4Frontal: Τί “Μανιτάρια” μάς σερβίρει φέτος η παρέα του “Μουνή”;

Πώς προέκυψαν οι 4Frontal; 
Είμαστε όλοι απόφοιτοι του ωδείου Αθηνών. Βρεθήκαμε στο ίδιο έτος και, αφού διαπιστώσαμε ότι μπορούμε να συνεννοηθούμε πάνω στα βασικά, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε και μετά το 2011 που βγήκαμε απ’ τη σχολή. Η ομάδα με αυτό το όνομα δημιουργήθηκε από παιδιά προηγούμενου έτους, τα οποία αποχώρησαν αργότερα εκτός από τον Αποστόλη που είμαστε ακόμη μαζί. Η όλη κατεύθυνση των σπουδών μας βοήθησε να γίνουμε ομάδα. Τα περισσότερα που κάναμε εντός σχολής προϋπέθεταν συνεργασία και άρα, μάθαμε να δουλεύουμε έτσι. Επίσης, νομίζω ότι σταθήκαμε και τυχεροί, ταιριάξαμε… Ν.Μ.

Νομίζω ότι κάπου στο δεύτερο έτος συνειδητοποιήσαμε ότι αυτή η συνάντηση πρέπει να συνεχιστεί. Είναι δύσκολο και σπάνιο να συναντηθούν τόσοι άνθρωποι που μοιράζονται κάτι κοινό κι αυτό καταλάβαμε ότι δεν πρέπει να το αφήσουμε. Θ.Ζ.

Πόσα είναι τα μέλη της ομάδας;
Είμαστε 14 (ζωή να’ χουμε). Κάποιοι από εμάς σπουδάζουν στο εξωτερικό, κάποιοι έχουν καιρό να δουλέψουν με την ομάδα αλλά βρισκόμαστε συχνά, συζητάμε, γελάμε, τσακωνόμαστε, πίνουμε… Θ.Ζ.

Ποιο είναι το «καθεστώς» με το οποίο λειτουργείτε; Είναι όλοι οι ρόλοι και οι αρμοδιότητες μοιρασμένοι εξ αρχής ή οι ισορροπίες επαναπροσδιορίζονται σε κάθε δουλειά;
Αυτό ακόμα το ψάχνουμε! Αρμοδιότητες φυσικά υπάρχουν (ποιος αναλαμβάνει τις δημόσιες σχέσεις και ποιος τα οικονομικά ας πούμε) για να μην είναι τα πράγματα εντελώς στην τύχη και έχουν δοθεί με βάση το ποιος είναι καλός σε τι. Τα περισσότερα πράγματα όμως είναι επαναδιαχειρίσιμα σε κάθε παράσταση για να μην επαναπαύεται κανένας στο «αυτό δεν είναι δική μου δουλειά». Κάποιοι έχουν περισσότερες ιδέες και είναι πιο εφευρετικοί από άλλους και αυτό τους «βαραίνει» με περισσότερες αρμοδιότητες αλλά προσπαθούμε να είμαστε πάντα διαθέσιμοι για να αναλάβουμε το «μερίδιό» μας. Α.Σ.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και ποιες οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε λειτουργώντας ως ομάδα;
Το βασικό πλεονέκτημα είναι και το προφανές: είμαστε μαζί. Από τη σχολή μάθαμε ότι όταν είσαι με άλλους πετυχαίνεις περισσότερα. Η ευθύνη μοιράζεται και έτσι τα πράγματα φαίνονται λιγότερο «βουνό». Από την άλλη το ίδιο αυτό πλεονέκτημα γίνεται και μειονέκτημα γιατί δεν είμαστε ίδιοι. Οι φόβοι, οι ανασφάλειες, οι προσωπικές φιλοδοξίες αλλά και οι αντοχές δεν είναι ίδιες σε όλους μας οπότε οι προστριβές είναι αναπόφευκτες. Χρειάζεται πάντα να έχεις την ψυχραιμία και να μπορείς να κάνεις ένα βήμα πίσω για να αναρωτηθείς πόσο ειλικρινής είσαι με τον εαυτό σου και κατ’ επέκταση με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Α.Σ.

Πώς επιλέγετε κάθε φορά το έργο που θα ανεβάσετε; Έχετε στο μυαλό σας ένα συγκεκριμένο θεατρικό είδος που θέλετε να υπηρετήσετε;
Το έργο που επιλέγουμε συνήθως προκύπτει είτε από την πρωτοβουλία ενός μέλους της ομάδας, που φέρει μία συγκεκριμένη ιδέα και την προτείνει στο σύνολο, είτε μετά από έρευνα και αφού έχουν συμφωνήσει οι περισσότεροι της εκάστοτε παραγωγής σε σχέση με το στόχο για τον οποίο θέλουμε να κάνουμε το συγκεκριμένο έργο. Σ.Γ.

Aν κάποιος δει τις μέχρι τώρα δουλειές μας, θα καταλάβει αμέσως πως δεν υπηρετούμε ένα θεατρικό είδος και μόνο! Ψάχνουμε, διαβάζουμε, συζητάμε και τελικά διαλέγουμε ό,τι θεωρούμε πως μας αφορά, μας εκφράζει και μας κινητοποιεί κάθε φορά. Θεωρούμε πως αν έχουμε εμείς κάτι κοινό με το κείμενο, τότε είναι πιο πιθανό και οι θεατές μας να αισθανθούν το ίδιο. Ο τρόπος και το μέσο μπορεί να αλλάζουν κάθε φορά λίγο, αλλά στόχος είναι πάντα αυτός. Οπότε…όχι! Δε θέλουμε να ασχοληθούμε με ένα θεατρικό είδος! Όχι ακόμα τουλάχιστον. Αν ίσως στο μέλλον βρούμε κάτι που μας ταιριάζει πολύ και δε θέλουμε να το αλλάξουμε με τίποτα, τότε ίσως ναι! Ε.Κ.

