Δευτερότριτα τέλος σεζόν: 6 παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσετε
Άγχος, φίλοι θεατρόφιλοι. Μόνο άγχος. Άλλη μια θεατρική σεζόν πλησιάζει στο φινάλε της στις 5-8 Απριλίου, και τι προλάβαμε να δούμε;Ή, πιο σημαντικό, τι προλαβαίνουμε ακόμα να δούμε – ειδικά όταν μιλάμε για τα Δευτερότριτα, με τις επιλογές να κονταροχτυπιούνται για δυο μόνο μέρες της εβδομάδας. Ηρεμία. Βαθιές ανάσες. Έχετε ακόμα μπροστά σας… τρία δευτερότριτα για να αξιοποιήσετε σε μια από τις πολλές (πολλές πολλές) πετυχημένες φετινές παραγωγές.Εμείς είδαμε και σας προτείνουμε 6 παραστάσεις οι οποίες κατεβαίνουν τις επόμενες εβδομάδες:Από τον Μανώλη ΒαμβούνηΠηγή: Gkoultoura
1. Η Περσινή Αρραβωνιαστικιά | Θέατρο του Νέου Κόσμου (έως 7/4)
Τι: Ένα κορίτσι -η αφηγήτρια μας- αρραβωνιάζεται τον Μάρκο, το βράδυ της Πρωτοχρονιάς του 1961. Χρόνια μετά, γυναίκα πια, μας ανοίγει την πόρτα στη σκηνή της ζωντανή μνήμης της. Μέσα από το ομότιτλο διήγημα της Ζυράννας Ζατέλη, αναβιώνει το γεγονός που επικυρώνει, όπως η ίδια λέει, την είσοδό της στην «πρώτη μοναξιά της ζωής της», όταν ο πρώτος έρωτας για το παιδί έγινε ένας παλιός πόνος για τον ενήλικα. Ο αφηγηματικός μονόλογος του διηγήματος μοιράζεται σε τρεις διαφορετικές ηθοποιούς. Τρεις διακριτές ερμηνείες δίνουν ξεχωριστές, όχι ακριβώς εκδοχές, όσο αναμνήσεις της ίδιας ιστορίας, με τον τρόπο που αλλάζει μια ιστορία όταν μόλις την έχεις ζήσει με όταν τη θυμάσαι λίγα ή αρκετά περισσότερα χρόνια μετά. Τα ίδια τραγικά συναισθήματα που σαν παιδί, λιγομίλητο, σε τράνταξαν, όταν τα φέρνεις αργότερα στη μνήμη, προσπαθώντας να τα ανασυντάξεις, σου φέρνουν ένα πικραμένο χαμόγελο. Σαν μέλι που γλύφεις από ένα σκουριασμένο τσεκούρι.
Γιατί: Η παράσταση αυτή αποτέλεσε την αγαπημένη μας περσινή μαγική μεταμορφωτική θεατρική εμπειρία. Σκυμμένοι μπροστά στη θέση μας, αποσβολωμένοι, μουδιασμένοι, συγκινημένοι, δακρυσμένοι… ευτυχισμένοι. Ανυπομονούμε να τη ζήσετε φέτος και σεις (ξανά).
Τι: Να μια κλασσική ιστορία Αγόρι Γνωρίζει Κορίτσι, Αγόρι Ερωτεύεται Κορίτσι, Κορίτσι προσφέρεται να δείξει στο Αγόρι το Μουνάκι της στις κούνιες και περνάει κάθε μέρα περιγράφοντας του πως θέλει να της σκίσουν τον κώλο μια ομάδα μαύροι πουτσαράδες. Ο Σιμώ, ένας νεαρός ευαίσθητος άραβας αλητάκος που μεγαλώνει στα γαλλικά γκέτο γνωρίζει τη Λίλα, μια όμορφη και φαινομενικά αθώα κοπέλα με ανατρεπτικά χυδαία γλώσσα, μια «Παναγία με στόμα πουτάνας». Πλέον ο Σιμώ περνάει κάθε μέρα μαζί της, ακούγοντας τις απίθανες ερωτικές ιστορίες της, τις εμπειρίες της, την εμμονή της με το σεξ, και γράφοντας τις στην παράσταση που παρακολουθούμε.
