Το έργο “Τα ωραία χέρια μας” επικεντρώνεται στη σύνθεση μιας σειράς εικόνων που ανασύρουν από τη μνήμη τους έξι πρόσωπα κατά τη μυσταγωγική και καθαρτήρια συνάντησή τους. Μέσω της τυπολογίας ενός ταφικού τελετουργικού, των ιδιόμορφων κανόνων συμπεριφοράς που αυτό επιβάλλει, εκδιπλώνεται η διαλεκτική σχέση ανάμεσα στην ατομική εμπειρία και το ιερό στοιχείο της ύπαρξης.
Η Έφη Μπίρμπα και οι συνεργάτες της πλάθουν αλληλουχίες σημασιών-εικόνων μέσω αποσπασματικών δράσεων, πράξεων και σπαραγμάτων λόγου που δεν είναι παρά ατόφιες λεκτικές πράξεις. Οι διακριτές ύλες της παραστασιακής γλώσσας μορφώνουν ένα ρευστό σώμα από πολλαπλότητες και ρήγματα. Το συνολικό αποτέλεσμα διαθέτει τόσο την υφολογία όσο και την δομή της ονειρικής λειτουργίας. Στο ενύπνιο των Ωραίων χεριών μας ο χρόνος τεμαχίζεται και ανασυντίθεται προς όφελος των συνδέσεων και των ρήξεων που φωτίζουν το ασυνεχές της ανθρώπινης ύπαρξης, καταφάσκοντας παράλληλα στην θνητότητα. Η έξοδος-αποχωρισμός, η διάβαση και η είσοδος-ένταξη σε μια συμποσιακή κοινωνία, είναι ο μίτος με τον οποίο εκτυλίσσεται αυτή τη φορά η σκηνοθετική-εικαστική γλώσσα της Έφης Μπίρμπα.
Η αδυνατότητα οποιουδήποτε ανθρώπου, των έξι προσώπων του έργου, να συλλάβουν τον θάνατό τους, τούς οδηγεί σε μια προσπάθεια να καταστήσουν δυνατή, ορατή για τους θεατές του έργου, την εννόηση αυτού που επίκειται, αυτού που δεν ανήκει στην εμπειρία. Τα πρόσωπα του έργου κινούνται σε ένα χώρο αναμονής, στον προθάλαμο του επικείμενου θανάτου και μεταβαίνουν, απ’ τη μια σκηνή στην άλλη, στην απρόσιτη μεριά του θανάτου τους.
Τα ωραία χέρια μας είναι αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης των συντελεστών της παράστασης με τον συγγραφέα Ευθύμη Φιλίππου, όπου κείμενο και παραστασιακή δράση δημιουργήθηκαν εν προόδω, μορφώνοντας το έργο.
