Vintage Xmas Album: 15 γνωστοί καλλιτέχνες αναπολούν τα αγαπημένα τους Χριστούγεννα!

Γιώργος Παπαγεωργίου
1. Χριστούγεννα 1986. Ο μπαμπάς έχει βγει από το μπάνιο και η μαμά φτιάχνει τα μαλλιά της αλογοουρά. Το σπίτι μυρίζει Χριστουγεννιάτικο δέντρο, κουραμπιέ και Ho-Hang τη κολόνια του μπαμπά. Έχει ζέστη, φοράω και ένα πουλόβερ και κάθομαι ανακούρκουδα στο χαλί του δωματίου μου περιμένοντας να φύγουμε για το σπίτι του φίλου μου του Βασίλη του Παπανδρέου. Έχω στείλει από καιρό τη λίστα με τα δώρα που θέλω από τον Άι Βασίλη (στον οποίο πιστεύω εννοείται) και ανυπομονώ. Όταν θα φτάσουμε εκεί, ξέρω ότι θα είναι μαζεμένοι οι φίλοι μου, οι φίλοι των γονιών μου, θα υπάρχουν γέλια, μουσική από το ραδιόφωνο, φαγητά, και πόκα για τους μεγάλους μέχρι πρωίας. Και κάπου στις 12 θα χτυπήσει το κουδούνι της πόρτας, θα τρέξουμε όλοι, η Έφη θα ανοίξει την πόρτα και τρεις μεγάλες σακούλες με δώρα μαζί με ένα σημείωμα από τον Άη Βασίλη θα υπάρχουν εκεί για μας. Για όλο το υπόλοιπο βράδυ θα παίζουμε μαζί με το Βασίλη και τον Κωνσταντίνο μέχρι να μας πάρει ο ύπνος. Και κατά τις 6-7 το πρωί, ο μπαμπάς και η μαμά θα με ξυπνήσουν για να πάμε στο σπίτι μας στην Καλαμαριά. Αλλά όλα αυτά θα γίνουν σε λίγο. Προς το παρόν στέκομαι μπροστά στο Χριστουγεννάτικο δέντρο, ο μπαμπάς μου λέει να χαμογελάσω (μου λείπει και ένα δόντι) και εγώ στέκομαι και περιμένω να ακουστεί το “κλατς”. “Γιώργο! Χαμογέλα!”

2.Ένα επιτραπέζιο το “Hero Quest” με τέρατα και τέτοια. Το περίμενα πως και πως και όταν ο Άη Βασίλης μου το έφερε νομίζω πως ένιωσα αυτό που λέμε “ολοκλήρωση”.

3. Σήμερα θα ζητούσα… το “Hero Quest”. Τώρα επειγόντως, να με περιμένει στην πόρτα μετά τις 12, τυλιγμένο σε χαρτί, με ένα σημείωμα που να γράφει “Γιώργος”. Και να μυρίζει γύρω μου κολόνια και κουραμπιές.

Ο Γιώργος Παπαγεωργίου συν-σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην παράσταση  “Η Ωραία του Πέραν” (βασισμένη στο λαϊκό ρομάντζο του Δημητρίου Παπαδοπούλου (Τυμφρηστός) που παρουσιάζεται στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.

Ελένη Ουζουνίδου

Η Ελένη Ουζουνίδου ερμηνεύει για δεύτερη χρονιά τη “Σταματία” στην πολύ δημοφιλή παράσταση “Σταματία, το γένος Αργυροπούλου“, του Κώστα Σωτηρίου, που σκηνοθετεί ο Βαγγέλης Θεοδωροπούλος στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

Θάνος Τοκάκης 

1. Είναι τα Χριστούγεννα που αποφάσισα να κοιμηθώ κάτω από το δέντρο. Ήμουν σε ηλικία που ήξερα πως δεν υπήρχε ο Άγιος Βασίλης. Όμως περίμενα. Και η αναμονή αυτή μου έδωσε την αίσθηση ότι είχα μπροστά μου πολλή ζωή. Ίσως γι αυτό.

2. Με το «Κάστρα και Πολιορκητές».

3. Να κάνουμε παρέα.   