Γιατί:
H Μαριάννα Κάλμπαρη επανασυνδέεται με τον Βασίλη Μαυρογεωργίου (μετά το Γκιγιόμ Γλυκιά Μου)! Είναι η Λένα Δροσάκη όμως που κλέβει την παράσταση. Στο ρόλο της Λίλας συνδυάζει μια ανελέητα τολμηρή και ανατρεπτικά χυδαία γλώσσα με μια αναπάντεχη αθωότητα, σε μια από τις standout ερμηνείες της χρονιάς. Η σκηνοθεσία ακολουθεί την ίδια γραμμή, μεταφέροντας τον μαγικό ρομαντισμό της οπτικής του Σιμώ. Αποφεύγει το σωματικό γυμνό στις εικόνες της, δεν ντρέπεται όμως να προκαλέσει, με αποκορύφωμα μια εμβληματική σκηνή δαιμονικού σοδομισμού με φόντο τη φωτισμένη με χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια Παναγία.3. Οι Έμποροι των Εθνών | Σύγχρονο Θέατρο (έως 7/4)
Τι: Η Αυγούστα, η καθωσπρέπει πρώτη κυρία της Νάξου, σύζυγος του ευπατρίδη Ιωάννη Μούχρα, απαγάγεται από τον φιλήδονο μηδενιστή Σανούδο στη Βενετία. Ανίκανη να αντισταθεί στην θανάσιμη έλξη για τον απαγωγέα της, αποδρά σε ένα μοναστήρι, ενώ οι δύο άντρες συνεχίζουν για χρόνια να την ψάχνουν, μέχρι να την οδηγήσουν στο αποτρόπαιο τέλος της: φλεγόμενη ζωντανή πάνω στη ναυαρχίδα του εραστή της.
Γιατί: Η πολυσυζητημένη παράσταση που έκλεψε τις εντυπώσεις στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών το 2011 είναι ένα αριστουργηματικό σκηνικό εγχείρημα, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή και θιάσο από τους αγαπημένους μας έλληνες πρωταγωνιστές του οριακού: Νέστωρ Κοψιδάς, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Κώστας Βασαρδάνης. Το χαρακτηριστικό γλωσσικό ιδίωμα του Παπαδιαμάντη είναι και δώρο και εμπόδιο για τον θεατή. Όσα πιθανόν να χάσετε στη «μετάφραση» τα κερδίζετε πολλαπλά από την μοναδική μουσικότητα του λόγου και τις συγκλονιστικές ζωντανές εικόνες, σε ένα μοναδικό πάντρεμα φυσικών και τεχνολογικών μέσων, παράδοσης και μοντέρνας αισθητικής, κλασσικής αφήγησης και avant-garde θεατρικότητας. Εντυπωσιακή η απευθείας live σκηνοθεσία εικόνας από διαφορετικά σημεία του χώρου στο μοναδικής αισθητικής video wall που ανοίγει σαν παράθυρο στις σκέψεις των ηρώων.
4. Κατερίνα | Θέατρο Θησείον (έως 7/4 *επιπλέον παραστάσεις Τετάρτη, ΣΚ*)
Τι: Ο Αύγουστος Κορτώ στο «Βιβλίο της Κατερίνας» γράφει έναν μονόλογο από την άποψη της διπολικής μητέρας του, λίγες στιγμές μετά την αυτοκτονία της.
