Eίδαμε το έργο «Ο Άρντεν πρέπει να πεθάνει» στο Φεστιβάλ Αθηνών
Εντυπώσεις από την παράσταση που σκηνοθετεί ο Χάρης Φραγκούλης στο θέατρο οδού Κυκλάδων
Το έργο
Ένα θρίλερ, που θυμίζει περισσότερο τραγωδία, χαρακτηριστικό παράδειγμα ελισαβετιανού θεάτρου και αγγλικής Αναγέννησης, αποτελεί την τέταρτη σκηνοθετική πρόταση από τον φέρελπι Χάρη Φραγκούλη. Δύο παράνομοι εραστές, δύο επαγγελματίες δολοφόνοι και το θύμα, ο έμπορος Άρντεν από το Φάβερσαμ, είναι οι πρωταγωνιστές του αστικού δράματος, μιας αληθινής ιστορίας αγνώστου συγγραφέα που κατά καιρούς έχει αποδοθεί στον Μάρλοου, στον Κυντ ακόμα και στον Σαίξπηρ. Θέματα εξουσίας, επιβολής, βίας και πάθους με επίκεντρο τον άρχοντα Άρντεν που πεθαίνει στο τέλος μαζί με την ταραγμένη εποχή του δίνοντας έτσι και την απάντηση στον τίτλο-γρίφο. Έρωτας και προδοσία, πίστη και εξαγορά, δίκαιο κι άδικο, αντιθετικά μεταξύ τους, παλεύουν για την επικράτηση.
Η παράσταση
Μια ζωντανή κούκλα, συνομιλεί με μια άλλη πραγματική κούκλα. Σταδιακά ξεπροβάλουν μέσα από τρύπες και άλλες κούκλες και το “παιχνίδι” αρχίζει θυμίζοντας ευφάνταστη παράσταση με μαριονέτες που εν προκειμένω παίρνουν σάρκα και οστά. Όσο η ιστορία εξελίσσεται το τραγικό μπερδεύεται με το κωμικό και πολλές φορές φτάνει μέχρι την ανεκδοτολογία και τη διακωμώδηση. Οι αλλαγές στις διαθέσεις των ηρώων κατά τη διάρκεια της πολλαπλής και πολύπλοκης ιστορίας, αν και επιφανειακά εξυπηρετούν το απαραίτητο σασπένς, εν τούτοις καταγράφουν με επιδέξιο και λεπτεπίλεπτο τρόπο την ψυχοσύνθεση τους.
Αξιοπρόσεκτο το ευφάνταστο κυκλικό σκηνικό μέσα από το οποίο ξεπετάγονται οι ήρωες. Ένας μεγάλος τροχός με τρύπες μέσα στα όρια του οποίου εξελίσσεται όλη η ιστορία. Στο κέντρο του τοποθετημένος εξ αρχής ο αμετακίνητος Άρντεν αναμένει σαν πρόβατο επί σφαγή. Αν και αρχικά ξαφνιάζει μια τέτοια επιλογή, κυρίως για τα περιοριστικά πλαίσια που θέτει στη δράση, η ενεργητικότητα του θιάσου καταλήγει σε ένα δυναμικότατο θέαμα.
Μικρή ένσταση η μεγάλη διάρκεια, χωρίς διάλειμμα, δίνει την αίσθηση στιγμών-σκηνών κοιλιάς, που ενδεχομένως θα μπορούσαν να λείπουν οδηγώντας έτσι σε ένα ακόμη πιο συγκροτημένο και ουσιώδες αποτέλεσμα.
Συνολικά
Ένα επιτυχημένο παραμύθι για μεγάλους, με έντονα στοιχεία παντομίμας. Προσδοκά και μάλλον θα τα καταφέρει (το αξίζει άλλωστε) να γίνει η αγαπημένη παράσταση του φετινού Φεστιβάλ για το νεανικό κυρίως κοινό. Η πρωτοτυπία και η μοντέρνα ματιά είναι βασικά της εχέγγυα.
