Στο Παρίσι του Τουλούζ- Λωτρέκ, με τις παγωμένες σοφίτες και τα καπνισμένα μπιστρό, τοποθέτησε η σπουδαία Λίνα Βερτμύλλερ την Μποέμ του Τζάκομο Πουτσίνι , επιλέγοντας μια σκηνοθετική γραμμή απολύτως συνεπή στο πνεύμα του έργου. Μια διαχρονική παραγωγή που πρωτοπαρουσιάστηκε από την ΕΛΣ την δεκαετία του ’90, καταφέρνει να παραμένει φρέσκια έως και σήμερα και να συγκινεί το κοινό.
Δίκαια η Μποέμ θεωρείται η απόλυτη όπερα, μιας και συνδυάζει υπέροχο θέαμα, συγκινητική ιστορία, ακραία συναισθήματα και μοναδική μουσική. Ο Πουτσίνι με την μουσική του περιγράφει, μεταφέροντας με τρόπο συγκλονιστικό στον θεατή, όλη την παλέτα των συναισθημάτων: από τον μεγάλο έρωτα έως την απόγνωση.
Η υπόθεση αφορά τον έρωτα ανάμεσα στον ποιητή Ροντόλφο και στη ράφτρα Μιμή με φόντο το παγωμένο Χριστουγεννιάτικο Παρίσι, από τη στιγμή που συναντιούνται έως το θάνατο της κοπέλας από φυματίωση.
Η σπουδαία Ιταλίδα σκηνοθέτρια Λίνα Βερτμύλλερ με τον σκηνογράφο ενδυματολόγο Ενρίκο Γιομπ θέλησαν να παρουσιάσουν μια Μποέμ με διαφορετική οπτική στην κλασσική αυτή παραγωγή της Λυρικής που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1997 και αναβιώνει για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν στο Θέατρο Ολύμπια. Οι δύο διακεκριμένοι Ιταλοί καλλιτέχνες δεν ήθελαν μια Μιμή εξαρχής μελαγχολική, λυπημένη που κεντά λουλούδια και είναι ερωτευμένη με τον ποιητή Ροντόλφο, ενώ ασθενεί και οδεύει προς το θάνατο. Αντιθέτως επέλεξαν να παρουσιάσουν δύο νέους ανθρώπους που είναι αρραβωνιασμένοι με την ζωή – έφτιαξαν μια ατμόσφαιρα που μεταφέρει τη χαρά της ζωής και της νιότης. “Μποέμ είναι εκείνος που βρίσκεται εκτός της αστικής νοοτροπίας και των κοινωνικών συμβάσεων. Νέος και καλλιτέχνης μαζί” σημείωνε η Βερμύλλερ σε παλιότερη συνέντευξη της. Στα σκηνικά και τα κοστούμια του Γιόμπ επιχειρείται μια υπέροχη αναβίωση της παριζιάνικης μποέμικης ατμόσφαιρας του Καρτιέ Λατέν στα τέλη του 19ου, αρχές του 20ου, με επιρροές από την εικονογραφία του Τουλούζ – Λωτρέκ.
Η Λίνα Βερτμύλλερ υπήρξε πάντοτε ιδεολόγος, πρωτοπόρος και επαναστάτρια, ενώ αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο στον ευρωπαϊκό και διεθνή κινηματογράφο. Είναι η πρώτη γυναίκα σκηνοθέτης που προτάθηκε για βραβείο Όσκαρ στην ιστορία του θεσμού με την ταινία της Ο Πασκουαλίνο και οι 7 καλλονές. Θεωρείται ότι με το έργο της ανανέωσε τις αφηγηματικές φόρμες και τους χαρακτήρες της ιταλικής κωμωδίας συνθέτοντας μια φιλμογραφία πολιτικά αιχμηρή, με όπλο πάντα τη σάτιρα . Η διάσημη ιταλίδα σκηνοθέτρια με τον χαρακτηριστικό λευκό σκελετό γυαλιών χαρακτηρίζεται από την ιδιαίτερη ματιά με την οποία προσεγγίζει τους χαρακτήρες των έργων της, ανατρέποντας τα στερεότυπα και τις κοινωνικές προκαταλήψεις. Αποφοίτησε από την Ακαδημία Θεάτρου της Ρώμης το 1951, ενώ στη συνέχεια απασχολήθηκε ως μαριονετίστρια σε παραστάσεις κουκλοθεάτρου, ηθοποιός , διευθυντής σκηνής, αλλά και συγγραφέας. Κομβικό σημείο στην καριέρα της υπήρξε η συνεργασία της με τον Φεντερίκο Φελίνι στο θρυλικό 8½, όπως και με τον ηθοποιό Τζιανκάρλο Τζιανίνι, ο οποίος έχει πρωταγωνιστήσει στις περισσότερες ταινίες της.
Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Μύρων Μιχαηλίδης θα διευθύνει την Ορχήστρα και την Χορωδία της ΕΛΣ, ενώ στην διανομή συναντούμε πολλούς και διακεκριμένους Έλληνες και ξένους Μονωδούς. Στον ρόλο της Μιμής η Τσέλια Κοστέα, η Έλενα Κελεσίδη (η οποία έχει ερμηνεύσει τον ρόλο στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου) και η Άννα Στυλιανάκη, ενώ στον ρόλο του Ροντόλφο ο Ματτέο Λίππι και ο Γιάννης Χριστόπουλος. Τον Μαρτσέλλο θα ερμηνεύσουν εναλλάξ οι Ματτία Ολιβιέρι και Κύρος Πατσαλίδης, ενώ την Μουζέττα ερμηνεύουν η Μαρία Κόκκα και η Μαρία Παλάσκα.
