Ανίκανη να αντισταθεί στην θανάσιμη έλξη για τον απαγωγέα της, αποδρά σε ένα μοναστήρι, ενώ οι δύο άντρες συνεχίζουν για χρόνια να την ψάχνουν, μέχρι να την οδηγήσουν στο αποτρόπαιο τέλος της: φλεγόμενη ζωντανή πάνω στη ναυαρχίδα του εραστή της.

Γιατί: Η πολυσυζητημένη παράσταση που έκλεψε τις εντυπώσεις στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών το 2011 είναι ένα αριστουργηματικό σκηνικό εγχείρημα, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή και θιάσο από τους αγαπημένους μας έλληνες πρωταγωνιστές του οριακού: Νέστωρ Κοψιδάς, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Κώστας Βασαρδάνης. Το χαρακτηριστικό γλωσσικό ιδίωμα του Παπαδιαμάντη είναι και δώρο και εμπόδιο για τον θεατή. Όσα πιθανόν να χάσετε στη «μετάφραση» τα κερδίζετε πολλαπλά από την μοναδική μουσικότητα του λόγου και τις συγκλονιστικές ζωντανές εικόνες, σε ένα μοναδικό πάντρεμα φυσικών και τεχνολογικών μέσων, παράδοσης και μοντέρνας αισθητικής, κλασσικής αφήγησης και avant-garde θεατρικότητας. Εντυπωσιακή η απευθείας live σκηνοθεσία εικόνας από διαφορετικά σημεία του χώρου στο μοναδικής αισθητικής video wall που ανοίγει σαν παράθυρο στις σκέψεις των ηρώων. 

 
Μια Κανονική Μέρα (Αλκμήνη)

Τι: Μια γυναίκα. Ελληνίδα. Νοικοκυρά. Μητέρα δύο κοριτσιών. Μια κανονική μέρα, η δική της κανονική ζωή διακόπτεται βίαια. Εκείνος, ο Σύζυγος, ο Πατέρας, ο Άντρας αυτοκτονεί λόγω χρεών. Κι Εκείνη μένει πίσω, μόνη με τα κορίτσια της να αντιμετωπίσει το γιατί, το θυμό, την ενοχή, το στίγμα, τα χρέη.

Γιατί: Για το ρόλο της αυτό η Ράνια Σχίζα τιμήθηκε με το βραβείο ερμηνείας μονολόγου 2013-2014 από την Ακαδημία Θεατρικών Κορφιάτικων Βραβείων στην 33η απονομή τους, ενώ η σκηνοθέτις Μαριάννα Κάλμπαρη είναι πλέον η καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης! 

 
Χίλντα (TheatroVictoria από 11/3)

Τι: Η Κυρία επιθυμεί να αποδείξει τις συγκεχυμένες και ουτοπικές της γαλλικές ιδέες περί ελευθερίας, δημοκρατίας και ισότητας, με πειραματόζωο την υπηρέτρια της Χίλντα. Η κυρία την θεωρεί παράλληλα θείο δώρο σε μορφή πλύστρας και ιδιοκτησία της, ο αθεράπευτα υδραυλικός σύζυγος της Χίλντας αρνείται να της την πουλήσει και η ίδια η Χίλντα θέλει απλώς… να παραμείνει μία απλή υπηρέτρια.

Γιατί: Το έργο της Μαρί Ντιάιγ σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου επιστρέφει μετά την πρώτη παρουσίασή της στο Φεστιβάλ Σύγχρονου Θεάτρου 2014, “Το Γαλλικό Θέατρο à la Grecque” και μια σύντομη, άκρως επιτυχημένη πορεία στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. 

