Η αστική τραγωδία του 16ου αιώνα αναβιώνει σε ένα από τα παλαιότερα σωζόμενα –μολονότι δίχως ταυτότητα– δείγματά της. Το έργο, άγνωστου συγγραφέα (κατά καιρούς έχει αποδοθεί στον Σαίξπηρ, τον Μάρλοου και τον Κυντ), τροφοδοτεί την τέταρτη σκηνοθεσία του Χάρη Φραγκούλη. Βασισμένο σε πραγματικό γεγονός, τη δολοφονία του Τόμας Άρντεν από τη γυναίκα του και τον εραστή της, παίρνει τον χαρακτήρα ενός –αριστουργηματικά δομημένου– θρίλερ. Το έγκλημα αναδεικνύει ζητήματα θρησκείας, εξουσίας, βίας και έρωτα, έχοντας στο κέντρο του έναν άρχοντα που πεθαίνει μαζί με την ταραγμένη εποχή του.
“Το παν ήταν μια μάζα. Έγινε μια έκρηξη. Το παν έγινε ύλη και φως. Εμείς μείναμε ανάμεσα. Η ύλη μάς τραβάει κάτω. Κάποιες φορές πάμε πάνω. Προς το φως και σκιζόμαστε. Και γεμίζουμε αίματα. Ροδοπέταλα δηλαδή. Την Αλίκη την κάνει η Μαρία Πανουργιά.”
Χάρης Φραγκούλης