Γιατί: «Ο γιος μου με βρήκε», επαναλαμβάνει ξανά και ξανά σε αμέτρητες βασανιστικές εκδοχές η Λένα Παπαληγούρα. Καμιά μόνη της δεν μπορεί ποτέ να περικλείσει την αβάσταχτη αλήθεια που ουρλιάζουν αυτές ο έξι συλλαβές όταν τις ανταμώνεις τυπωμένες πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί, γραμμένες από το ίδιο αυτό παιδί της – όλες μαζί όμως σε βυθίζουν στην απόγνωση. Ο σκηνοθέτης Γιώργος Νανούρης βγάζει την Κατερίνα από το βιβλίο της και προσπαθεί με ένα φακό χειρός να φωτίσει τις πολλές και συχνά αντικρουόμενες πτυχές μιας χαοτικής και βασανισμένης από την αρρώστια της γυναίκας: τους έρωτες της, τα χάπια, τις εκρήξεις βίας και χαράς, τις αποτυχημένες εγκυμοσύνες αλλά κυρίως τον μικρό της Πέτρο και την υπέροχα αληθινή/συγκινητική της αντίδραση όταν μια μέρα εκείνος της εξομολογήθηκε πως γουστάρει τα μπούτια… ενός συμμαθητή του.
5. Μικρές Ιστορίες Φόνων | Vault Theatre Plus (έως 5/4 *επιπλέον παραστάσεις με 2η διανομή το ΣΚ*)
Τι: «Ενός λεπτού σιγή για όσους δολοφόνησαν από αγάπη». Μια αδίστακτη τηλεπαρουσιάστρια φυλακίζεται για έγκλημα πάθους, Διψασμένη ακόμα για διασημότητα, μετατρέπει το κελί της σε μια αιματοβαμμένη εκπομπή σκληρού ρηάλιτη. Σε κάθε μια από τις πέντε αληθινές ιστορίες που παρουσιάζει, φέρνει αντιμέτωπους με την κάμερα τον θύτη, ένα μάρτυρα και το ίδιο το θύμα της δολοφονίας. Καθένας ξεχωριστά αποκαλύπτουν την δική τους εκδοχή, μέσα από μονόλογους-εξομολογήσεις αλλά και (αφού μιλάμε για show) πρωτότυπα τραγούδια σε συγκινητικές ερμηνείες που θυμίζουν ξεχασμένες καλές εποχές έντεχνης μουσικής.
Γιατί: Το δραματικό θέατρο του Δημήτρη Καρατζιά δεν γνωρίζει μέτρο. Κι εμείς μερικές φορές αναζητούμε ακριβώς αυτή την αγνή, ωμή ένταση. Χεσε το μέτρο. Δώσε πόνο. Χτυπήσου. Ξενυχιασου. Νιώσε. Ξαμολησε ψυχαρα. Το νέο έργο του Παναγιώτη Μπρατάκου παρουσιάζεται με δύο ξεχωριστές σε ύφος και ατμόσφαιρα εκδοχές (και εντελώς διαφορετικούς θιάσους με σημαντικές ερμηνείες) το Σαββατοκύριακο και το Δευτερότριτο.
6. Χορός Ξανά | Bios (έως 31/3)
Τι: Επτά γυναίκες, που ξεκίνησαν κορίτσια από μια ερασιτεχνική σχολή χορού, ξανασυναντιούνται σήμερα και αφηγούνται την ιστορία του σώματος μιας χορεύτριας μέσα στα χρόνια: τα παιδικά όνειρα, οι περήφανες μανάδες, οι τραυματισμοί, οι επαγγελματικές σχολές, το Ηρώδειο, το Φεστιβάλ Αθηνών, τα βιντεοκλίπ, τα σκυλάδικα, το Ciaο Αντ1, η μητρότητα, τα παιδιά… Και ο Χορός; Χορός πάντα, ξανά και ξανά.
Γιατί: Η Γιούλα Μπουνταλη σκηνοθετεί ένα ιμπρεσιονιστικό θεατρικό ντοκυμαντέρ με θέμα την επιθυμία για ασταμάτητη κίνηση, σαν ένα βιρτουόζικο χτίσιμο απουσίας και προσμονής της κίνησης, μια ωδή στην ομορφιά του σώματος. Πρωταγωνίστριες 6 πρώην χορεύτριες οι οποίες άφησαν για διάφορους λόγους η καθεμία τον χορό και αφηγούνται όλες μαζί τις σκέψεις της καθεμίας, με κύριο άξονα την πρώτη επαφή με / την απουσία του / την ανάγκη για… Χορό.