Ο Θάνος Τοκάκης σκηνοθετεί φέτος την κωμωδία “Ο Μαδαφάκας με το καπέλο” του Steven Adly Guirgis που παρουσιάζεται έως τις 12 Ιανουαρίου στο θέατρο Skrow. Παράλληλα κάνει πρόβες για τους “Εμιγκρέδες” του Μρόζεκ που θα παρουσιαστούν στη Β’ Σκηνή του θεάτρου της οδού Κεφαλληνίας σε σκηνοθεσία Γιολάντας Μαρκοπούλου και για την παράσταση “Τα Φαινόμενα απατούν” του Μπέρνχαρτ σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα. 

Μιχάλης Οικονόμου

1. Τα Χριστούγεννα θα είναι πάντα για μένα κυρίως (εκείνα στις φωτογραφίες), στο παλιό μας σπίτι, στο Μοσχάτο, δηλαδή μεταξύ 3-5 ετών. Τα πρώτα Χριστούγεννα που θυμάμαι, εκεί αρχές του ’80, γιατί περιελάμβαναν φουλ σετ με παππούδες και γιαγιάδες εν ζωή, τη ζεστασιά του σπιτιού, των γλυκών, της μαμάς, του μπαμπά, τη ρετρό αισθητική της εποχής, τον πρώτο ενθουσιασμό των γιορτών, και σαν κεντρικό έργο τέχνης εκείνο το υπερμοντέρνο για την εποχή νίκελ χριστουγεννιάτικο δέντρο (που πια έχει χαθεί δυστυχώς) που το άγγιζες και πάθαινες ηλεκτροπληξία, με τις γυάλινες εκείνες αστραφτερές μπάλες που τις άγγιζες και έσπαγαν τόσο εύκολα, πηγμένο στα δώρα απο κάτω. (Στη φωτο με τον παππού το Γιώργο και την αδερφή μου Μελίνα, – υπάρχει και δώρο Bibibo, αν παρατηρήσετε).

2. Με ένα τεράστιο φορτηγό-γερανό, κίτρινο, μεταλλικό, με δαγκάνα, να σκάβει χώμα και κακό. Μου το χε φέρει ο μπαμπάς από το εξωτερικό, καπετάνιος γαρ, και φάνταζε σαν το πιο ονειρεμένο παιχνίδι στα μάτια του μικρού Μιχαλάκη που φώναζε από χαρά και έλεγε τον γερανό, “νουνανό”.

3. Στις φωτογραφίες φαίνεται στο βάθος ένα καραβάκι που είχε φτιάξει ο μπαμπάς, το ιστιοφόρο “ΜΕΛΙΝΑ” το οποίο έχω ως και σήμερα. Φέτος με πολύ χαρά το στόλισα, έτσι για τη μνήμη των πνιγμένων στο Αιγαίο, και σαν ευχή στον Άι Βασίλη να μην έχουμε άλλα τέτοια περιστατικά το 2016, και ακόμα για να ‘χουμε όλοι μια πιο πλατιά αγκαλιά, πλατιά σαν το πέλαγος, που να αγκαλιάσει κάθε τι διαφορετικό από εμάς, στην καταγωγή, στα πιστεύω, στη θρησκεία, στην σεξουαλικότητα και ό,τι άλλο μπορεί να χωρέσει μια αγκαλιά αγάπης, πίστης, αποδοχής, και ελευθερίας.

Ο Μιχάλης Οικονόμου πρωταγωνιστεί στη θεατρική παράσταση “Το Δάνειο” του Τζόρντι Γκαλθεράν, που παίζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.

