Γρηγόρης Βαλτινός: Εάν από κάθε παράσταση κρατήσεις μία φράση, σου αρκούν 10 παραστάσεις για να βγάλεις μια ζωή…

Μετά από 18 χρόνια ξανασυναντάτε τον «Βιολιστή της Στέγης», τι σημαίνει για εσάς αυτή η επιστροφή;
Επειδή αυτό τον ρόλο τον έπαιξα αρκετά νέος, σε σχέση με την ηλικία του ήρωα, αισθάνομαι ότι πολλά πράγματα που τότε τα έπαιζα, τώρα «τα είμαι». Και δεν το λέω μόνο ως προς την ηλικία, καθώς λίγο πολύ το ίδιο αισθάνομαι βιολογικά, αλλά ως προς τα βιώματά, τις εμπειρίες και τις γνώσεις μου. Εξάλλου μεσολάβησαν 18 χρόνια καθημερινής παρουσίας στο σανίδι. Τώρα αισθάνομαι πολύ πιο κοντά στο στόχο της υποκριτικής που είναι το ν’ αφαιρείς. Τώρα πλέον εάν είμαι σε μια κατάσταση, εάν «είμαι» ο ήρωας, αρκεί μόνο να πω τη λέξη, δεν χρειάζεται να την παίξω καθόλου.

Τι διαφορετικό θα έχει η τωρινή παραγωγή σε σχέση με αυτή του 1997;
Αυτή η παράσταση είναι κάτι το φαντασμαγορικό, για πολλούς λόγους. Πρώτον γιατί ο παραγωγός ο Μιχάλης Αδάμ, είναι τρελός, δεν ελέγχεται! Αγαπάει πάρα πολύ αυτό το έργο και έχει δώσει όλο του τον εαυτό για αυτή την παραγωγή. Έχει φέρει ανθρώπους από το εξωτερικό, έχει διπλασιάσει τα άτομα που απαιτούνται για την παράσταση. Είμαστε περίπου 60 άτομα στη σκηνή, με ζωντανή ορχήστρα και εξαιρετικούς συντελεστές. Αυτή η παράσταση είναι επετειακή καθώς φέτος γιορτάζονται σε όλο τον κόσμο τα 50 χρόνια από τη δημιουργία αυτού του μιούζικαλ. Οι φιλοδοξίες και οι στόχοι μας είναι τεράστιοι και η παράσταση είναι εφάμιλλη των παραγωγών που γίνονται στο εξωτερικό.

Σε ποιες πτυχές της ιστορίας εστιάζει ο σκηνοθέτης Rob Ruggiero;
Επειδή το συγκεκριμένο μιούζικαλ είναι ουσιαστικά ένα λαϊκό δρώμενο, εκεί που πρέπει να στοχεύσει κανείς σαν σκηνοθέτης είναι στην εσωτερικότητα των ηρώων. Αυτό έχει κάνει ο Rob. Έχει δημιουργήσει συγκλονιστικές στιγμές μέσα στη παράσταση, οι οποίες στηρίζονται σε μία ανατριχιαστική απλότητα, τόσο που βλέπεις μια ακίνητη εικόνα επάνω στη σκηνή και σου έρχονται δάκρυα και χιλιάδες σκέψεις ταυτόχρονα. Επίσης είναι ένας άνθρωπος που κατέχει πολύ καλά το μουσικό θέατρο και όλα τα μυστικά του μιούζικαλ.

Και εσείς έχετε μια ιδιαίτερη σχέση και με το μιούζικαλ και με το τραγούδι. Θα μπορούσε να έχει το ίδιο βάρος με την υποκριτική στην καριέρα σας;
Θα μπορούσε, αλλά δεν έχει γιατί το μιούζικαλ στην Ελλάδα δεν είναι τόσο δημοφιλές είδος. Τώρα τελευταία υπάρχει μια έξαρση, η οποία και αυτή είναι της υπερβολής. Παλιά κάναμε ένα μιούζικαλ στα δέκα χρόνια, τώρα κάνουμε δέκα μιούζικαλ το χρόνο.

Πάντως εσείς με κάθε ευκαιρία τραγουδάτε.
Ναι, ακόμα και σε ταβέρνες!

Είναι ένα απωθημένο το τραγούδι;
Όχι βέβαια, τι απωθημένο; απωθημένο είναι κάτι το οποίο δεν έχει εκτονωθεί, εμένα εκτονώνεται από την παιδική μου ηλικία. Απλώς διάλεξα άλλη τέχνη, που όμως εμπεριέχει το τραγούδι και κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία του δίνω και καταλαβαίνει!

Και μιας που μιλάμε για απωθημένα, νιώθετε ότι έχετε αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς με κάποιους ρόλους που δεν έχετε αναμετρηθεί ακόμα;
Αισθάνομαι ότι μου λείπει λίγο το ποιητικό θέατρο και η αρχαία τραγωδία, παρόλο που έχω ερμηνεύσει τον Οιδίποδα, που θεωρώ το ωραιότερο έργο της ανθρωπότητας. Θα θελα όμως να ξαναπαίξω αυτό το ρόλο. Θα θελα να «βασανιστώ» λίγο με τον ποιητικό λόγο, και ειδικά με έργα του Σαίξπηρ, γιατί έχει άλλους κώδικες το ποιητικό θέατρο. Κατά τα άλλα δεν έχω κάποια απωθημένα γύρω από τους ρόλους. Έχω παίξει όλους τους σύγχρονους κλασικούς και άλλωστε έχω μπροστά μου άλλα 100 χρόνια!

