Έχει το Φεστιβάλ γυρίσματα…

Κανονικά το Φεστιβάλ Αθηνών θα «έτρεχε» ακόμα. Δυστυχώς όμως δεν διανύουμε μια περίοδο κανονικότητας και ο προγραμματισμός των εθνικών εκλογών έβαλε, μεταξύ άλλων, φρένο σε κάθε σκέψη για επαναλήψεις παραστάσεων στην Πειραιώς 260 μέσα στο Σεπτέμβριο. Και δεν ήταν λίγες• παραγωγές που είτε γνώρισαν εμπορική ή καλλιτεχνική επιτυχία κι άλλες που αδικήθηκαν από το καλοκαιρινό «πάγωμα» που προκάλεσε το δημοψήφισμα.

Παρόλα αυτά, θα υπάρξουν παραστάσεις που θα κάνουν δεύτερη καριέρα μέσα στην προσεχή περίοδο, έχοντας εξασφαλίσει φυσικά την ώθηση του Φεστιβάλ που, έτσι κι αλλιώς, τα τελευταία χρόνια τροφοδοτεί γενναιόδωρα το ρεπερτόριο του χειμώνα.

Καταρχάς, η ενεργοποίηση της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού θεάτρου φέρνει στους κόλπους του δύο παραστάσεις – ντοκιμαντέρ υπογεγραμμένες από τους επικεφαλής της, τον Πρόδρομο Τσινικόρη και τον Ανέστη Αζά. Ο πρώτος θα επαναλάβει τη βιωματική παράσταση «Στη μέση του δρόμου» όπου ο θεατής προχωρά σε μια ιδιότυπη γνωριμία με έναν άστεγο της πόλης ενώ ο δεύτερος θα δει ξανά την παράσταση – έρευνα πάνω στη μεγάλη τραγωδία του Φαρμακονησίου. Το ανεξέλεγκτο κύμα των προσφύγων με τους εκατοντάδες ανώνυμους να χάνονται στα νερά της Μεσογείου συντηρεί δυστυχώς την «επικαιρότητα» του σκηνικού αυτού ντοκουμέντου με τον τίτλο «Υπόθεση Φαρμακονήσι ή το δίκιο του νερού» που μαζί με το «Στη μέση του δρόμου» θα εγκαινιάσουν τον προγραμματισμό του Υπογείου του Ρεξ, την παλιά σκηνή της Κατίνας Παξινού δηλαδή, στις 6 Νοεμβρίου. Επίσημα οι παραστάσεις θα ξεκινήσουν στις 7 και 12 Νοεμβρίου αντίστοιχα.

^{_Πέρσες}

Νωρίτερα, το Θέατρο Τέχνης εντάσσει στη χειμερινή του σεζόν δύο παραγωγές που πρωτοπαρουσιάστηκαν στο πλαίσιο του Φεστιβάλ: Τη σκηνοθεσία της καλλιτεχνικής του διευθύντριας Μαριάννας Κάλμπαρη στο αντισυμβατικό, πολυφωνικό έργο του Ανδρέα Φλουράκη «Θέλω μια χώρα» καθώς και την ανάγνωση του Χάρη Φραγκούλη στην αστική τραγωδία «Ο Αρντεν πρέπει να πεθάνει». Η μεν πρώτη εγκαθίσταται στη σκηνή της Φρυνίχου από τις 2 Οκτωβρίου και η δεύτερη στο Υπόγειο της Πεσματζόγλου, κάνοντας πρεμιέρα την 1η Οκτωβρίου. Η Μαριάννα Κάλμπαρη έχει αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να επανακάμψει και η «Ηλέκτρα» σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ντέλλα την Ανοιξη του 2016.

_{Ο Άρντεν πρέπει να πεθάνει}

Στις φεστιβαλικές επαναλήψεις θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και τις δύο παραγωγές χορού που «οικειοποιείται» το Τέχνης, παρότι προέρχονται από τη σοδειά του περσινού καλοκαιριού. Πρόκειται για τον «Ερωτόκριτο» (πρεμιέρα 5/10) – όπως προέκυψε από την σύμπραξη των Χαϊνηδων και της χορευτικής, ακροβατικής ομάδας «Κι όμως κινείται» – και το «Δάσος» (από τις 19 έως τις 27 Οκτωβρίου) της ομάδας Ταμπού.

Στις επαναλήψεις του Σεπτεμβρίου υπολόγιζαν τόσο η Γιολάντα Μαρκοπούλου με τους «Πέρσες» της όσο και η Σύλβια Λιούλιου για τον «Αίαντα» που ανέβηκε μόνο για δύο βράδια στο θέατρο της Μικρής Επιδαύρου. Ο σχεδιασμός ανατράπηκε με αποτέλεσμα η Μαρκοπούλου να δρομολογεί το ανέβασμα της περφόρμανς με πρωταγωνιστές πραγματικούς μετανάστες της Αθήνας για το νέο έτος, αναζητώντας παράλληλα και τον κατάλληλο χώρο που θα το φιλοξενήσει. Αντίστοιχα, η Λιούλιου και η πολυπληθής ομάδα των νέων πρωταγωνιστών της (Φραγκούλης, Σαράντης, Τοκάκης, Κόκαλη) αναζητούν τις ημερομηνίες που θα μπορούσαν να συντονιστούν – παράλληλα με τις νέες συνεργασίες τους – ώστε να «ξανακοιτάξουν» σε κλειστό χώρο την τραγωδία του Σοφοκλή.

_Αίας

Από την άλλη, σχεδόν βέβαιη θεωρείται η επιστροφή της «Σονάτας του Σεληνόφωτος», ο σκηνικός μονόλογος του Γιάννη Ρίτσου σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου και ερμηνεία της Μαρινέλλας όπως το ενορχήστρωσε ο σκηνοθέτης Γιώργος Νανούρης, δίνοντας τρεις sold out παραστάσεις στο κτήριο Δ της Πειραιώς.

_{Η Σονάτα του Σεληνόφωτος}

Στέγη στο ροκ ορατόριο του Αρη Μπινιάρη «Το ’21» πάνω σε ιστορικά κείμενα με την υπογραφή του Γιάννη Σκαρίμπα δίνει το Gazarte, η μουσική σκηνή που ανοίγει φέτος τις δραστηριότητες της και στο θέατρο.

Τέλος, ο «Ορέστης» σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα που έκλεισε το φετινό προγραμματισμό της Επιδαύρου έχει αρκετές πιθανότητες να παρουσιαστεί στον χώρο προβών της ομάδας «Horos theater company». Η παράσταση εξάλλου στήθηκε κατά την πρώτη της εκδοχή για κλειστό χώρο, κάνοντας πρεμιέρα στην «Αυλαία» της Θεσσαλονίκης.