Πώς είναι να ζεις στο απόλυτο σκοτάδι; Έζησα για 90 λεπτά στην “πόλη” όπως οι τυφλοί!

Έζησα την εμπειρία αυτή, η οποία πραγματοποιείται σε ειδικό χώρο του θεάτρου Badminton.

Αρχικά μας είπαν ότι πρέπει να κλειδώσουμε τα κινητά μας σε ντουλαπάκια και μας έδωσαν κλειδιά. Όποιος ή όποια είχε παπούτσια που φωσφορίζουν, οι υπεύθυνοι του θεάτρου του τα τυλίγουν με μαύρη ταινία, ώστε να μην υπάρχει η οποιαδήποτε εστία φωτισμού. Βλέπετε, το παραμικρό φως μπορεί να καταστρέψει την εμπειρία, που βασίζεται στο ότι πρέπει να προσπαθήσεις να προσαρμοστείς σε συνθήκες απόλυτου σκότους.

Μετά, μας έδωσαν τα λευκά μπαστούνια και μπήκαμε στον ειδικό χώρο. Μας εξήγησαν ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος να τραυματιστούμε, ενώ μας είπαν πώς να χρησιμοποιούμε το μπαστούνι. Πρέπει με αυτό να ξύνεις το έδαφος λίγα εκατοστά μπροστά σου. Όχι όμως να το σηκώνεις στον αέρα. «Οι ξιφομαχίες δεν επιτρέπονται» όπως μας είπαν χαρακτηριστικά. Στο Dialogue in the Dark συμμετέχουν ομάδες μέχρι 8 ατόμων.

Σιγά-σιγά, τα φώτα έσβησαν. Απόλυτο σκοτάδι. Μία γλυκιά φωνή, της ξεναγού, ήρθε και μας συστήθηκε. Στο Dialogue in the Dark οι όροι αντιστρέφονται. Το άτομο που δεν έχει όραση, αλλά έχει μάθει να ζει με αυτό, γίνεται ο ξεναγός αυτών που έχουν την όρασή τους.

ΣτοDialogue in the Dark οι όροι αντιστρέφονται. Το άτομο που δεν έχει όραση, αλλά έχει μάθει να ζει με αυτό, γίνεται ο ξεναγός αυτών που έχουν την όρασή τους.

Άρχισε η βόλτα στο απόλυτο σκοτάδι. Όντως είναι ένας διάλογος μες το σκοτάδι. Κατ’ αρχάς, διαλέγεσαι με τον εαυτό σου, καθώς η πλήρης έλλειψη οπτικών ερεθισμάτων δημιουργεί καταστάσεις περισυλλογής. Είναι όμως κυρίως διάλογος με τους άλλους συνταξιδιώτες στο περίεργο και γοητευτικό αυτό ταξίδι. Γιατί χρειάζεσαι την φωνή των άλλων, για να καθοδηγηθείς στον χώρο. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Πρέπει να μάθεις να βασίζεσαι στην βοήθεια των άλλων ανθρώπων.

Περάσαμε από ένα γεφυράκι, από έναν κήπο με φυτά και δέντρα. Νιώσαμε το νερό, τα τζιτζίκια, άλλους ήχους. Μετά βρεθήκαμε στον σταθμό του μετρό. Η ξεναγός μας, μας έδωσε εισιτήρια, τα οποία χτυπήσαμε στο ακυρωτικό μηχάνημα. Περιμέναμε λίγο και το μετρό ήρθε. Μπήκαμε μέσα και βρήκαμε θέσεις, για να καθίσουμε.

Μπήκαμε στο μετρό. Μετά από λίγο κατεβήκαμε στην Στάση Μοναστηράκι. Περιηγηθήκαμε στον χώρο. Η αλήθεια είναι πως μες το σκοτάδι εύκολα χάνεσαι. Εγώ, τουλάχιστον, είχα πρόβλημα προσανατολισμού και χανόμουν όλη την ώρα. Σαν ναυαγοσώστρια μέσα σε αυτή την θάλασσα σκότους, η καλή ξεναγός ερχόταν και με μάζευε. Στην πορεία πάντως μαθαίνεις να ζεις με την ανεπάρκειά σου. Άλλωστε, πρόκειται για βόλτα φτιαγμένη για αρχάριους στο σκοτάδι.

Μαθαίνεις να πηγαίνεις τοίχο- τοίχο. Να βασίζεσαι πολύ στην αφή σου. Βρεθήκαμε σε καταστήματα ρούχων και τροφίμων. Νιώθεις λίγο σαν παιδάκι, που ξαναγνωρίζεις τον κόσμο. Αγγίζεις τα μακαρόνια, τα πορτοκάλια, τα φυτά, τα υφάσματα των ρούχων. Έχει πλάκα όλο αυτό!