Από πέρσι όλη η θεατρόφιλη Αθήνα μιλά για τον “Μουνή”. Την περιμένατε αυτή την επιτυχία; 
Σίγουρα δεν περιμέναμε ο Μουνής να παίζεται για δεύτερη χρονιά! Εξ αρχής ήταν ένα εγχείρημα, που ήθελε πολύ δουλειά και προσπάθεια αλλά η χρονική στιγμή, η ανάγκη μας να μιλήσουμε για το σήμερα μέσα από αυτό το έργο, η δουλειά όλων των συντελεστών, δημιούργησαν ένα αποτέλεσμα που όπως φάνηκε αφορούσε, όπως και εμάς, και μεγάλη μερίδα του θεατρικού κοινού. Σ.Γ.

Πείτε μιας λίγα λόγια για την νέα παράσταση «Όλα τα μανιτάρια τρώγονται [αν και ορισμένα μόνο μία φορά]». Τι αφορά η ιστορία και σε ποιο είδος ανήκει;
Το ενδιαφέρον με το συγκεκριμένο έργο είναι το γεγονός ότι δεν έχει κάποια ιστορία. Το ίδιο το κείμενο του συγγραφέα, έχει μία πολύ ιδιότυπη μορφή. Πρόκειται, όπως λέει και ο δεύτερος τίτλος του βιβλίου, για 1000 απαντήσεις στην ερώτηση “τι σκέφτεσαι;”. Οι αλλεπάλληλες διαφορετικές σκέψεις δημιουργούν ένα χαοτικό τοπίο το οποίο δεν διαφέρει και πολύ από τη ίδια τη ζωή. Πολλές από τις σκέψεις τις έχουμε πει, τις έχουμε σκεφτεί ή πολύ θα θέλαμε να τις πούμε. Το έργο σε καλεί να σκεφτείς και να αφήσεις το μυαλό σου ελεύθερο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι κωμωδία. Σ.Γ.

Μπήκατε στο χώρο του θεάτρου στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης σε μια πόλη με περισσότερες από 1000 παραστάσεις τη σεζόν. Θεωρείτε ότι το θέατρο σήμερα είναι σε θέση να δώσει επαγγελματική διέξοδο σε εσάς και στη γενιά σας γενικότερα;
Πραγματικά δεν ξέρω αν το θέατρο είχε ποτέ θέση ανάμεσα στα “κανονικά” επαγγέλματα. Από τις ιστορίες που έχω ακούσει πάντως, βλέπω πως μάλλον με στερήσεις, κόπο, και προσωπική συμβολή γινόταν. Όπως ακριβώς και σήμερα δηλαδή! Δε νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που σκεπτόμενος το μέλλον του είπε “Θα γίνω ηθοποιός! Είναι ένα σίγουρο σταθερό επάγγελμα!”. Το θέατρο είναι περισσότερο ανάγκη παρά απολαβή… Ε.Κ.

Η ιστορία έχει δείξει ότι οι θεατρικές ομάδες δύσκολα αντέχουν στο χρόνο. Εσείς πως θα θέλατε να συνεχίσετε;
Στόχος μας είναι να συνεχίσουμε να μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες και ο ένας να τροφοδοτεί τον άλλο με καινούργιες. Όσο θα έχουμε κάτι να πούμε πιστεύω πως η ομάδα θα υπάρχει, αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος ύπαρξης της ομάδας. Το ιδανικό θα ήταν οι προβληματισμοί μας, να γίνουν ή να είναι προβληματισμοί περισσότερων ανθρώπων ώστε να μπορούμε να εξελισσόμαστε ταυτόχρονα. Το θέατρο σου δίνει τη δύναμη να μπορείς να εκφράζεις ελεύθερα τα πιστεύω σου, την κριτική σου, τις αγωνίες σου με βασικό στόχο να σε κάνει να σκεφτείς πως μπορείς να εξελιχθείς σαν άνθρωπος και να το εφαρμόσεις στη ζωής σου, είτε βρίσκεσαι επί σκηνής είτε παρακολουθείς μία παράσταση. Σ.Γ.

Πως ονειρεύεστε τον εαυτό σας δέκα χρόνια μετά;
10 χρόνια μετά με φαντάζομαι το ίδιο νέα, το ίδιο μαχητική, αλλά πολύ πιο ήρεμη, κατασταλαγμένη, πιο αισιόδοξη και την 4Frontal στο μέγαρο που ονειρευόμαστε να αποκτήσει (μεταξύ σοβαρού και αστείου) όπου θα έχουμε, γραφεία, χώρο προβών, παράστασης και σεμιναρίων, γεμάτο κόσμο και δημιουργικότητα! Α.Σ.

Σίγουρα με ένα γραφείο στο μέγαρο (χα χα), δημιουργικό, γεμάτο όνειρα και καθόλου επαναπαυμένο… ελπίζω! Θ.Ζ

Πληροφορίες παραστάσεων
Οι 4Frontal παίζουν στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Αντισθένους 7 & Θαρύπου. Στάση Μετρό-Τραμ «Συγγρού-Φιξ». Τηλέφωνο: 210 9212900)

• “Ο Μουνής” κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.15
• “Όλα τα μανιτάρια τρώγονται (αν και ορισμένα μόνο μία φορά)”- κάθε Παρασκευή και Σάββατο 21.15 και Κυριακή 19.00
• “Αντιγόνη” προγραμματισμένες παραστάσεις για σχολεία