Κατηγορία: Μπινελίκια και Βρωμόλογα

 Μότζο (Θέατρο Πόρτα)

Τι: Μετά από μια βραδιά καταχρήσεων και πολλών πολλών λευκών χαπιών στο Σόχο του ’58, τα πρωτοπαλίκαρα μιας λονδρέζικης συμμορίας ξυπνούν για να βρουν το αφεντικό τους τεμαχισμένο και μοιρασμένο σε δυο σκουπιδοντενεκέδες μπροστά από την είσοδο του Ατλάντικ Κλάμπ, τον ανερχόμενο ροκ-εντ-ρολ σταρ του μαγαζιού, Σίλβερ Τζώνυ, εξαφανισμένο και (σύντομα) ένα μυστηριώδες δέμα που αναγγέλει την έλευση του μεγάλου αφεντικού της νύχτας Σαμ Ρος. Και τώρα;

Γιατί: ΝΑΙτηνΚΟΛΑΣΗμου! Η ταραντινική μαύρη κωμωδία του Τζεζ Μπάτεργουρθ (Βραβείο Καλύτερου Εργου Lawrence Olivier, Evening Standard και δε συμμαζεύεται) έχει την ένταση, τους πυρετώδεις ρυθμούς, την αλήθεια χαρακτήρων και την balls-to-the-wall αθυροστομία που επιβεβαιώνουν όλα όσα περιμέναμε φέτος από το λαμπρό νέο ξεκίνημα του Πόρτα! Ο Θωμάς Μοσχόπουλος έχει άγριες ορμές όταν σκηνοθετεί τα αγαπημένα του αγόρια σε άψογο λονδρέζικο μπινελικιάρικο rock n roll κλίμα: Αργύρης Ξάφης, Γιώργος Παπαγεωργίου, Γιώργος Χρυσοστόμου, Ηλίας Μουλάς, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος! 

 
Η Λίλα Λέει (Θέατρο Τέχνης)

Τι: Ο Σιμώ, γεννιέται στη Γαλλία από άραβες γονείς και μεγαλώνει στο γκέτο. Δεν έχει δουλειά, λεφτά, όνειρα. Ώσπου γνωρίζει τη Λίλα, ένα πανέμορφο πλάσμα με αγγελικό πρόσωπο αλλά γλώσσα τόσο χυδαία «που νόμιζες πως οι λέξεις θα πλήγωναν τα χείλη της». Μαζί της ο Σιμώ, βρίσκει επιτέλους νόημα στην άθλια ζωή του. Γράφει μια ιστορία, για όλα όσα του περιγράφει η Λίλα και τον τρελαίνουν: οι ερωτικές εμπειρίες της με άλλους άντρες, οι φαντασιώσεις της, η εμμονή της με το σεξ.

Γιατί: Το ποιητικό, σχεδόν πορνογραφικό αλλά και γεμάτο χιούμορ κείμενο του Σιμώ, παρουσιάστηκε στα γαλλικά γράμματα το 1996 δημιουργώντας μεγάλη αίσθηση. Μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 2004, αυτή όμως είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται στο θέατρο, με πρωταγωνιστή τον Βασίλη Μαυρογεωργίου και σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη. 

Κατηγορία: Μεγάλα Ονόματα-Μεγάλοι Ρόλοι 

Ευτυχισμένες Μέρες (Εθνικό)

Τι: Στη μέση ενός ασφυκτικά γυμνού τοπίου, η Γουίννυ επιδίδεται με τελετουργική ευλάβεια στην επανάληψη της καθημερινής ρουτίνας. Βυθισμένη μέχρι τη μέση σ’ έναν χωμάτινο λόφο που ολοένα και περισσότερο την καταπίνει, φλυαρεί αδιάκοπα, βουρτσίζει τα δόντια της, ψελλίζει μισοξεχασμένες προσευχές, ενώ ο ήχος από το ξυπνητήρι σηματοδοτεί την έναρξη και τη λήξη μιας ακόμη «ευτυχισμένης μέρας».