Μαθαίνεις να πηγαίνεις τοίχο- τοίχο. Να βασίζεσαι πολύ στην αφή σου. Νιώθεις λίγο σαν παιδάκι, που ξαναγνωρίζεις τον κόσμο. Έχει πλάκα όλο αυτό!

Στο τέλος καθίσαμε για καφέ με την ξεναγό, η οποία μας μίλησε για την ζωή της. Η γενναία αυτή γυναίκα, έχει πολύ περιορισμένη όραση, αλλά αυτό δεν την σταμάτησε να σπουδάσει ψυχολογία, να διαβάζει, να διαλέγει τα ρούχα της. Δεν βλέπει χρώματα, αλλά θυμάται πόσα ρούχα έχει με το ένα ή το άλλο χρώμα, ενώ επιλέγει στο μυαλό της τους χρωματικούς συνδυασμούς. Μπορεί να καταλαβαίνει το μέγεθος του ρούχου και το είδος του υφάσματος με την αφή. Όσο για το διάβασμα, υπάρχουν εκτυπωτές του συστήματος για τυφλούς, αλλά και προγράμματα στους υπολογιστές, που σου διαβάζουν το κείμενο της οθόνης και είναι αρκετά εξελιγμένα. Επίσης, μπορεί εύκολα να μετακινείται στην πόλη, χωρίς να χάνει τον προσανατολισμό της (όπως εγώ, καλή ώρα). 

Βγαίνοντας από αυτόν τον διάλογο μες το σκοτάδι είχα ευχάριστα συναισθήματα. Ρώτησα τους υπεύθυνους του Badminton σχετικά με το πρόγραμμα του Dialogue in the Dark. Μου είπαν ότι θα συνεχισθεί για αρκετό καιρό- δεν έχει προσδιορισθεί το πόσο- και θα γίνεται κάθε μέρα. Το ενδιαφέρον, πάντως, του κόσμου για να ζήσει αυτή την εμπειρία είναι μεγάλο.

Πρόκειται για μια εμπειρία που σου απομυθοποιεί κάποιους φόβους και σε βοηθά να ζήσεις κι εσύ μια κατάσταση, που είναι η καθημερινότητα για κάποιους συνανθρώπους μας. Αυτό νομίζω ότι μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, ενώ καταργεί και αρκετά στερεότυπα. Όπως γράφει μια γερμανική εφημερίδα «οι θεατές ανακαλύπτουν μέσα στο απόλυτο σκοτάδι την ανθρωπιά τους». Κι αυτό είναι αλήθεια! Και είναι μια εμπειρία που αξίζει πραγματικά.

Πρόκειται για μια εμπειρία που σου απομυθοποιεί κάποιους φόβους και σε βοηθά να ζήσεις κι εσύ μια κατάσταση, που είναι η καθημερινότητα για κάποιους συνανθρώπους μας.

Φεύγοντας από το Badminton, είδα ότι στην τσέπη μου είχα ακόμα το εισιτήριο που είχα χτυπήσει στο μετρό του Dialogue in the dark. Είναι αυτό που φαίνεται στην φωτογραφία.

INFO:
Η επίσκεψη στην εγκατάσταση συνιστάται και για παιδιά ηλικίας 8 ετών και άνω.

Μέρες και ώρες λειτουργίας:

• Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή από 17:00 μέχρι 20:30 (20:30 ξεκινά η τελευταία ξενάγηση)
• Σάββατο 15:00 – 20:30 (20:30 ξεκινά η τελευταία ξενάγηση)
• Κυριακή 12:00 – 20:30 (20:30 ξεκινά η τελευταία ξενάγηση)
• Για σχολεία και πρωινές ώρες.

ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Οι επισκέπτες, για αποφυγή οποιασδήποτε ταλαιπωρίας, πρέπει να επικοινωνούν με το ταμείο του θεάτρου, στο 210 8840600, για να κάνουν κράτηση, καθώς σε κάθε ξενάγηση μπαίνουναυστηρά μέχρι 8 άτομα.
Τιμές Εισιτηρίων: Γενική είσοδος: 12€ / Μειωμένο εισιτήριο: 10€ (παιδικό/φοιτητικό/ανέργων/ΑΜΕΑ) / Ομαδικά πακέτα 6 έως 8 ατόμων, 55€ /Ειδικές τιμές για σχολεία.
Κρατήσεις: Ταμείο θεάτρου Badminton, Ολυμπιακά Ακίνητα, Γουδή – τηλ. 210 8840600