Είδαμε το έργο “Αμεντέ ή Πώς να το ξεφορτωθούμε” στο Από Μηχανής Θέατρο
Εντυπώσεις το έργο του Ευγένιου Ιονέσκο «Αμεντέ ή Πώς να το ξεφορτωθούμε» που παρουσιάζεται στο Από Μηχανής Θέατρο, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Μπουγιούκα.
Σκαλώνουμε. Κολλάμε. Βυθιζόμαστε. Σε κάποιο λάθος, στις αδυναμίες μας, σε ένα πρόβλημα, σε ένα γάμο που έχει τελειώσει ή σε ένα μάταιο έρωτα. Συνηθίζουμε. Μαθαίνουμε να ζούμε με αυτό ωραιοποιούμε την πραγματικότητα γιατί αυτή η πραγματικότητα ωραιοποιεί εμάς. Γινόμαστε αδύναμοι και παίρνουμε δύναμη από την ασφάλεια που μας παρέχει η διατήρηση μιας κατάστασης που ντυμένη με τη ρουτίνα γίνεται αγαπημένη κι ας είναι μισητή. Και αυτό το σπίτι το σιδερένιο και σκοτεινό στα μάτια μας γίνεται γυάλινο και φωτεινό.
Έτσι κάνει και ο Αμεντέ εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Δεν θέλει να διώξει το πτώμα από το δωμάτιο θα μπορούσε να μάθει να ζει με αυτό για πάντα. Κι ας έχει χάσει την έμπνευσή του και δεκαπέντε χρόνια από τη ζωή του. Κι ας έχει χάσει το φως, τον κόσμο και την ίδια τη ζωή. Όταν η Μαρλέν αποφασίζει να το διώξουν πείθεται και έτσι μια νύχτα κάνουν το βήμα που τόσα χρόνια δίσταζαν. Ο Ιονέσκο με το εύρημα του πτώματος περιγράφει όλα όσα βαραίνουν τους ώμους μας, δεν τα θέλουμε κι όμως τα σηκώνουμε δεν τα αλλάζουμε αν και θέλουμε γιατί μπερδεύουμε το θέλω μας με ένα δεν θέλω πάλι δικό μας, που μας εγκλωβίζει και μας ακινητοποιεί.
Η σκηνοθεσία του Γιάννη Μπουγιούκα κάνει το βαρύ και δύσκολο έργο του Ιονέσκο ευχάριστο και διασκεδαστικό
Το έργο «Αμεντέ ή πώς να ξεφορτωθούμε ένα πτώμα» που παρουσιάζεται στο Από Μηχανής Θέατρο, είναι μια σύγχρονη οπτική του σουρεαλιστικού κειμένου του Ευγένιου Ιονέσκο. Η σκηνοθεσία του Γιάννη Μπουγιούκα κάνει το βαρύ και δύσκολο έργο του Ιονέσκο ευχάριστο και διασκεδαστικό, απεικονίζοντας το ίδιο καλά το πρόβλημα του αδιεξόδου που αντιμετωπίζουν, με την ανάλαφρη οπτική που του προσδίδει η ρουτίνα.
Ευρηματικός ο τρόπος που εμφανίζεται και πρωταγωνιστεί ως πτώμα, ο εξαιρετικός Νίκος Ζωιόπουλος, προσωποποιεί αυτό που αγαπάμε να μισούμε, αυτό που θέλουμε και δεν θέλουμε μαζί. Με απλές κινήσεις συμμετέχει σε όλα και καθρεφτίζει το εκτόπισμά του που είναι καθοριστικό στις ζωές τους και καταφέρνει να είναι ένα τεράστιο μα συμπαθές βάρος, ένα δικό τους κατασκεύασμα αδύνατο να γλιτώσουν από αυτό, μέχρι να το αποφασίσουν.
Κι όταν βρίσκουν την εσωτερική δύναμη και καταφέρνουν έστω και αργά να βγάλουν το πτώμα από το δωμάτιο, αυτό απλά φεύγει και τότε ο Αμεντέ, αλλάζει, ανοίγει τα φτερά του, φεύγει. Ο Κωσταντής Μιζάρας και η Γεωργία Μουλαγιαννιού με απλότητα πότε κωμικό και πότε δραματικό τρόπο μας βάζουν στο σπίτι τους και την ψυχή τους γα να ζήσουμε μαζί τους το αδιέξοδο που έχει γίνει κανονικότητα, τον παραλογισμό που γίνεται τόσο λογικός…
