Μια αλλιώτικη βόλτα ένα μεσημέρι που αποκοιμήθηκα
Ήταν, λέει, Ιούλιος. Τίποτα λιγότερο. Γέμισα μια βαλίτσα με αταίριαστα πράγματα, έτσι για να υπάρχει. Την άφησα στο δωμάτιο της Ξένης. Στο τέλος της εβδομάδας θα έφευγα. Για Αμοργό, λέγαμε..
Το ίδιο βράδυ μου τηλεφώνησε ο Νίκος για να δούμε σε θερινό της Πλάκας το “Ζούσε τη ζωή της” του Ζαν-Λικ Γκοντάρ. “Η Άννα Καρίνα παίζει να ήταν περισσότερο σύλληψη παρά σάρκα” μου λέει. Εκείνες τις ημέρες έκανα εξάσκηση στο smokey cat eye. Απ’ τα μαλλιά τον Ιούλιο και την ζωή και όλα.
Επιστροφή στο σπίτι. Το σπίτι καινούριο. Στον πέμπτο όροφο μιας πολυκατοικίας, στον Βύρωνα. Κοιμάμαι σε ένα αφαιρετικό δωμάτιο. Όλα τα βιβλία, οι φωτογραφίες, λαπ τοπ, τα πάντα υπάρχουν σε ένα άλλο δωμάτιο-γραφείο. Το υπόλοιπο σπίτι απαιτεί πιστοποιητικό γαλήνης. Παστέλ αποχρώσεις, παιδικές ζωγραφιές, απαγορεύεται το παρελθόν.
Όλα αλλιώς. Sms: “Φεύγουμε Σάββατο, απόγευμα”. Το ψυγείο έχει παγωτό, μισό καρπούζι και ένα ρυζόγαλο. Ήχος προειδοποίησης. Facebook. Ο χρήστης A. κοινοποίησε έναν σύνδεσμο: “Summer in the city”. Ένα δεξί κλικ και το ακούω κι εγώ. Τι ωραία που είνα όλα. Μα πιο πολύ το “φου” της προηγούμενης στάχτης που τώρα πια παίρνει σχήμα ζωής. Ποτίζω τη λεμονιά στο μπαλκόνι. Μία και μοναδική και με κάνει να νιώθω ότι βρίσκομαι σε ένα αυτάρκες λεμονόδάσος. Και αυτό της το άρωμα. Παναγία μου.
Το πλοίο για την Αμοργό ήταν άδειο. Κάμποσοι φοιτητές και δέκα οικογένειες. Μέσος όρος παιδιών σε κάθε οικογένεια: δύο. Δε μας παίρνει ο ύπνος. Πάει καιρός από το τελευταίο ταξίδι. Στη Δονούσα ήταν; Αλλάξαμε δέρμα στην Αγία Άννα. Στήσαμε μια σκηνή στον Μούρο, μείναμε 12 ώρες στο “Κιου” (επί της παραλίας) να μιλάμε ξεκινώντας από το μείον 100 της συνοχής και της λογικής.
Την τρίτη μέρα, κατέφθασαν στο νησί οι Jean-Paul Belmondo και Anna Karina. Κάναμε τρελό παρεάκι. Η Καρίνα μου ‘μαθε το cat eye στο φτερό. Με δυο κινήσεις και είμαι έτοιμη. “Sunshine of your Love” και στο τελείωμά του ένας Σαββόπουλος να μοστράρει -τρυφερά- μελωδικά καλοκαίρια. Λιώσιμο.
Και μετά ξύπνησα και έτρεξα να ειδοποιήσω τους πάντες ότι ό,τι είδα στο όνειρό μου έχει αμεσότατη σχέση με την πραγματικότητα. Εννοώντας την πηγή του ρεύματος που είναι η θέληση για μεταξωτές στάχτες και μετά, στα καπάκια, για ζωή από κόκκινο, καθαρό χρώμα.
ΥΓ: Το πλοίο για Αμοργό κάθε μέρα φεύγει από Πειραιά στις 17:30.