Γιατί: Σάμουελ Μπέκετ. Σοφία Φιλιππίδου. Σημειώνει η ίδια: μεταφράζοντας τις Ευτυχισμένες μέρες συχνά «σκόνταφτα» σε στίχους… λέξεις… φράσεις… που κάτι μου θύμιζαν! Ψάχνοντας τις πηγές έφτασα στο συμπέρασμα πως αυτά τα «σπαράγματα μνήμης» της Γουίννυ, που όλα τα είπα τραγούδια, είναι «κομμάτια» από τις πνευματικές αποσκευές λογοτεχνικής παιδείας ενός «νέου» καθώς πρέπει, που δεν είναι άλλος από τον Σάμουελ Μπέκετ! 

 
Γυάλινος Κόσμος (Εμπορικόν)

Τι: Το πιο αυτοβιογραφικό έργο του Tennessee Williams, στην ουσία περιγράφει την ίδια του την οικογένεια. Ένα έργο «μνήμης» πάνω στους ακατάλυτους και τραυματικούς δεσμούς μιας οικογένειας μέσα στην ταραγμένη κοινωνική περίοδο πριν από το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Γιατί: Ο Δημήτρης Καταλειφός κάνει τη μεγάλη έκπληξη φέτος, πρωταγωνιστώντας ως ενήλικος Τομ-αφηγητής στον ρόλο του νεαρού Τομ της δράσης του έργου, ενώ η Θέμις Μπαζάκα μοιάζει το απόλυτο Dream Casting στον ρόλο της αιώνιας debutante μητρός του.
 

Βουρκόλακας (Αποθήκη)

Τι: Ο Αργύρης Εφταλιώτης αντλεί το θέμα του από τους λαϊκούς μύθους και το Τραγούδι του Νεκρού αδελφού. Ένας εφιαλτικός μύθος – εορτασμός της χαράς και του πένθους, της ζωής και του θανάτου, που διατηρεί τα στοιχεία της παραλογής αλλά εισάγει παράλληλα νέα δεδομένα.

Γιατί: Η Νένα Μεντή εμπιστεύεται έναν νεαρό σκηνοθέτη και ενσαρκώνει τον εμβληματικό ρόλο της Μάνας, στο μοναδικό θεατρικό έργο του Αργύρη Εφταλιώτη το οποίο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, 120 χρόνια μετά τη συγγραφή του! 

Κατηγορία: Θέατρο με χορηγία Vileda

 Για Έναν Άντρα και Μια Γυναίκα (Φούρνος έως 8/4)

Τι: Ένας άντρας και μια γυναίκα αναλαμβάνουν να καθαρίσουν έναν χώρο. Όλα λειτουργουν ως αφορμή για ένα παιχνίδι ρόλων και, τελικά, μιλούν μεταξύ τους μόνο μέσα από τις ιστορίες που προκύπτουν.

Γιατί: Η λατρεμένη του μπλογκ Ζωή Ξανθοπούλου (Το «αντρικό» Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα, Λογοχανείο) πρωταγωνιστεί και σκηνοθετεί μια παράσταση-συρραφή από θεατρικά κείμενα έξι νέων θεατρικών συγγραφέων που συνδέονται σ’ ένα σουρρεαλιστικό τόπο και χρόνο. 

 
Addio Del Passato (Θέατρο Κάππα)

Τι: Μία μάνα και μία κόρη συναντιούνται στο πατρικό σπίτι για να εκτελέσουν μια οικογενειακή ιεροτελεστία: το παραδοσιακό κέικ της Τετάρτης. Μέσα στα σκεύη και τα υλικά της κουζίνας θα ανακατέψουν και τις μνήμες της κοινής τους ζωής, ανασύροντας μυρωδιές, ήχους, στιγμές και εν τέλει συναισθήματα. Το ταξίδι αυτό θα τους οδηγήσει αναπόφευκτα σε ένα ξεχασμένο τραύμα που έχει μείνει ανοιχτό.

