Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα «σαπιοκάραβο, που συνεχώς τρίζει», με προορισμό ένα νησί, την Τήνο, την Κω, την Λέσβο ή την Λαμπεντούζα. Επιβάτες όλοι εμείς τότε και τώρα. Κοινό σημείο για όλους σε αυτό το ταξίδι διαφυγής με άγνωστο προορισμό, η μάχη με την μοίρα.
Ένα πλοίο ταξιδεύει, ανάμεσα στους δύο μεγάλους πολέμους. Από τη γέφυρα του καπετάνιου μέχρι το μηχανοστάσιο και την κάμαρα των θερμαστών, άνθρωποι από κάθε κοινωνική τάξη προσπαθούν να δραπετεύσουν από τους φόβους τους και να γαντζωθούν από τις ελπίδες τους. Άνθρωποι που στριμώχνονται για να χωρέσουν, άνθρωποι που διακινδυνεύουν, που στοιβάζονται, που ελπίζουν, άνθρωποι, που ταξιδεύουν και «που μοιάζουν σαν πεθαμένοι».
Η Ομάδα7 παρουσιάζει, για πρώτη φορά μετά τη θρυλική παράσταση του Εθνικού, το 1932 – το πρωτοποριακό θεατρικό έργο της Γαλάτειας Καζαντζάκη, με στόχο να αναδείξει την διαχρονικότητα της γραφής της αλλά και το επίκαιρο του έργου της. Η παράσταση εστιάζει στις εντυπωσιακές ομοιότητες του μεσοπολέμου με τη σύγχρονη κατάσταση στην Ελλάδα και την Ευρώπη και επιδιώκει να δημιουργήσει ένα δοχείο όπου αναμιγνύονται ανόμοια ιστορικά και καλλιτεχνικά υλικά αλλά και να διαμορφώσει ένα ανθρώπινο, χωρικό και λογοτεχνικό μωσαϊκό που να αποτελεί μέρος μίας σύγχρονης «αφήγησης».
Σε αναζήτηση μιας σύγχρονης θεατρικής αισθητικής, η ομάδα συνεχίζει την ερευνητική της διαδρομή, προσεγγίζοντας το έργο της Γ. Καζαντζάκη με τις σύγχρονες τεχνικές του θεάτρου της επινόησης και φροντίζει για την επανέκδοσή του. Με βασικό συντελεστή το σώμα και την φωνή των 7 ηθοποιών που υποδύονται 35 ρόλους, προτείνει ένα θέαμα όπου συνυπάρχουν η video art, το ηχητικό κολάζ, η εικαστική εγκατάσταση και η θεατρολογική έρευνα, εμμένοντας στη συλλογικότητα της καλλιτεχνικής έκφρασης και την ανάγκη για πολυσυλλεκτικότητα,
Σε αυτό το δεύτερο ταξίδι του Πλοίου, η Ομάδα7 ενσωματώνει την εμπειρία του πρώτου κύκλου παραστάσεων και προτείνει μία νέα εκδοχή.