Συνηθίζετε να επιστρέφετε σε ρόλους που έχετε ξανακάνει στο παρελθόν. Ποια ανάγκη το δημιουργεί αυτό;
Σε ότι έχει να κάνει με τον «Βιολιστή» και τον «Οιδίποδα», πάντα θα επιστρέφω. Νομίζω ότι πάντα επιστρέφουμε σε κάτι με το οποίο είμαστε ερωτευμένοι. Ο Καβάφης έλεγε «επέστρεφε συχνά και παίρνε με»… Αυτό αισθάνομαι κι εγώ με αυτούς τους ρόλους. Γενικά δεν έχω κάνει πολλές «επιστροφές». Έχει τύχει να κάνω διπλές χρονιές σε κάποια έργα, το οποίο γίνεται αφενός γιατί αγάπησα αυτούς τους ρόλους αφετέρου για οικονομικούς λόγους. Το εμπορικό, το ελεύθερο θέατρο, έχει και κάποιες απαιτήσεις στις οποίες θα πρέπει να προσαρμόζεσαι. Πρέπει αυτό που υπηρετείς να το κοιτάς κατάματα, να το αποδέχεσαι και να συμμορφώνεσαι με τους κανόνες και τις απαιτήσεις του. Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου υπηρετώ το ελεύθερο θέατρο, το μη επιχορηγούμενο, το οποίο πρέπει να έχει το ένα πόδι στο ταμείο και το άλλο πόδι στη σκηνή. Πάντα προσπαθώ να συνδυάσω ποιοτικά έργα με την ευρεία αποδοχή του κοινού. Το ζητούμενο είναι να έχουμε θεατές και να μην προσβάλουμε ούτε τον εαυτό μας, ούτε την αισθητική μας, αλλά ούτε και την αισθητική των θεατών. Ούτε και αυτό που έχει πραγματικά ανάγκη ο κόσμος, να δει μια παράσταση η οποία θα του αφήσει κάτι, έστω μια φράση. Ξέρετε, το λέω συνέχεια αυτό, αλλά δεν μπορώ να το αποφύγω, το θέατρο λέμε ότι είναι και σχολείο. Εάν από κάθε παράσταση κρατήσεις μία φράση, σου αρκούν 10 παραστάσεις για να βγάλεις μια ζωή…

Με τον ρόλο του Τεβιέ που εκδιώκεται για τη θρησκεία του πώς θα μπορούσαμε να ταυτιστούμε σαν Έλληνες;
Αναφορές πάντα μπορεί να κάνει το μυαλό του θεατή και αυτό είναι το ζητούμενο. Το θέατρο είναι ο διάβολος που θα του γαργαλίσει το μυαλό να σκεφτεί παράλληλα πράγματα, να τα φέρει στη δική του ζωή, στα δικά του βιώματα, στη δική του ιστορία. Οι Έλληνες έχουμε υπάρξει πρόσφυγες, διωκόμενοι, θύματα πολέμων και συμφερόντων. Αυτό που ζούμε αυτή τη στιγμή, με τα καλύτερα μυαλά μας να φεύγουν στο εξωτερικό, δεν είναι μια προσφυγιά; Δεν είναι ένας διωγμός; Η ίδια τους η πατρίδα δεν τους έδιωξε; Εμείς οι ίδιοι δεν γίναμε εχθροί των παιδιών μας; Δεν χρειάστηκε κατακτητής. Ο κατακτητής ήταν αόρατος αυτή τη φορά, ήταν το σύστημα, ήταν τα μεγάλα συμφέροντα. Βρήκαν ένα λαό εύπιστο, επιπόλαιο, ο οποίος είχε αφεθεί σε μία εικονική ευημερία. Μια χώρα η οποία εγκατέλειψε τις παραγωγικές της δυνάμεις, δανειζόταν και διασκέδαζε… που μπορεί να πάει όλο αυτό; Εκεί που πήγε… στο να γίνουμε κι εμείς πρόσφυγες μέσα στην ίδια μας την πατρίδα. Λέγαμε παλιά, οι ξένοι μας θέλουν για γκαρσόνια στην Ελλάδα. Κοιτάξτε πόσο γρήγορα ήρθε αυτό…

Ευχαριστούμε το τσάϊ DILMAH για τις υπέροχες γεύσεις που μας έστειλε να δοκιμάσουμε

H παράσταση ο “Βιολιστής στη Στέγη” παρουσιάζεται στο Θέατρο Badminton (Άλσος Στρατού, 15773 Γουδή – τηλ. 210 8840600)
Παραστάσεις: Από 17 Απριλίου 2015

Μέρες και Ώρες παραστάσεων: Τετάρτη & Κυριακή: 19.30, Πέμπτη & Παρασκευή: 20.30, Σάββατο: 17.00 & 21.00
Εισιτήρια: Α Ζώνη 45€, Β Ζώνη 35€, Γ Ζώνη 25€, Δ Ζώνη 15€, Σπουδαστικό 10€
Προπώληση: 210 8840600| www.abcd.gr