Urban Diary#2: Αγγελιάννα Κορωνίου μια διαφορετική tattoo artist
Είναι Τρίτη πρωί και στους ήσυχους δρόμους του Παλαιού Φαλήρου παρέα με την Αγγελιάννα Κορωνίου μιλάμε για tattoos, πυγμαχία και έρωτα! Τη βλέπουμε επί το έργον και παρουσιάζουμε και σε εσάς την ιδιαίτερη δουλειά της.
Νέο κορίτσι γεμάτο φρέσκες ιδέες και φαντασία, η Αγγελιάννα χρησιμοποιεί το σώμα σαν καμβά για να εκφραστεί όπως η ίδια ξέρει, μέσα από τα δικά της μοναδικά tattoos.
Πώς ξεκίνησαν λοιπόν όλα; Ποιά ήταν η πρώτη σου επαφή με τα ταττουάζ;
Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στα ΤΕΙ Αθήνας στο τμήμα της διακόσμησης όπου είχα ανακαλύψει την ιδιαίτερη κλίση μου προς τα εικαστικά μαθήματα και το σχέδιο, γνώρισα ένα μεγαλύτερο συμφοιτητή που μου έκανε και το πρώτο μου ταττού. Έτσι μόλις είδα την όλη διαδικασία πέρασε πολύ γρήγορα από το μυαλό μου το γιατί όχι και εγώ. Παρ’ όλα αυτά χρειάστηκε αρκετός καιρός μέχρι να καταλήξω σ’ αυτή τη δουλειά. Ασχολήθηκα με πολλά διαφορετικά αντικείμενα ώσπου τελικά είπα να το τολμήσω, και ήρθα να δουλέψω εδώ στα παιδιά όπου ένιωθα ασφάλεια αφενός γιατί ήταν φίλοι, αφετέρου λόγω του επαγγελματισμού που επικρατούσε στο μαγαζί.
Τα σχέδια σου πάντοτε έχουν και κάποιο νόημα. Τί είναι αυτό που σε εμπνέει ώστε να τα δημιουργήσεις;
Η αλήθεια είναι πως έχω ζήσει την καψούρα και το κλάμα. Είμαι μια αληθινή drama queen χαχα! Μου αρέσει να ζώ το κάθε συναίσθημα όσο περισσότερο γίνεται, αυτή την υπερβολή που βλέπουμε και στις κλασσικές ελληνικές ταινίες. Έτσι λοιπόν μόλις μπόρεσα να κάνω και κάτι πιο δικό μου ξεφεύγοντας από τα συνηθισμένα σχέδια-καρδούλες κλπ, ξεκίνησα να βγάζω τον πόνο και τα συναισθήματα στα σχέδια σαν σκετσάκια. Επηρεάζομαι από βόλτες μου στο κέντρο όπου παρατηρώ ανθρώπους, εκφράσεις, στίχους σε τοίχους – έξυπνες με πόνο και πόθο φράσεις απλών ανθρώπων. Επίσης πολύ συχνά παίρνω ιδέες από τα διαφορετικά είδη μουσικής που ακούω και τα συνδυάζω μεταξύ τους.
Τι είναι ακριβώς αυτό που κάνεις; Τι διακρίνει τη δουλειά σου;
Αρχικά χρησιμοποιώ τα ελληνικά γράμματα για τον απλούστατο λόγο ότι σκέφτομαι στα ελληνικά και με αυτή τη μορφή γράφω μικρά κειμενάκια που συνοδεύουν τα σχέδια μου. Μου αρέσει να χρησιμοποιώ το παλιό ελληνικό vintage στυλ είτε μέσα από κάποιο στίχο τραγουδιού είτε από εκφράσεις· παροιμίες ή λαϊκές προτάσεις που έχω ακούσει από τη μαμά μου για παράδειγμα, τις οποίες όμως τις διαφοροποιώ αγγίζοντας ένα ιδιαίτερο χιούμορ.
