Σαν σήμερα, 9 Ιουνίου 1870, πεθαίνει ο Τζαρλς Ντίκενς

Έζησε μια εποχή όπου η Ευρώπη βίωνε την ανθρώπινη εκμετάλλευση, μια εποχή όπου η μικρομεσαία τάξη ζούσε στην φτώχεια και την πείνα καθώς η Βασιλεία της βικτωριανής Αγγλίας αδιαφορούσε με τον πιο πεισματάρικο τρόπο.

Ο ίδιος, μεγαλωμένος με ανέσεις και σε ιδιωτικό σχολείο έπαιζε πολύ και διάβαζε μανιωδώς τις νουβέλες των Χένρι Φίλντινγκ και Τομπάιας Σμόλετ. Ήταν ο δεύτερος από τα οκτώ παιδιά των Τζόν και Ελίζαμπεθ Ντίκενς. Ο πατέρας του, ως υπάλληλος στην Υπηρεσία Μισθοδοσίας του Ναυτικού, είχε πάντα τη σιγουριά ενός καλού μισθού και πως η οικογένειά του δεν θα πεινούσε ποτέ. Μη μπορώντας όμως να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό του για ακριβές αγορές και σπατάλες, φυλακίστηκε για χρέη το 1924. Όταν ο Τσαρλς ήταν μόλις 12 ετών.

Αναγκασμένος πλέον να απαλλάξει την την οικογένειά του από τα χρέη, αναγκάστηκε να δουλέψει σε ένα εργοστάσιο με βερνίκια προκειμένου να πληρώσει την διαμονή και την διατροφή του σε ένα φιλικό οικογενειακό σπίτι, της γηραιάς Ελίζαμπεθ Ρόιλανς. Η καθημερινότητα του Τσαρλς δεν έμοιαζε με καθημερινότητα που αρμόζει σε ένα παιδί της ηλικίας του. Κάθε μέρα, επί 2 χρόνια, ήταν αναγκασμένος να δουλεύει για 12 ώρες την ημέρα για ένα πιάτο φαγητό. Κατάφερε όμως να παρουσιάσει την δική του οικονομική κατάσταση, τις συνθήκες τις οποίες ζούσε αλλά και την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης μέσα τον συγγραφικό του χαρακτήρα στο έργο «Δαβίδ Κόπερφιλντ».

Λίγα χρόνια αργότερα μια κληρονομιά κατάφερε να βγάλει τον πατέρα του από την φυλακή και έτσι κατάφερε να ξεπληρώσει τους πιστωτής του. Αν και οι σχέσεις τους ποτέ δεν καλυτέρευσαν, ο Τσαρλς παράτησε το εργοστάσιο και πήγε ακόμη ένα χρόνο στο σχολείο.

Από τα 15 έως τα 25 του ο Τσαρλς δούλεψε ως βοηθός σε ένα δικηγορικό γραφείο και ως στενογράφος στα δικαστήρια. Έτσι, με αυτές τις δουλειές μπόρεσε να μάθει και να επεξεργαστεί καλύτερα τους νόμους της χώρας και να βγάλει το συμπέρασμα πως οι νόμοι του Βασιλείου ήταν κομμένοι και ραμμένοι μόνο για τους πλούσιους. Πλέον μίσησε την δουλειά του και ασχολήθηκε περισσότερο με την στενογραφία και έγινε ανταποκριτής εφημερίδας. Το όνομά του ήταν το πρώτα σε πολλά άρθρα της εποχής, μιας που κανείς δεν ήταν σε θέση να συγκριθεί σε ταχύτητα και ακρίβεια των άρθρων του.

Περίπου το 1835 δημοσιεύει τα πρώτα του λογοτεχνικά αποσπάσματα σε εφημερίδες και περιοδικά, ήταν σαν να λέμε τα τηλεοπτικά σίριαλ της εποχής. Πράγμα που κατάφερε να προσεγγίσει τον κόσμο και τον διατήρησε σε μια συνεχής προσοχή.

Ένα χρόνο αργότερα, όταν ήταν 24 ετών, παντρεύεται την Αικατερίνη Χόγκαρθ και μαζί αποκτούν 9 παιδιά. Η οικονομική του κατάσταση καλυτέρευσε προς το καλύτερο και συνέχεια άλλαζαν σπίτια, το ένα μεγαλύτερο από το άλλο. Ο γάμος τους κράτησε μόλις 22 χρόνια μιας και η εξωσυζυγικές σχέσεις του έγιναν γνωστές, ακόμα και με την 27χρονη ηθοποιό της εποχής Έλεν Τέρναν. Από το σκάνδαλο της βικτωριανής εποχής δεν επηρεάστηκε η φήμη και η δουλειά του, απλά του στοίχησαν κάποιες φιλίες.

Ο Τσαρλς έγινε γνωστός και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ήταν το ίδιο γνωστός και αγαπητός στην Αμερική όσο και στην χώρα του. Έτσι, αποφάσισε να διασχίσει τον ατλαντικό και το 1842 ο Αμερικάνοι τον υποδέχονται ευχάριστα. Ο ίδιος όμως, θεωρώντας τους Αμερικάνους ακαλλιέργητους, δεν δίστασε, επιστέφοντας για την Αγγλία, να γράφει –όχι και τόσο καλά λόγια- για το ταξίδι του. Τους χαρακτήρισε αγενείς, είχαν δούλους και δεν σεβόντουσαν την ξένη πνευματική περιουσία. Από το υπερατλαντικό του ταξίδι έγραψε τα «Αμερικάνικα Σημειώματα και το «Μάρτιν Τσάζλγουϊτ».

Το 1867 πραγματοποιεί το δεύτερο ταξίδι του στην Αμερική. Οι Αμερικάνοι τον υποδέχονται για δεύτερη φορά με ενθουσιασμό και συγκίνηση ξεχνώντας τα όσα είχε γράψει κάποτε γιαυτούς. Ακόμα και ο ίδιος αναίρεσε τα λόγια του.

Το 1870, σε ηλικία 58 ετών πεθαίνει από εγκεφαλικό αφήνοντας έργα ανεκτίμητης αξίας. Το μυθιστόρημα «Το μυστήριο του Έντουιν Ντρουντ» έμεινε μισοτελειωμένο και από τότε πολλοί έχουν επιχειρήσει να το τελειώσουν.

Ο Τσαρλς Ντίκενς ήταν από τους πιο διάσημους μυθιστοριογράφους της βικτωριανής Αγγλίας. Επαινέθηκε από ομοτέχνους του, όπως ο Λέων Τολστόι και κατακρίθηκε από συγγραφείς όπως ο Χένρι Τζέιμς και η Βιρτζίνια Γουλφ, κατηγορώντας τον για συναισθηματισμό, μελοδραματισμό κι έλλειψη αληθοφάνειας.