Θεατής: “Ερωτόκριτος” στο Θέατρο Τέχνης

Το έργο
Ο Ερωτόκριτος, ένα έμμετρο μυθιστόρημα, κόσμημα του Κορνάρου και αντιπροσωπευτικό κομμάτι της Κρητικής λογοτεχνίας, συντέθηκε στις αρχές του 17ου αιώνα στην ντόπια διάλεκτο. Θέμα του ο έρωτας ανάμεσα σε δυο νέους, τον Ρωτόκριτο και την Αρετούσα αλλά και άλλα επιμέρους όπως η τιμή, η φιλία, το θάρρος, η δύναμη της θέλησης, το κουράγιο. Κείμενο καταξιωμένο στη σφαίρα του κλασικού αποδεικνύει με την ποικιλία των δραματικών του εκδοχών το διαχρονικό της δημοτικότητας του. Το έργο λαμβάνει χώρα στην Αθήνα, χωρίς όμως να προσδιορίζεται από αυστηρή χρονική ακολουθία καθώς μέσα σε αυτό συναντάμε ένα κράμα στοιχείων από την αρχαιότητα ως τον δυτικό κόσμο. Ρωτόκριτος και Αρετούσα, νέοι, πιστοί οπαδοί ενός απαγορευμένου έρωτα, μετά από μύριες περιπέτειες και δοκιμασίες καταφέρνουν στο τέλος να σμίξουν.

Η Παράσταση
Το θέαμα που παρουσιάστηκε στο Θέατρο Τέχνης, δουλειά-επανάληψη από το περσινό Φεστιβάλ Αθηνών, ήταν ένας γοητευτικός συνδυασμός στίχων, μουσικής, τραγουδιού, χορού και ακροβατικών. Επί της ουσίας ήταν μια απόπειρα καλά οργανωμένη και δουλεμένη λεπτομερώς που είχε ως ευτυχές χάρισμα να ενώσει, εκτός από τους δύο πρωταγωνιστές στο τέλος, την παράδοση με το παρόν, διάφορα είδη τέχνης και τεχνικής, χωρίς ωστόσο να γίνεται εξεζητημένη ή να ξεφεύγει από τον πυρήνα της ιστορίας. Μέσα από διαφορετικές μουσικές εκτελέσεις του μύθου, από την αμιγώς κρητική ως την ραπ και την πιο τζαζ εκδοχή και ταυτόχρονα από την επιδέξια χορογραφία που απεικόνιζε από τοπικό γλέντι ως μονομαχίες, αλλά και την εσωτερική σύγκρουση αισθημάτων (ακροβατικά που κόβουν την ανάσα) κατάφερε να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού.

Σκηνές έντονα κινητικές, μουσική ηχηρή, χωρίς ωστόσο να επισκιάζει στιγμή τις καθάριες φωνές, δημιουργούν μια αλλόκοτη ταραχή που ακροβατεί ανάμεσα στο χαμόγελο, τη συγκίνηση, την αγωνία για τα μελλούμενα, τον εντυπωσιασμό, την έκπληξη. Οι ήρωες κινούνται σε τεντωμένο -στην κυριολεξία- σκοινί, καταβάλλουν δυνάμεις υπεράνθρωπες, παραβαίνουν όρια φυσικά και γήινους κανόνες, αποδεικνύοντας συνάμα ότι ένα έπος όχι μόνο απαγγέλλεται ή τραγουδιέται μα και χορεύεται με ριψοκίνδυνους μάλιστα ρυθμούς, παρόμοια με την ένταση των αισθημάτων της ζωής, σπάζοντας ταυτόχρονα στερεότυπα και ΄΄στέρεες΄΄ προσεγγίσεις με τη συνοδεία λέξεων που εξελίσσονται σε μελωδίες. Όλα μαζί δημιουργούν εικόνες πέρα από τη λογική που δίνουν όμως ένα σαφέστατο μήνυμα.

Το Σύνολο
Μια ανάγνωση του Ερωτόκριτου διαφορετική από τις συνηθισμένες προτείνουν οι Χαΐνηδες – δεν χρειάζονται συστάσεις- και η ομάδα Κι όμΩς κινείται στην παράστασή τους. Μια σύλληψη πολυεπίπεδη, ταυτόχρονα και ξεκάθαρα εξελισσόμενη που οδηγεί σε ένα άρτιο συνολικό αποτέλεσμα. Με την ένωση τους οι δύο ομάδες κέντησαν ένα κομψοτέχνημα που ο όρος αριστούργημα φαντάζει επιεικής. Μια εμπειρία, όχι μόνο θεατρική, αλλά λυτρωτική, μια παράσταση αιωρούμενη στο μεγαλύτερο της μέρος που καταφέρνει να απογειώσει και τους θεατές.