1. Δε μπορώ να θυμηθώ ποια ήταν τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής μου, αλλά μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι ήταν ανέκαθεν η αγαπημένη μου γιορτή. Ο δικός μου Άι Βασίλης, ήταν ο παππούς μου. Ο παπα-Χρήστος, όπως τον φώναζε η γιαγιά. Ήταν ψηλός, με μια μακριά άσπρη γενειάδα και ένα πρόσωπο όλο ευγένεια. Οι χριστουγεννιάτικες διακοπές, λοιπόν, ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να περνάω περισσότερο χρόνο μαζί του. Ξυπνούσα από τα άγρια χαράματα για να πάμε παρέα στην εκκλησία, την ενορία Αγίου Γεωργίου Νικαίας. Ο παππούς δεν οδηγούσε και πηγαίναμε παντού με τα πόδια. Μ’ έπιανε μ’ αυτό το τεράστιο όλο ζεστασιά και αγάπη χέρι του και ξεκινάγαμε ατελείωτους περιπάτους περιπλάνησης στην πόλη, πάντα με μία αχνιστή τυρόπιτα. Καμιά φορά την κράταγα και την έτρωγα κρυφά μέσα στο ιερό κι όταν μ’ έβλεπε με μάλωνε σιωπηλά επειδή έπεφταν ψίχουλα και θαχαμε μπλεξίματα με τον παπα-Πέτρο, που ήταν ο σπουδαγμένος παπάς, αλλά εγώ τόβλεπα το κρυφό χαμόγελό του κάτω από τα μουστάκια του, και δεν έπαιρνα στα σοβαρά το μάλωμα. Κάναμε διάφορες στάσεις στα παλιά προσφυγικά της Κοκκινιάς, όπου οι άνθρωποι όλοι τον αγάπαγαν και μας κέρναγαν καφέ και λουκούμια. «Ο εγγονός μου!» έλεγε και φούσκωνε από περηφάνια. Τα σπίτια ήταν πολύ φτωχικά άλλα στράφταν από καθαριότητα και ήταν όλα γιομάτα από τενεκεδένια γλαστράκια με βασιλικούς αγιορείτικους και λουλούδια πολύχρωμα που μοσχομύριζαν. Μία μέρα περνάγαμε από ένα στενάκι και μας επιτέθηκε ένα σκυλί. Ο παππούς μπήκε μπροστά να με προστατέψει και τον δάγκωσε στο πόδι. Έκλαιγα εγώ απαρηγόρητος. «Ήθελε να προστατέψει τα μικρά της. Το έκανε για καλό!», είπε και μου δειξε παραπέρα τα νεογέννητα σκυλάκια. Α ρε παππούλη μου όλα τα δικαιολογούσες!

2. Μια φορά λοιπόν, ήμασταν γύρω από το δέντρο και ανοίγαμε τα δώρα μας. Αφού τα ανοίξαμε όλα, ο παππούς βγάζει από την τσέπη του ένα παλιό ασημένιο ρολόι, που το χε κρεμασμένο με αλυσιδίτσα στο εσωτερικό πέτο του ράσου του. Ήξερε ότι το λιμπιζόμουνα χρόνια.. «Πάρτο και να με θυμάσαι. Δε θα αργείς στα ραντεβού σου ποτέ!»

3. Αχ και να γύριζαν πίσω αυτοί οι δείκτες του ρολογιού, ρε Άι Βασίλη…!

Ο Χάρης Τζωρτζάκης συμμετέχει στην παράσταση “Έγκλημα και Τιμωρία“, σε μετάφραση Παπαδιαμάντη και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη που κάνει πρεμιέρα στο Εθνικό Θέατρο στις 23 Δεκεμβρίου.    

Δημήτρης Πασσάς

 
_{Άργος, στο πατρικό μου, ανάμεσα 1991 και 1993}

1. Οι γονείς μου, η αδερφή μου κι εγώ κοντά στο τζάκι, όταν πήγαινα δημοτικό. Η ξεγνοιασιά της παιδικότητας.

2. “Το παιχνίδι των γνώσεων”. 9-10 χρονών. Και το ότι το άφηναν ο πατέρας κι η μάνα μου έξω από την πόρτα, ενώ δεν πίστευα στον Άη-Βασίλη, ούτως ή άλλως. Έτσι, για το γούστο.

3. Θα μας έρθουν τα δώρα για τα οποία κοπιάσαμε. Τίποτα δε θα τού ζητούσα.

Ο Δημήτρης Πασσάς συμμετέχει στην παράσταση “Βίος του Γαλιλαίου” του Μπρεχτ, που παρουσιάζεται στο Θέατρο Rex, όπως επίσης και στο “Dogville” του Λαρς Φον Τρίερ, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Ακροπόλ. Ακόμη εμφανίζεται στην τηλεοπτική σειρά του Μega “Η χειρότερη εβδομάδα της ζωής μου“.

