Γυναίκα από Χρυσό
Φέρ’τε πίσω τα κλεμμένα (πορτρέτα του Κλιμτ) φωνάζει στους Αυστριακούς ο Ryan Reynolds για λογαριασμό της Helen Mirren. Κι οι Αυστριακοί, που τα έχουν αποκτήσει χάρη στις ληστείες των Ναζί εις βάρος μιας πλούσιας Εβραϊκής οικογένειας, “σφυρίζουν κλέφτικα”.
Πενήντα χρόνια μετά την φυγή της από τη Βιέννη, η Μαρία Άλτμαν επιστρέφει στην παλιά της πατρίδα για να ανακτήσει οικογενειακά κειμήλια που εκλάπησαν από τους Ναζί, συμπεριλαμβανομένης και της “Προσωπογραφίας της Αντέλε Μπλοχ-Μπάουερ I” του Κλιμτ. Μαζί με τον άπειρο αλλά θαρραλέο δικηγόρο της, ξεκινά μια μάχη που διαρκεί οχτώ χρόνια και την φέρνει στο ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ. Στην πορεία, αναγκάζεται να αντιμετωπίζει δύσκολες αλήθειες για το παρελθόν της και θα συνειδητοποιήσει ότι κάποιοι πόλεμοι δεν τελειώνουν ποτέ.
Το θέμα της καταλήστευσης έργων τέχνης από τους Ναζί είναι ιδιαίτερα δημοφιλές τον τελευταίο καιρό. Ίσως γιατί έχουν εξαντληθεί άλλες πτυχές της εγκληματικής και καταστροφικής δράσης τους στην Ευρώπη και στον πλανήτη. Υπάρχει ασφαλώς και το θέμα της ιδιοκτησίας έργων τέχνης, αν ανήκουν στη χώρα που γέννησε τον καλλιτέχνη ή στους κληρονόμους εκείνων που είχαν αγοράσει τον πίνακα. Είναι ένα περίπλοκο θέμα, που στην ταινία αναλύεται μάλλον επιφανειακά και εστιασμένο από την πλευρά της Μαρία Άλτμαν, η οποία δικαιώνεται κυρίως λόγω των ναζιστικών σκελετών στην ντουλάπα της αυστριακής γκαλερί.
Η ταινία εστιάζει κυρίως στη δικαστική διαμάχη της Μαρία Άλτμαν με τους αυστριακούς, για την ιδιοκτησία των διάσημων και πανάκριβων πορτρέτων του Κλιμτ. Είναι μια πραγματική ιστορία. Κάνει και κάποιες σύντομες αναδρομές στο δράμα της εβραϊκης οικογένειας στην χιτλερική Αυστρία και στην περιπετειώδη φυγή της πρωταγωνίστριας, για να δώσει έναν πιο περιπετειώδη τόνο. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος του έργου εκτυλίσσεται κάπως μονότονα μέσα σε δικαστικές αίθουσες, σε δικηγορικά γραφεία, κάνοντας ταξιδάκια από Αμερική ως Αυστρία.
Ως προς τις ερμηνείες, ο Ryan Reynolds σε έναν δραματικό ρόλο, αυτόν του δικηγόρου που δίνει την ψυχή του για μία υπόθεση, είναι ικανοποιητικός, αν και δεν αποφεύγει τις υπερβολές. Ο ρόλος της Άλτμαν για την Helen Mirren ήταν μάλλον εύκολος και δεν συνάντησε δυσκολίες σε αυτόν.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Ένα μέτριο έργο, που αφηγείται μια ενδιαφέρουσα ιστορία με αρκετά προβλέψιμο, ρηχό και μελό τόνο.
Γιώργος Σμυρνής