Γιατί: Ο Γιώργος Παλούμπης (Κατάδικος Μου) σκηνοθετεί την υπέροχη Ράνια Οικονομίδου σε ένα έργο ψυχαναλυτικής υφής το οποίο κινείται, εκτός από την πραγματικότητα, και στο χώρο του υποσυνείδητου ακροβατώντας έτσι σκηνοθετικά στα όρια του μαγικού ρεαλισμού.

Κατηγορία: Νέες Ομάδες, Devised Performance

Αγόρασα ένα φτυάρι από το ΙΚΕΑ για να σκάψω τον τάφο μου (Θέατρο Προσκήνιο)

Τι: Θραύσματα απεικονίσεων ενός ανολοκλήρωτου πάζλ της δυτικής κοινωνίας της παγκοσμιοποίησης και της συγκέντρωσης των εξουσιών, της κοινωνίας της κατανάλωσης, της πολιτικής βίας, της δημοκρατίας σε αποσύνθεση, της αδυναμίας του εκπαιδευτικού συστήματος, της οικογένειας σαν κατάσταση βολέματος, της φάρσας της φιλοδοξίας. Ο άνθρωπος αφήνεται να καταπωθεί από την καταναλωτική κοινωνία, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην ύπαρξή της.

Γιατί: Η Εταιρεία θεάτρου ΠΑΙΚΤΕΣ επανέρχεται με την ‘work in progress’ performance που παρουσιάστηκε στο θέατρο Βυρσοδεψείο την άνοιξη του ’14. Bασισμένη σε μία σύνθεση κειμένων του ανατρεπτικού Rodrigo Garcia, συνδυάζει το θέατρο, τη μουσική, τις εικαστικές τέχνες, το video και την performance. 

 
Όλα τα μανιτάρια τρώγονται [αν και ορισμένα μόνο μία φορά] (Θέατρο του Νέου Κόσμου έως 7/4)

Τι: Στατιστικές αποδεικνύουν ότι η δεύτερη πιο συχνή ερώτηση που απευθύνουμε σε κάποιον είναι «τι σκέφτεσαι;» ενώ η πιο συνηθισμένη απάντηση είναι «τίποτα». Τι θα γινόταν αν απαντούσαμε στο «τι σκέφτεσαι» με αφοπλιστική ειλικρίνεια;

Γιατί: Η νέα σκηνοθεσία του Παντελή Δεντάκη με την ομάδα των 4frontal μετά τον Μουνή, βασισμένη στο ομώνυμο κείμενο του Hervé Le Tellier και μια απολαυστική φόρμα αφοπλιστικής ειλικρίνειας. 

 
Χορός Ξανά (Bios έως 31/3)

Τι: Επτά γυναίκες, που ξεκίνησαν κορίτσια από μια ερασιτεχνική σχολή χορού, ξανασυναντιούνται σήμερα και αφηγούνται την ιστορία του σώματος μιας χορεύτριας μέσα στα χρόνια: τα παιδικά όνειρα, οι περήφανες μανάδες, οι τραυματισμοί, οι επαγγελματικές σχολές, το Ηρώδειο, το Φεστιβάλ Αθηνών, τα βιντεοκλίπ, τα σκυλάδικα, το Ciaο Αντ1, η μητρότητα, τα παιδιά… Και ο Χορός; Χορός πάντα, ξανά και ξανά.

Γιατί: Η Γιούλα Μπουνταλη σκηνοθετεί ένα ιμπρεσιονιστικό θεατρικό ντοκυμαντέρ με θέμα την επιθυμία για ασταμάτητη κίνηση, σαν ένα βιρτουόζικο χτίσιμο απουσίας και προσμονής της κίνησης, μια ωδή στην ομορφιά του σώματος. Πρωταγωνίστριες 6 πρώην χορεύτριες οι οποίες άφησαν για διάφορους λόγους η καθεμία τον χορό και αφηγούνται όλες μαζί τις σκέψεις της καθεμίας, με κύριο άξονα την πρώτη επαφή με / την απουσία του / την ανάγκη για… Χορό. 

