Δεν ξέρω αν σε κάλυψα, Σελίν…

Γιατί, όταν είναι να διαβάσουμε κάτι από το βιβλίο της Γλώσσας, εγώ, η δασκάλα της, το διαβάζω για “άριστα 10”.
Αν ζούσα, όταν ο Ελύτης έγραφε το “Άξιον εστί”.
Από πού ψωνίζω στυλό και μολύβια και είναι τόσο ποιητικά.

Μούγκα εγώ. Τι να της πω.

Παλιά..

• Διάβασα ένα ποίημα του Λειβαδίτη, 10 χρόνων κι εγώ, μπροστά σε κόσμο. Πίσω μου ήταν ένα μνημείο. “Το κατάλαβες, ε;”, “Γιατί να μην το καταλάβω;”. Μου έδιναν συγχαρητήρια που κατάλαβα το ποίημα, όχι επειδή ήξερα από ανάσες και καλοσχηματισμένους φθόγγους. Τσάμπα οι πρόβες με την Α.

• Ο πατέρας μου είναι δάσκαλος. Ήθελα να με προσέχει και να με ξεχωρίζει. Πάντα. Άγάπησα τις αγάπες του για να τα πηγαίνουμε καλά.

• Στα 15, ερωτεύτηκα, με όλο το κόνσπετ της ρετρό αγάπης, έναν σπουδαίο άνθρωπο που έγραφε (και) ποιήματα. Του άρεσε ο Σαχτούρης και ο Λειβαδίτης. Βάζω την Τασία του κεντρικού βιβλιοπωλείου να παραγγείλει ό,τι εσωκλείει Σαχτούρη και Λειβαδίτη.

Γίνεται.

Σήμερα, 2 μέρες πριν φύγει ο Οκτώβρης..

Κυκλοφορώ σε ένα σπίτι, που σε λίγο θα είναι ζεστό και γεμάτο. Ακούω το “Φυσάει” του ΓιώργουΤσαγκάρη και του Τάσου Λειβαδίτη. Σαν σήμερα, πέθανε ο Λειβαδίτης. Σε εννιά μέρες είναι τα γενέθλια του Τσαγκάρη.

Ο Μιχαλακόπουλος προφέρει τη λέξη “ανθρωπότητα” σαν να μην υπάρχουν σύμφωνα.

Σκέφτομαι να μιλήσω στη μικρή για όλους αυτούς. Ή της έχω ξαναμιλήσει;

Να της πω για την ξεχωριστή ικανότητα να αποσαφηνίζεις τη λεπτομέρεια και να βλέπεις με όραση αετού αυτό που ορίζεται ως μέλλον.

Να της πω για τον Τσαγκάρη. Που μπορούσε να κοιμηθεί σε κατηφορικό έδαφος και πάνω σε πέτρες, μόνο και μόνο επειδή είχε πανσέληνο και κάτω από την πανσέληνο ήταν το Σούνιο.

Για το ποίημα που θέλω να γράψω και που θα ονομάσω ποίημα σε πενήντα χρόνια.

Και τώρα έχω την απάντηση: Δεν ήταν τυχαίο τίποτα. Ούτε οι συναντήσεις, ούτε οι συγκεκριμένες αγάπες.

ΥΓ. Ο σπουδαίος άνθρωπος που ερωτεύτηκα ήταν ο Γιώργος Τσαγκάρης. Δε ζει πια. Δεν πρόλαβα να τον ρωτήσω γιατί “ανένδοτοι ήλιοι;”. Αυτό δεν ξέρω αν θα της το πω, γιατί θα μου πει “καλά, είσαι και δασκάλα και λες “ερωτεύτηκα” αντί για “αγάπησα”;

Αλλά καθώς βραδιάζει ένα φλάουτο κάπου ή ένα άστρο συνηγορεί για όλη την ανθρωπότητα. Τ. Λ.

Το ακούω ξανά.