Μόνικα Κολοκοτρώνη

1. Τα ωραιότερα Χριστούγεννα της ζωής μου ανήκουν στα παιδικά μου χρόνια, όταν η μαμά μου μας έβαζε με τον αδερφό μου να κοιμηθούμε από νωρίς και μας ξυπνούσε γύρω στις 12 με δώρα. Ωραίες ηλικίες: Τεσσάρων έως έξι χρονών…

2. Το δώρο με το οποίο είχα ξετρελαθεί ήταν η πατατούφα! Η πιο όμορφη κούκλα με μπλε μαλλιά… την έχω ακόμη και τώρα.

3. Σήμερα έχουν όλα αλλάξει. Δε θα ζητούσα, αλλά θα ευχόμουν για όλα τα παιδιά του κόσμου να είναι χαρούμενα κι ασφαλή κοντά στους αγαπημένους τους…

Η Μόνικα Κολοκοτρώνη υπογράφει τη χορογραφία της παράστασης “Λούλου” σε σκηνοθεσία της Λιλύς Μελεμέ που παρουσιάζεται στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα. Επίσης έχει αναλάβει τη χορογραφία για τις παραστάσεις “Δεσποινίς Τζούλια” και “Ορλάντο” που θα σκηνοθετήσει η Λιλύ Μελεμέ στα θέατρα Βασιλάκου και Αγγέλων Βήμα αντίστοιχα.

Λουκία Μιχαλοπούλου

 
_{4 χρονών, στις γιορτές ντυνόμουν μπαλαρίνα}

1. Τα καλύτερα Χριστούγεννα ήταν παρέα μόνο με τον φίλο μου και τον σκύλο του, το 2013.

2. Είχα ευχηθεί όταν ακόμη ήμουν στη σχολή τα επόμενα Χριστούγεννα να δουλεύω στο θέατρο, αυτό το δώρο το χαίρομαι ακόμη.

3. Υγεία, υγεία, υγεία!

Η Λουκία Μιχαλοπούλου πρωταγωνιστεί στην παράσταση “Ο Θεός της Σφαγής” της Γιασμίνα Ρεζά που σκηνοθετεί ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης στο θέατρο Αθηνών.

 

Kώστας Μπερικόπουλος 

1. Πολλά Χριστούγεννα στο ενεργητικό μου, δεν μπορώ να κοιτάω πίσω …θλίβομαι και βαραίνω. Και βέβαια πέρασα πολλά όμορφα Χριστούγεννα σαν παιδί κι έχω πολλά να θυμάμαι αλλά μαζί μ’ αυτά…. θα θυμηθώ κι άλλα… απουσίες ανθρώπων…. κι αυτές είναι που με βαραίνουν. Δεν θα μιλήσω λοιπόν για τα παλιά, αλλά για τα τωρινά. Ελπίζω τα καλύτερα Χριστούγεννα να είναι αυτά τα φετινά και τα ξεκίνησα κάνοντας κάτι καινούριο και πρωτότυπο για μένα. Πριν λίγες μέρες ζήτησα από τρεις παλιότερους μαθητές μου να έρθουν σπίτι μου, να μαγειρέψουμε, να φάμε και να στολίσουμε το δέντρο, όπως κι έγινε. Καλά το πάω νομίζω!

2. Ο νονός μου ένας υπέροχος άνθρωπος με φόρτωνε πάντα με δώρα, εκτός από τα καθιερωμένα του, μια χρονιά- ήμουν πολύ μικρός- μου αγόρασε και ένα καπέλο. Δύσκολα χρόνια τότε κι ένα καπέλο ήταν θα έλεγα περιτό, είχαμε άλλες ανάγκες, άλλες προτεραιότητες
αλλά εκείνος μου το πήρε “έτσι γιατί του άρεσε” και ήθελε να μου το πάρει, το θυμάμαι ακόμα να το φοράω (βοηθάει κι η φωτογραφία).

3. Ο Άγιος Βασίλης θα ήθελα να μου φέρει μια MG Midget Mk3 Roadster “έτσι γιατί μ αρέσει”!

Ο Κώστας Μπερικόπουλος πρωταγωνιστεί στην παράσταση “Ριχάρδος Γ΄” του Ουίλιαμ Σαίξπηρ που παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά.