 
Μολιέρου Δον Ζουάν ή η Πέτρινη Ευωχία (Olvio έως 31/3)

Τι: Ένα άκρως μοντέρνο και πυκνό σε ιδέες ανέβασμα του Δον Ζουάν, με προσεγμένη αισθητική και queer χιουμοριστικές διαθέσεις, παγιδεύει τον ακαταμάχητο μηδενιστή πρωταγωνιστή του Μολιέρου σε ένα ζωντανό δάσος από «αγριες αφροδίτες», στοιχειωμένο με τη θηλυκή ουσία η οποία είναι σε κάθε στροφή θήραμα και κυνηγός του.

Γιατί: Η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του ηθοποιού Χρήστου Σουγάρη, με σημαντικό εφόδιο την μετάφραση του σημαντικότερου έλληνα θεατρικού συγγραφέα και μεταφραστή, Δημήτρη Δημητριάδη, και ταλαντούχους συνεργάτες στο cast από την επική Ιλιάδα του Στάθη Λιβαθινου, Γιώργο Τσιαντούλα και Γιάννη Παναγόπουλο. 

Κατηγορία: Θέατρο πίσω από τη σκηνή και τον φακό

Βυσσινόκηπος. Παρασκήνιο. (Θησείον)

Τι: Ενώ στη σκηνή του θεάτρου παίζεται ο Βυσσινόκηπος και από μόνιτορ ακούμε μικρά κομμάτια του σπουδαίου κειμένου, στο φουαγέ, όπου θα παίζεται και η παράσταση, παρακολουθούμε την παράλληλη ζωή των ανθρώπων του θεάτρου, στο παρασκήνιο. Απορροφημένοι από την καθημερινότητά τους, αδυνατούν να αντιληφθούν τις ομοιότητες του έργου με τη δική τους ζωή, μέχρι που η πραγματικότητα ενώνει βίαια τους δυο κόσμους.

Γιατί: H νέα δουλειά της ομάδας MeWe της Κατερίνας Μπερδέκα μετά το Έγκλημα στα παρασκήνια του Γ. Μαρή και τον Κροκόδειλο του Φ. Ντοστογέφκσι.

Όταν ο Παζολίνι συνάντησε το αγόρι που του πρόσφερε το θάνατο… (Studio Κυψέλης)

Τι: Ένας σκηνοθέτης στην Ελλάδα του σήμερα, αποφασίζει να ασχοληθεί με το έργο του Πιερ Πάολο Παζολίνι. Συνθέτει μια ομάδα καλλιτεχνών και μαζί δοκιμάζουν να αναπαραστήσουν τις πιο γνωστές σκηνές από ταινίες του δημιουργού: Δεκαήμερο, Θεώρημα, Μήδεια, Σάλο, Μάμα Ρόμα… Λεπτό με λεπτό ταυτίζονται με το αυθετικό έργο του καλλιτέχνη και με ένα άλμα στο χωροχρόνο βρίσκονται 50 χρόνια πριν στα πλατό όπου γυρίζονταν οι ταινίες του.

Γιατί: Η ομάδα του Γιώργου Λιβανού (Leonardo’s Ring) γιορτάζει δέκα χρόνια στο ιδιαίτερο, cult και τίμια καλλιτεχνικό και ειλικρινές υπόγειο του Studio Κυψέλης, με μια νέα παραγωγή βασισμένη στο νέο έργο του Γιάννη Σολδάτου .

Και από αυτές, οι 5 absolute must παραστάσεις για τον μήνα:

1. Περσινή Αρραβωνιαστικιά
2. Μότζο
3. Ρομαντισμός
4. Έμποροι των Εθνών
5. Ευτυχισμένες μέρες