Συν + Πλην: Ο Γυάλινος Κόσμος στο θέατρο Εμπορικόν

Το έργο
Στο πλέον αυτοβιογραφικό έργο του Τένεσι Γουίλιαμς, αντανακλάται η Αμερική της δεκαετίας του ’30, αμέσως μετά την περίοδο της «Μεγάλης Υφεσης» και το χρηματιστηριακό Κραχ που έβγαλε στους δρόμους της χώρας 12 εκατομμύρια ανέργους.

Σε αυτό το κοινωνικό πλαίσιο κάνει την δική της προσπάθεια επιβίωσης η οικογένεια Γουίκφιλντ• η μητέρα Αμάντα Γουίνγκφιλντ, ο γιος της Τομ και η κόρη της Λόρα. Ο πατέρας τους έχει εγκαταλείψει εδώ χρόνια, χωρίς έκτοτε να δώσει σημεία ζωής.

Η μητέρα βαθιά συντηρητική, στερημένη από τα μεγαλεία της νιότης της στον πλούσιο Νότο στοχεύει σε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της, χωρίς ωστόσο να λαμβάνει υπόψιν τις επιθυμίες τους. Καταρχάς, η Λόρα ένα κορίτσι με έμφυτη συστολή και μια αναπηρία στο πόδι που την απομονώνει ακόμα περισσότερο, φοβάται τον κόσμο γι’ αυτό και κατασκευάζει ένα δικό της, μια συλλογή από γυάλινες μινιατούρες. Παρόλα αυτά, η μητέρα επιμένει να την «αποκαταστήσει». Ο Τομ, ως μεγαλύτερος, εργάζεται στην αποθήκη ενός εργοστασίου προκειμένου να συντηρήσει την οικογένεια, παραγκωνίζοντας το γράψιμο που μοιάζει να είναι το όνειρο του. Η ανάγκη του να αποδράσει από αυτό τον κόσμο έχει αρχικά το βάρος της ενοχής. Θα πάρει τελικά την απόφαση να διεκδικήσει μια καινούργια ζωή, αφήνοντας πίσω του μητέρα και αδελφή, όταν μια δυσάρεστη έκπληξη διαλύσει τις αυταπάτες του.

Σε ένα κείμενο που φλερτάρει με το στοιχειό της μνήμης και το σύννεφο της φαντασίας, ο συγγραφέας βλέπει την ζωή του μέσα από ένα καθρέφτη διπλής όψης. Ο Τομ είναι το alter ego του που αναζητά την δημιουργική ταυτότητα του στη λύτρωση της συγγραφής, η Λόρα είναι η αδελφή του Ρόουζ που έπασχε από σχιζοφρένεια και εξαιτίας μιας αποτυχημένης λοβοτομής έμεινε παράλυτη για όλη της τη ζωή. Η Αμάντα, είναι η ξεπεσμένη αριστοκράτισσα μητέρα του, που αρνούνταν να απαγκιστρωθεί από τα μεγαλεία του παρελθόντος, μεταθέτοντας τις προσδοκίες της στα παιδιά της. Όλα αυτά τα μοτίβα ηρώων και καταστάσεων επανήλθαν στα επόμενα έργα του Τένεσι Γουίλιαμς.

Τα Συν (+)

• Η επιλογή να υποδυθεί τον Τομ, όχι ένας ηθοποιός που βρίσκεται στην νεαρή ηλικία του ήρωα, αλλά ο μεσήλικας εαυτός που παίρνει μια βαθιά ανάσα και κάνει βουτιά στο τραυματικό παρελθόν του.
• Οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών: Δημήτρη Καταλειφού και Θέμιδας Μπαζάκα. Δίνουν ολοκληρωμένα πορτρέτα της μητέρας και του γιου, ακροβατούν ανάμεσα στο δράμα και την ειρωνεία ενώ λειτουργούν και σε ωραία χημεία μεταξύ τους.
• Τα σκηνικά της Εύας Μανιδάκη – ειδικά η τραπεζαρία που συναρμολογείται από τα παλιά κουτιά αποθήκευσης – υπογραμμίζουν την σκηνοθετική ιδέα.
• Αιθέρια, σε τζαζ τόνους, μουσική σύνθεση από τον Σταύρο Γασπαράτο.
• Εύρυθμη η οργάνωση των σκηνών.

Τα Πλην (-)

• Η ρεαλιστική συνθήκη, που καθορίζει όλες τις σκηνοθεσίες της Ελένης Σκότη, υπονομεύει την ποιητική αξία του κειμένου. Επιπλέον, δεν «φωτίζεται» η λυτρωτική λειτουργία της φαντασίας, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, καθορίζει τις ζωές και των τριών προσώπων.
• Ο προλογισμός των σκηνών, με οδηγίες αποδυναμώνει τη σκηνοθετική ροή.

Το Άθροισμα (=)
Συμβατική σκηνοθεσία που οφείλει τα μέγιστα στους πρωταγωνιστές της.

Ιnfo: “Ο Γυάλινος Κόσμος” του Τεννεσσή Ουίλλιαμς, παρουσιάζεται έως την Κυριακή 17 Μαΐου στο Θέατρο Εμπορικόν.