Βαλέρια Χριστοδουλίδου 

Είμαι με την αδελφή μου μπροστά από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μας στην Κέρκυρα και δίπλα εγώ με το δώρο μου: ΤΟ ΠΙΑΝΟ ΜΟΥ !!!!!!

1. Ποια να ήταν; Ποια να ήταν; Μα όλα των παιδικών μου χρόνων φυσικά! Τότε που πιστεύαμε στον Άγιο Βασίλη, τότε που το στόλισμα του Χριστουγεννιάτικου δέντρου ήταν από τις πιο απολαυστικές οικογενειακές στιγμές και το σπίτι μοσχοβολούσε από τις φλούδες μανταρινιού που βάζαμε πανω στα καλοριφέρ και το σοκολατένιο κέικ στο φούρνο. Τότε που βολτάραμε στην Κέρκυρα με την αδελφή μου και λέγαμε τα κάλαντα με το τριγωνάκι μας και όλα τα σπιτικά χαίρονταν με αυτό! Παιδικά Χριστούγεννα στην πεντάμορφη Κέρκυρα που το μόνο που έλειπε ήταν το χιόνι!

2. Μα φυσικά!!! Το ωραιότερο δώρο του κόσμου: Το πιάνο μου!!!

3. Μία ευχάριστη έκπληξη!!!   

Η Βαλέρια Χριστοδουλίδου πρωταγωγιστεί στην παιδική παράσταση “Η Μάγια στην Ονειροχώρα” που παρουσιάζεται στο θέατρο Πειραιώς 131 σε σκηνοθεσία του Σταύρου Στάγκου. Παράλληλα κάνει πρόβες για την παράσταση “Ο Πατέρας” του Α.Στριντμπεργκ που θα παρουσιαστεί από τα τέλη Ιανουαρίου στην Κεντρική Σκηνή του 104.

Δημήτρης Κουρούμπαλης  

_{Η φωτό είναι από το 2009 τα Χριστούγεννα στο Παρίσι}

1. Τα Χριστούγεννα του 2001 γιατί ήμουν βαθιά ευτυχισμένος. Είχε χιονίσει στην Αθήνα κι εγώ κυκλοφορούσα στην πόλη πεζός και χαρούμενος.

2. Ήταν 2 παιχνίδια για το gameboy, που μου έφερε η αδερφή μου από την Νέα Υόρκη όταν ήμουν 13 χρονών. Κατάφερα να τα τερματίσω και τα δύο!

3. Θα του ζητούσα να μου κάνει δώρο ενάμιση μήνα στο βουνό, όπως τα παιδιά στα “Ψηλά Βουνά” με βράδια έξω σαν την “Παρασκευή παλιμπαιδισμού”.

Ο Δημήτρης Κουρούμπαλης υπογράφει το κείμενο της παράστασης «Παρασκευή παλιμπαιδισμού» που παρουσιάζεται στο θέατρο του Νέου Κόσμου κάθε Παρασκευή στις 12 τα μεσάνυχτα. Επίσης πρωταγωνιστεί στην παράσταση “Τα Ψηλά Βουνά“ του Ζαχαρία Παπαντωνίου που παρουσιάζεται Κάθε Σάββατο & Κυριακή στο θέατρο Ακροπόλ σε σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου.

Μαρίνα Ασλάνογλου 

1. Τα καλύτερα Χριστούγεννα απ’ πόσο θυμάμαι τα είχα περάσει όταν ήμουν μικρή. Η μαμά μου ντυνόταν Άγιος Βασίλης και άφηνε τα δώρα στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο και εγώ με τον αδερφό μου παρακολουθούσαμε κρυφά όλη την διαδικασία και περιμέναμε να φύγει για να ανοίξουμε τα δώρα. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη γιατί πάντα έπαιρνα το δώρο που είχα ζητήσει. Μετά βέβαια έμαθα ότι ο Άγιος Βασίλης που ερχόταν ήταν η μαμά μου!

