Χριστούγενα με ένα “νι”
Ένα μικρό, υπερρεαλιστικό δέντρο, που κατά 80% παραπέμπει σε Χριστούγεννα, είναι κοντά στο τζάμι του μπαλκονιού. Φροντίζω να φωτίζεται κάθε βράδυ. Όλος ο δρόμος, τα βράδια, “κραυγάζει” την ύπαρξή του μέσα από αυτό το “ανάβω-σβήνω” των φώτων. Όλη μας η εικαστική κατάθεση, αγορασμένη από το “Τζάμπο”. Φιλολάου και Εμπεδοκλέους. Σήμερα, Κυριακή, ανοιχτά…
Αντί για στολίδια, κρέμασα χαρτάκια. Χαρτάκια με ευχές, που έγραψα μία-μία. Με ποιο χέρι κρατάω το μολύβι; Έχω ξεχάσει.
12 ορθογώνια χαρτάκια. Οι πρώτες ευχές, που δε θα πέσουν θύματα της προφορικότητάς τους.
1. Προηγμένη υγεία. Από σίδερο, ατσάλι, από κάτι, τέλος πάντων, που να μην το φθείρει ο κατηφορικός καιρός.
2. Δύναμη από υλικά ηρώων και παιδιών.
3. Οι φίλοι μας. Η κανονική και η επιλεκτική οικογένεια. Ένας τόπος για να παίρνουμε ρεύμα και μετά να κοιμόμαστε ήσυχοι ευγνωμονώντας την τύχη. Να είναι καλά.
4. Να κάνουμε ό,τι μας αρέσει. Να χαιρόμαστε και ν’ αγαπάμε.
5. Να κάνουμε τη δουλειά που μας αρέσει. Να δίνουμε αγώνα γι’ αυτό. Γι’ αυτό και για την ακεραιότητά μας. Σε κάθε βήμα να μη λείπει ούτε μισό από τα κομμάτια μας.
6. Να ερωτευτούμε. Να σημειώσουμε το όνομα εκείνου, που διογκώνει το μυαλό μας, να εδώ, κάτω από τη φράση “να ερωτευτούμε”. Γιατί πιστεύω ακόμη ότι η έκτη ευχή αρκεί για να δραστηριοποιηθούν οι πέντε προηγούμενες;
7. Να πάω στην Τενερίφη. Εγώ και αυτός, που σημείωσα κάτω από τη φράση “να ερωτευτούμε”.
8. Να κυνηγάω τον ήλιο. Όχι μόνο για την τσάμπα βιταμίνη. Έτσι, μόνο για το κυνηγητό.
9. Να τελειώσω τα παραμύθια μου. Έχει αρχίσει ν’ ανησυχεί ο πρόλογος.
10. Να πάρω δυο-τρεις αποφάσεις. Μού το χρωστάω.
11. Να ψάχνω την ηρεμία στους τόπους της κυριολεξίας της.
12. Να κάνω κάτι με τις ουσιαστικές πράξεις θάρρους. Αλλιώς κάθε βράδυ θα με τρολάρω.
*Πάω να πάρω ένα μπαλόνι για τη Μαρία. Κόκκινο.
Βάζω κραγιόν και κατεβαίνω.