Είναι γεγονός πως η δουλειά σου μπορεί να διακριθεί από άλλες τεχνικές ταττού και το κοινό την αναγνωρίζει. Πώς νιώθεις γι’αυτό;
Είναι κάτι πολύ ωραίο, σε κολακεύει και σου δίνει ενέργεια να καλυτερέψεις αυτό με το οποίο ασχολείσαι. Σε καμία περίπτωση δε θα ήθελα να μείνω μόνο στο συγκεκριμένο είδος γιατί το να γίνεις για κάποιο καιρό μόδα στο ταττού είναι λίγο ριψοκίνδυνο. Αν και όλα αυτά έρχονται και φεύγουν πιστεύω πως επειδή ακριβώς βασίζομαι πάνω σε πράγματα που βιώνω, στην ίδια τη ζωή, στους έρωτες και στους φίλους, με το καιρό θα εξελίσσομαι και αυτό το στυλ ταττού θα παραμένει διαχρονικό. Ο κόσμος θέλει -πέρα από το να κάνει ένα ταττού που να σημαίνει κάτι- να κάνει ένα ταττού σχετικά με κάτι που αγαπά κι αυτό είναι κάτι από το οποίο μπορείς να αντλήσεις απίστευτα πολλές ιδέες.
Ποιές άλλες τεχνοτροπίες στα ταττού σου αρέσουν;
Μου αρέσει οτιδήποτε oldschool από τα πιο κλασσικά ως τα πιο πειραγμένα. Μια πολύ δύσκολη τεχνική που επίσης λατρεύω είναι η dotwork αφού πιστεύω πως ο καλλιτέχνης πρέπει να έχει μεγάλη υπομονή για τέτοιου είδους δημιουργήματα. Επίσης πολύ ενδιαφέροντα είναι τα γεωμετρικά- μινιμαλιστικά σχήματα. Πρόκειται για μια τεχνική κατά την οποία αντιμετωπίζεις το σώμα σαν κτίριο και μοιράζεις επάνω του ευθείες, τρίγωνα κλπ.
Μια άλλη αγάπη σου πέρα από τα ταττού είναι και η πυγμαχία. Πώς προέκυψε αυτή η ασχολία;
Ενώ στο παρελθόν είχα ασχοληθεί με διάφορες μορφές άθλησης και έκανα πρωταθλητισμό στην κολύμβηση, την περίοδο που άρχισα να δουλεύω στο μαγαζί ξεκίνησα παράλληλα και πυγμαχία. Μετά από ένα χρόνο -όχι εντατικότατης- ενασχόλησης με το άθλημα αυτό, άρχισε να μου αρέσει πολύ η όλη φιλοσοφία της πυγμαχίας. Πρόκειται για ένα άθλημα πειθαρχίας που απαιτεί να χρησιμοποιείς το μυαλό σου και να μαθαίνεις να σκέφτεσαι πριν ενεργήσεις. Έτσι ενώ μου είχε λείψει και ο πρωταθλητισμός αρκετά, ξεκίνησα να παίρνω μέρος σε όλο και περισσότερους αγώνες ώσπου τελικά σήμερα αποτελεί για μένα μια απαραίτητη καθημερινή δραστηριότητα. Μάλιστα μαζί με τη φίλη και συναθλήτριά μου Ελένη Τωμαδάκη φτιάξαμε μια σελίδα στο instagram (και tumblr) η οποία βέβαια βρίσκεται σε ένα πολύ αρχικό στάδιο. Είναι ένας διασκεδαστικός για εμάς τρόπος να δείξουμε πως περνάμε αλλά και τι φοράμε κατά τη διάρκεια ενός άκρως ανδροκρατούμενου αθλήματος όπως είναι το box (BoxShe).
Για tattoo από την Αγγελιάννα: Dildo Tattoo Studio, Νεφέλης 10, Παλαιό Φάληρο