2. Ένα αγαπημένο μου δώρο ήταν μια μελλόντικα. Θυμάμαι ότι χάρηκα τόσο πολύ, που όλη την ημέρα και μέχρι να τελειώσουν οι γιορτές έπαιζα τα κάλαντα. Εμένα μου άρεσε πολύ, αλλά οι δικοί μου μάλλον το μετάνιωσαν γιατί δεν τους άφηνα σε ησυχία…

3. Να κάνει όλα τα παιδάκια του κόσμου ευτυχισμένα, όπως έκανε και εμένα όταν πίστευα ότι υπάρχει.

Η Μαρίνα Ασλάνογλου πρωταγωνιστεί φέτος στο έργο «Ο Μπαμπάς» του Florian Zeller που ανεβαίνει στο θέατρο Δημήτρης Χορν σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή.

Βασίλης Μαυρογεωργίου
   

1. Τα πιο ευτυχισμένα Χριστούγεννα ήταν το 1985. Ήρθε η πρώτη μου αδελφή η Σοφία (αναφέρω και τη δεύτερη τη Μαρία για να μην θυμώσει) και οι γονείς μου είχαν τη φαεινή ιδέα να συνδυάσουν τη γιορτή με τα γενέθλιά μου. Οι καλεσμένοι έφεραν πολλά πολλά δώρα και ήθελα να τα ανοίξω όλα αμέσως. Οι γονείς μου δεν με άφησαν και μου είπαν να κάνω υπομονή. Ρώτησα μέχρι πότε. Μέχρι να τελειώσει το πάρτι μου είπαν. Και πότε θα γίνει αυτό ρώτησα. Όταν ο μικρός δείκτης του ρολογιού πάει στο 12 μου είπαν, δείχνοντας το ρολόι της κουζίνας. Πήρα λοιπόν μια καρέκλα και κάθισα μπροστά στο ρολόι με πείσμα. Κατέστρεψα όλο το πάρτι.

2. Το καλύτερο δώρο ήταν το βίντεο για τις VHS κασέτες και ο λόγος ήταν γιατί την επόμενη μέρα κιόλας είδα για πρώτη φορά το Star Wars το πρώτο. Και μετά το δεύτερο και μετά το τρίτο.

3. Δεν χρειάζεται να ευχηθώ. Το καλύτερο δώρο ήρθε και λέγεται The force awakens… Αααααααααααα!!!

O Βασίλης Μαυρογεωργίου αυτήν την περίοδο ​παίζει στη​ν​ παράσταση “Μπιλ και Λου” σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μπογδάνου στο Skrow theater. Στο θέατρο Ακροπόλ παίζονται τα “Ψηλά βουνά” σε δική ​του​ σκηνοθεσία και διασκευή και στο θέατρο Τέχνης παίζεται η εφηβική παράσταση “Me lene Sandra“​ σε δικό του κείμενο και σκηνοθεσία​. ​Επιπλέον ​​σκηνοθετεί τον “Καλόγερο” του Μάθιου Λιούις με την ομάδα ​του​ Skrow theater group, σε διασκευή της Ελένης Τριανταφυλλοπούλου για το Skrow theater. Τέλος σε δύο βδομάδες ανεβαίνει στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας η, παιδική παράσταση “Η ωραιότερη ιστορία του κοσμου” σε κείμενο και σκηνοθεσία ​του​. ​

 1. Ήταν πριν 3 χρόνια στην Βουδαπέστη. Είχε μείον 15 βαθμούς, χιόνι και ήταν τα τυπικά τέλεια Χριστούγεννα.Η αδερφη μου είχε παει εκεί erasmus και θυμάμαι οτι είχαμε κάνει ένα τεράστιο τραπέζι με όλους τους συμμαθητές της από την Τουρκία,την Ιταλία,την Γαλλία , ο καθένας είχε φέρει τα φαγητά της χώρας του και προσπαθούσαμε να συνεννοηθούμε σε χαλια Αγγλικά.

2. Θυμάμαι όλα τα δώρα που μου έβαζαν οι γονείς μου κάτω από το δέντρο όταν ήμουν μικρή.Ήξερα ότι δεν υπήρχε Άγιος Βασίλης και γιαυτο ζητούσα συγκεκριμένα δώρα που ήξερα ότι θα μου τα πάρουν σίγουρα.Ήμουν παρα πολύ ενθουσιασμένη!

