Αναρχία
Anarchy in… (ancient) UK. Μια σαιξπηρική τραγωδία για την αρχαία Αγγλία μεταφέρεται στο σήμερα και τον υπόκοσμο από τον σκηνοθέτη Michael Almereyda. Το αποτέλεσμα… τραγωδία!
Ο Ed Harris πρωταγωνιστεί ως ο αρχηγός μιας συμμορίας μοτοσικλετιστών, εμπόρων ναρκωτικών, που βρίσκονται σε πόλεμο με μια διεφθαρμένη αστυνομία. Η παράνομη σχέση της κόρης του με ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του, θα πυροδοτήσει μια άνευ προηγουμένου τραγωδία. Οι Dakota Johnson και Penn Badgley, πρωταγωνιστούν ως οι νεαροί Ιμογένη και Πόστουμο. Δίπλα τους, ο Ethan Hawke, στο ρόλο του δόλιου Ιάκιμου στοιχηματίζει με τον Πόστουμο ότι μπορεί να ξελογιάσει την Ιμογένη.
Ο σκηνοθέτης προσπαθεί να εξηγήσει το πουριτανικό πνεύμα του Κυμβελίνου με το σήμερα. Πώς το κάνει αυτό; Βάζοντας τους ήρωες να είναι άνθρωποι του υποκόσμου. Οι εγκληματικές συμμορίες έχουν δικούς τους αυστηρούς κώδικες και συχνά απάνθρωπους, ενώ δεν έχουν και μια πολύ απελευθερωμένη εικόνα για το ρόλο της γυναίκας.
Το αν λειτουργεί αυτή η επιλογή είναι αμφισβητήσιμο. Αλλά το θέμα είναι πως έτσι, έχουμε ένα σενάριο που μιλάει για βασίλεια και αυλές και διπλωματικές σχέσεις με τη Ρώμη και συλλογές φόρων και σε επίπεδο εικόνας βλέπουμε κοινούς ποινικούς να συναλλάσσονται με την αστυνομία. Κάτι που δείχνει αλλοπρόσαλλο. Το έργο δεν έχει τον στομφώδη θεατρικό χαρακτήρα, ούτε έχει μεγάλους μονολόγους, ενώ επενδύει πολύ στη γλώσσα της εικόνας. Αλλά γίνεται αρκετά επίπεδο, σε σημείο που να θυμίζει περισσότερο τηλεόραση, παρά σινεμά. Ευτυχώς, πάντως, είναι σύντομο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Μια αλλοπρόσαλλη κινηματογραφική προσαρμογή, όπου η εικόνα δεν έχει σχεδόν καμία επαφή με το σενάριο (στην συγκεκριμένη περίπτωση τη σαιξπηρική τραγωδία). Το καστ με τα γνωστά ονόματα δεν αξιοποιείται και δεν κάνει τη διαφορά.
Γιώργος Σμυρνής