Τι άφησε πίσω του ο Διαγόρας Χρονόπουλος

Στα μαρμάρινα σκαλιά του Υπογείου της Πεσματζόγλου ή στην ξύλινη είσοδο της Φρυνίχου, στεκόταν πάντα, φιλόξενος και χαμογελαστός με ένα χέρι προτεταμένο για χαιρετισμό. Ο Διαγόρας Χρονόπουλος ήταν, ειδικά για τους νεότερους, αδιάσπαστη φιγούρα με την καθημερινότητα του Θεάτρου Τέχνης για πάνω από δέκα χρόνια. Κι ο θάνατος του χθες το πρωί, είναι το θλιβερό κλείσιμο μιας εποχής για την σκηνή του Καρόλου Κουν. Ταλαιπωρημένος από τον καρκίνο τους τελευταίους μήνες άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του σε ηλικία 76 ετών.Από τη Στέλλα Χαραμή

12.03.2015

«Εφυγε» ενεργός διευθυντής της δραματικής σχολής του «Τέχνης» και πολύ πρόσφατα απερχών από το πόστο της καλλιτεχνικής διεύθυνσης που τίμησε για μια δεκαετία (2004-2014). Ήταν εξάλλου, ο ίδιος που άνοιξε το δρόμο στην επόμενη γενιά, τη Μαριάννα Κάλμπαρη, όπως και σε δεκάδες αποφοίτους της σχολής, σημερινούς πρωταγωνιστές του θεάτρου.

Ο Διαγόρας Χρονόπουλος υπήρξε ένας χαρισματικός της τέχνης του και της διοίκησης της. Δοκίμασε τα πρώτα του βήματα στο θέατρο Τέχνης ως ηθοποιός για να εξελιχθεί σε σκηνοθέτη, δάσκαλο, διευθυντή στους μεγαλύτερους πολιτιστικούς οργανισμούς της χώρας (πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, Διευθυντής του ΚΘΒΕ, αναπληρωτής διευθυντής του Εθνικού θεάτρου επί θητείας Κούρκουλου, πρόεδρος της Εταιρίας Σκηνοθετών) μέχρι που παρέλαβε τα ηνία από τον Γιώργο Λαζάνη, τον, επί της ουσίας, τελευταίο μαθητή του Κουν. «Ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη εποχή για το θέατρο» θυμάται στον αποχαιρετισμό της η Μαριάννα Κάλμπαρη: «Τα δέκα χρόνια που διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής, κατάφερε με μεγάλο πείσμα και αφοσίωση να κρατήσει το Τέχνης ζωντανό κι ανοιχτό στους καλλιτέχνες».

Κι όχι μόνο. Το «Τέχνης» γλίτωσε την χρεοκοπία και την αναστολή λειτουργίας• και μπορεί να μην γνώρισε σπουδαίες παραστάσεις αλλά σίγουρα ξαναστάθηκε στα πόδια του χάρη στην πυγμή και την πολύπλευρη γνώση του Χρονόπουλου. Είναι δύσκολο να συνδυάζει κανείς την καλλιτεχνική ευαισθησία και την ευελιξία μιας επιτελικής θέσης. «Δυναμισμός, πάθος, έμπνευση κι αληθινή αγάπη για τη νέα γενιά ήταν τα χαρακτηριστικά της ισχυρής προσωπικότητας του που θα αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα της» συνεχίζει η κ. Κάλμπαρη. Είναι αυτή η γενιά εξάλλου που θέλει να τον αποχαιρετήσει στο Υπόγειο της Πεσματζόγλου, στον φυσικό του χώρο, με μια ειδική εκδήλωση την προσεχή Δευτέρα.

Ο Διαγόρας Χρονόπουλος γεννήθηκε το 1939 στην Ιερουσαλήμ της Παλαιστίνης για να σπουδάσει Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και θέατρο στη δραματική σχολή του «Θεάτρου Τέχνης». Σύντομα έφυγε για το Παρίσι όπου εργάστηκε για το Λαϊκό Θέατρο της Γαλλίας. Ως ηθοποιός έλαβε μέρος σε πολλές παραστάσεις του «Τέχνης» αλλά σε παραγωγές ιδιωτικών θιάσων. Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 αναλαμβάνει υπεύθυνος του τμήματος οπτικοακουστικών μέσων της ΑΔΕΛ Α.Ε – μεγάλη διαφημιστική εταιρία της εποχής – και από το 1971 ασχολείται με την παραγωγή ταινιών, ντοκιμαντέρ, σειρών. Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας ανέπτυξε αντιστασιακή δράση ώσπου το 1971 συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση.

Με την πτώση της Δικτατορίας συμβάλλει στην ίδρυση του «Θεσσαλικού Θεάτρου» και σκηνοθετεί πολλές από τις παραστάσεις του. Σκηνοθετικά έχει υπογράψει πλήθος έργων αρχαίου δράματος («Φιλοκτήτης», «Μήδεια», «Ιππής», «Λυσιστράτη», «Αχαρνής», «Ειρήνη», «Εκάβη», «Εκκλησιάζουσες». Σκηνοθέτησε επίσης κλασικούς: Τσέχωφ, Μίλλερ και Λόρκα μέχρι Ιψεν, Σαίξπηρ, Καμπανέλη. Με Καμπανέλη έμελλε να τελειώσει και την καριέρα του στον «Δρόμο περνά από μέσα» που ανέβηκε για δύο χρονιές στο Υπόγειο. Από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του όμως υπήρξε «Η Μέθοδος Γκρόνχολμ» παραγωγή που παίχτηκε με απανωτά sold out για έξι σεζόν!

Η κηδεία του θα γίνει το μεσημέρι του Σαββάτου (12.00) στο Α’ Νεκροταφείο.