Θοδωρής Βουτσικάκης: Η “Αισθηματική Ηλικία” είναι η ηλικία που εύχεσαι να διαρκέσει για πάντα!

Με αφορμή αυτό το live o Θοδωρής Βουτσικάκης μάς συστήνεται και μας μιλά για τον πρόσφατο δίσκο του αλλά και τα μελλοντικά του σχέδια. 

Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη μουσική;
Η ενασχόληση μου με τη μουσική ξεκίνησε από μικρή ηλικία και την αγάπη μου σε αυτήν την οφείλω σίγουρα στην οικογένεια μου. Υπήρξε ένας άνθρωπος στο οικογενειακό μου περιβάλλον που επέμενε για το «μουσικό αυτί» μου (Μα τι μουσικότητα μπορεί να έχει ένα αυτί;). Περίπου στα εφτά λοιπόν, άρχισα πιάνο και θεωρητικά, ενώ ήμουνα μέλος και σε παιδική χορωδία.

Ποιές επιρροές και ποια ακούσματα διαμόρφωσαν τις επιλογές σας;
Αγαπούσα πάντα τη μουσική και τα τραγούδια με έντονη μελωδικότητα ανεξάρτητα από την “εθνικότητα” και το είδος τους. Μουσικά πρότυπα με την έννοια της αποκλειστικότητας δεν είχα ποτέ. Επιρροές σημαντικές για μένα θεωρώ, τον συνθέτη Μάνο Χατζιδάκι, τον τραγουδοποιό Σταμάτη Κραουνάκη, τους στιχουργούς Νίκο Γκάτσο και Λίνα Νικολακοπούλου, τις φωνές των Dulce Pontes, Χαρούλας Αλεξίου, Δήμητρας Γαλάνη και τους άντρες Έλληνες καλλιτέχνες Γιώργο Νταλάρα και Μάριο Φραγκούλη.

Πώς αποφασίσατε να εγκαταλείψετε τη νομική και ν’ ασχοληθείτε με τη μουσική;
Όπως προανέφερα η μουσική υπάρχει στη ζωή μου από παιδί. Μιλώντας όμως για την συνειδητοποιημένη επαγγελματική μου ενασχόληση με το τραγούδι, αυτή ξεκίνησε λίγους μήνες πριν αποφοιτήσω από τη Νομική Σχολή. Ήταν μία απόφαση που δυσκολεύτηκα να πάρω και «ζυμώθηκε» αρκετά μέσα μου. Διάφορα «μικρά» πράγματα με οδήγησαν προς τα εκεί, λίγα από τα οποία θυμάμαι. Δεν θα ξεχάσω όμως το πώς αισθάνθηκα μετά. Σαν να είχα ένα αμπαρωμένο δωμάτιο και κατάφερα να το ξεκλειδώσω!

Πόσο εύκολο είναι για έναν νέο καλλιτέχνη να ξεχωρίσει στο χώρο σας, κυρίως έχοντας ως έδρα τη Θεσσαλονίκη;
Νομίζω πως είναι πολύ δύσκολο γενικά για έναν νέο καλλιτέχνη να ξεχωρίσει ανεξάρτητα από την «έδρα» του. Η οποιαδήποτε απόσταση από Αθήνα πιθανώς δημιουργεί ένα επιπλέον θέμα. Δεν είναι ωστόσο το «κέντρο του κόσμου» αλλά ούτε και μπορείς να πας παραπέρα χωρίς αυτήν. Προσωπικά, δεν αισθάνομαι ότι έχω έδρα. Εργάζομαι με τους ίδιους ρυθμούς σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ελπίζω στο μέλλον να μπορώ να πω το ίδιο για «εντός και εκτός Ελλάδας».

Στα 4 χρόνια της τραγουδιστικής ζωής μου πρόλαβα και έζησα σημαντικά πράγματα και γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους.

Αν και είστε μόλις 27 έχετε κάνει αξιοζήλευτες συνεργασίες. Ποιά θεωρείτε τη σημαντικότερη στιγμή της καριέρας σας μέχρι σήμερα;
Σε αυτά τα 4 χρόνια της τραγουδιστικής ζωής μου πρόλαβα και έζησα σημαντικά πράγματα και γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους. Άλλες στιγμές ήταν πιο σημαντικές για μένα σαν άνθρωπο και άλλες σαν επαγγελματία. Η κυκλοφορία της πρώτης μου δισκογραφικής δουλειάς και η ευρύτερη συνεργασία μου με τον Δημήτρη Μαραμή είναι η απάντηση στην ερώτηση. Ωστόσο, δεν μπορώ να μην αναφέρω «δύο συναντήσεις» που
περίμενα χρόνια και είχα την ευλογία να βιώσω τόσο νωρίς. Λίνα Νικολακοπούλου και Dulce Pontes.

Πείτε μας λίγα λόγια για την πρώτη σας δισκογραφική δουλειά «Αισθηματική Ηλικία». Ποιοι σας βοήθησαν για το τελικό αποτέλεσμα και τί σημαίνει ο τίτλος του άλμπουμ;
Από όσα έχουν ειπωθεί ή γράφουμε εμείς οι ίδιοι μέσα στο βιβλίο της «Αισθηματικής» αυτό που κρατάω για τον τίτλο του άλμπουμ είναι «η ηλικία που εύχεσαι να διαρκέσει για πάντα». Το τι σημαίνει αυτό, ας το αποκωδικοποιήσει καλύτερα ο καθένας για τον εαυτό του. Η «Αισθηματική Ηλικία» κυκλοφόρησε πριν ένα χρόνο ακριβώς και αποτελεί ένα σύνολο μελοποιημένων ποιημάτων και στίχων από το Δημήτρη Μαραμή. Υλοποιήθηκε με ιδιαίτερη αγάπη και πολύ εθελοντισμό! Καταλυτική η συνεισφορά των μουσικών, των ηχοληπτών, του γραφίστα και μίας φίλης – ενός σπουδαίου ανθρώπου – την οποία θα αναφέρω μόνο με το μικρό της όνομα. Η Μαρία λοιπόν, ήταν ακρογωνιαίος λίθος στην κυκλοφορία αυτού του άλμπουμ.

Το μουσικό θέατρο στην Ελλάδα, όπως και πολλά άλλα πράγματα, διακρίνεται από μια «τσαπατσουλιά» και ελπίζω αυτό να αλλάξει στο μέλλον. 

Έχετε συμμετάσχει σε διάφορα μιούζικαλ. Είναι αυτός ο χώρος που σας ενδιαφέρει να συνεχίσετε;
Σαν παιδί λάτρευα τα παιδικά της Disney και φυσικά τη μουσική και τα τραγούδια που συνόδευαν τις ταινίες. Δεν είχα κάποια άλλη ιδιαίτερη ενασχόληση, μέχρι που παρακολούθησα τα πρώτα σεμινάρια Musical Performance που έκανε στη Θεσσαλονίκη η Σία Κοσκινά και, όπως λέει και η ίδια, «η ασθένεια είναι μεταδοτική» (χαχα). Η ενασχόληση μου με το Θέατρο στο πλευρό του Χρήστου Παπαστεργίου, βοήθησε ακόμα περισσότερο στο να εγκλιματιστώ και ελπίζω όχι στο να εγκληματήσω! Το μουσικό θέατρο στην Ελλάδα, όπως και πολλά άλλα πράγματα, διακρίνεται από μια «τσαπατσουλιά» και ελπίζω αυτό να αλλάξει στο μέλλον. Γίνονται αξιόλογες προσπάθειες και πιστεύω σε αυτές. Προσωπικά, με ενδιαφέρει πολύ, όχι όμως γενικά και αόριστα. Πιστεύω πως μπορώ να υποστηρίξω πολύ καλά συγκεκριμένα πράγματα και εκεί θα μείνω.
 
Ποιά είναι τα άμεσα σχέδιά σας και τι ονειρεύεστε για το μέλλον;
Κλείνοντας έναν πολύ παραγωγικό χρόνο μετά την κυκλοφορία της «Αισθηματικής ηλικίας», ξεκινάω να ετοιμάζω το επόμενο μου άλμπουμ με συμμετοχή πολύ αξιόλογων δημιουργών, από τους οποίους φυσικά δεν θα απουσιάζει ο Δημήτρης Μαραμής. Θα υπάρξουν καλοκαιρινές συναυλίες, υπό την αίρεση ότι δεν θα πνιγούμε από «πιστωτικά γεγονότα» (χαχα), ενώ ξεκινάω να στήνω και τις εμφανίσεις μου για το χειμώνα. Όνειρα πολλά αλλά δεν μου αρέσει να μιλάω για αυτά πριν εκπληρωθούν.