3. Να μπορώ να γυρίζω τον χρόνο πίσω και να ξαναζω όλες τις ευτυχισμένες στιγμές μου ξανά και ξανά.


Αυτήν την περίοδο η Αριάδνη Καβαλιέρου παίζει στην εφηβική παράσταση “Me lene Sandra” στο Θέατρο Τέχνης (Υπόγειο) σε κείμενο και σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργιου. Επιπλέον κάνει πρόβες για το έργο “και μετα- και μετά;” της Φωτεινης Αθερίδου σε σκηνοθεσία Μίνου Θεοχάρη για το θέατρο Θησείον.

Αριστέα Σταφυλαράκη

_{Η φωτογραφία είναι αποκλειστικά για το monopoli.gr γιατί τα άλπμουμ μου είναι στα Χανιά! Είναι «τα Χριστούγεννα που θα ‘ρθουν!»}

1. Τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής μου δεν έχουν έρθει ακόμα! Δεν παραπονιέμαι όμως. Τα Χριστούγεννά μου έχουν πάντα την οικογένειά μου, πολύ χρώμα, πολλή αγάπη και πολύ φαί οπότε δεν μπορώ παρά να είμαι ευγνώμων!

2. Το δώρο με το οποίο θυμάμαι να χάρηκα περισσότερο, ήταν μια αλλαξιά ρούχα της Barbie! Παρόλο που δεν έπαιζα ιδιαίτερα με αυτές τις κούκλες επειδή τις βαριόμουν εύκολα, το δώρο αυτό ήταν ένα bonus δώρο-έκπληξη από τους γονείς μου το οποίο βρήκα κάτω από το μαξιλάρι μου, ενώ είχα ήδη πάρει το παιχνίδι που είχα ζητήσει! Νομίζω ότι μετά από τόσα χρόνια, το γεγονός της έκπληξης, είναι που κάνει αυτό το δώρο ξεχωριστό στο μυαλό μου. Πάντα πήγαινα με τους γονείς μου και διάλεγα το χριστουγεννιάτικο δώρο μου το οποίο έπρεπε φυσικά να είναι ένα. Εκείνη τη χρονιά ήθελα δύο πράγματα και προς έκπληξή μου τα απέκτησα και τα δύο!

3. Μμμ… Θα του ζητούσα να έβαζε τα δυνατά του να πιστέψουν όλοι οι άνθρωποι στην μαγεία των παραμυθιών…!

Η Αριστέα Σταφυλαράκη, μέλος της ομάδας 4frontal πρωταγωνιστεί φέτος στην “Οικογένεια Μπες-Βγες” σε σκηνοθεσία του Θανάση Ζερίτη, που βασίζεται στο μυθιστόρημα του Γιάννη Ξανθούλη και παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα & Τρίτη στο Black Box του 104. Επίσης στην “Αντιγόνη” -θεατρο για εφήβους- σε σκηνοθεσία της Τζωρτζίνας Κακουδάκη που παρουσιάζεται σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Από τον Φεβρουάριο θα συμμετέχει με την ομάδα 4frontal στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών “Πες το με ένα παραμύθι“.

Σεραφείμ Ράδης 

 

1. Τα πιο όμορφα Χριστούγεννα που έχω ζήσει είναι όλα αυτά της παιδικής μου ηλικίας. Τότε που έτρωγα κουραμπιέδες και μελομακάρονα μέχρι να σκάσω και που πίστευα ότι τα δώρα κάτω από το δέντρο τα φέρνει ο Αη Βασίλης.

2. Μια μπάλα μπάσκετ, δώρο των γονιών μου τα Χριστούγεννα μετά το ευρωμπάσκετ του ’87.

3. Θα του ζητούσα μια χριστουγεννιάτικη μηχανή του χρόνου.

Ο Σεραφείμ Ράδης είναι Ιδρυτικό μέλος του Skrow Theater. Αυτήν την περίοδο παίζει στην παιδική παράσταση “Το-κάτι-σαν-κομμάτι” της ομάδας Ντουθ σε σκηνοθεσία της Βάσιας Ατταριάν στο Skrow Τheater και ετοιμάζεται για την παράσταση “Καλόγερο” του Μάθιου Λιούις σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου.