A week under the spirit of the music of Tom Waits
O Bill Hunchback, ραδιοφωνικός παραγωγός και ένας από τους διοργανωτές του αφιερώματος στη μουσική του Tom Waits θα γίνει στο La Soiree de Votanique από 16 μέχρι 21 Ιουνίου, μάς εξηγεί πώς προέκυψε η ιδέα και πώς την υποδέχθηκε ο ίδιος ο καλλιτέχνης.
Μετά από έξι χρόνια ενός αφιερώματος στον Tom Waits ως καλλιτεχνικό σύμβολο μιας μουσικής που πηγάζει από τη φυγή, το δρόμο, το ταξίδι, την φωτεινή πόλη, τους χαρακτήρες που την κάνουν ζωντανή και τον συναισθηματισμό χωρίς βάση το χρήμα, που έκανα σε διάφορα μπαρ της Αθήνας ως Dj παίζοντας δίσκους από την συλλογή μου, γνωριστήκαμε με τον Meletis Abelhia στο La Soiree de Votanique μπαρ που διατηρεί στον Βοτανικό.
Με τον Μελέτη πριν από τρία χρόνια ακριβώς, συμφωνήσαμε πολύ γρήγορα όσον αφορά τη μουσική γενικά αλλά και τον Tom Waits κι έτσι πρότεινε το περιφερόμενο μέχρι τότε αφιέρωμά μου, να βρει στέγη εκεί, στο μαγαζί του και να συνεργαστούμε ουσιαστικά επ’ αυτού. Μάλιστα έδωσε την ιδέα να το διευρύνουμε με συναυλίες, εικαστικές εκθέσεις, παραστάσεις κλπ κι έτσι γεννήθηκε ο τίτλος A week under the spirit of the music of Tom Waits.
Ο τίτλος του φεστιβάλ, αν και μακρύς, είναι ακριβής και γι’ αυτό επιλέχθηκε έτσι. Στο αφιέρωμά μας δεν κάνουμε μια αγιογραφία του Tom Waits. Δεν μαζεύουμε καλλιτέχνες που διασκευάζουν τη μουσική του ή ζωγραφίζουν τη φιγούρα του. Μπορεί να συμβεί και αυτό σε περιπτώσεις, μα δεν είναι προαπαιτούμενο συμμετοχής.
Με το που καταλήξαμε στον τίτλο και στο ότι θα υπάρχει ελευθερία στην θεματολογία του φεστιβάλ υπό τη γενική ομπρέλα που υποβάλλει από μόνη της μια συνάφεια μεταξύ των τεκταινόμενων, αποφάσισα να γράψω στην εταιρία Anti Records στην οποία ηχογραφεί ο Waits. Τους ενημέρωσα για το γεγονός του πρώτου φεστιβάλ και ζήτησα αν θα μπορούσαν να μας στείλουν κάποια δώρα για να κληρώσουμε (δωρεάν φυσικά) στους καλεσμένους. Προς μεγάλη μου έκπληξη η εταιρία προώθησε το email μου στον Tom Waits και αυτός μου έγραψε ο ίδιος κανονίζοντας μάλιστα να έρθει ένα δέμα με υπογεγραμμένους δίσκους, tshirts, cd, και επτα-ιντσα. Από τότε έχουμε επικοινωνία και μαθαίνει το ό,τι γίνεται ενώ το πρώτο φεστιβάλ μας έχει γυριστεί ολόκληρο με σκοπό να συμπληρωθεί με αποσπάσματα των επομένων και να φτιαχτεί ένα μικρό ντοκιμαντέρ. Φέτος έγινε το ίδιο με τον Jim Jarmoush και με την Μαρι-Λουιζ Νικολαΐδη οι οποίοι με την ίδια άνεση μας επέτρεψαν να παίξουμε τις ταινίες του προγράμματος.
Πέραν από το αποτέλεσμα της κάθε μέρας του κάθε φεστιβάλ μας τρία χρόνια τώρα, που με γοητεύει και με συντονίζει δημιουργικά, θα ήθελα να πω πως είναι εντυπωσιακό το πόσο εύκολα μπορούμε να συνεννοηθούμε με τόσο πολύ και διαφορετικό καλλιτεχνικό κόσμο και πόση ανάγκη έχει η κοινωνία μας να ενωθεί συναισθηματικά, μέσα από την πραγματοποίηση ενός καθαρού γεγονότος, χωρίς γραφεία παραγωγής, κρυφά κονδύλια και επαγγέλματα με παράξενους τίτλους. Φυσικά κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας έχουν εμφανιστεί και άνθρωποι οι οποίοι ζουν σε διαφορετικό κόσμο από εμάς (σωστό ή λάθος δεν θα το κρίνω εγώ) που φάνηκαν λίγο παράταιροι με τον παλμό του όλου (ιδεολογικά όχι καλλιτεχνικά) αλλά και γι’ αυτούς δεν μπορώ να εμφανίσω άρνηση.
Για πάρα πολλά χρόνια η «καινούρια» κοινωνία μας έτσι λειτουργούσε, έτσι έμαθαν. Θα τους πείσουμε μέσω της επανάληψης. Θα ήθελα με την ευκαιρία να ευχαριστήσω τους πάντες διότι δεν είμαστε δύο που κάνουμε το φεστιβάλ. Είμαστε όλοι.
