“Στην πρωτεύουσα λειτουργούν 7 περίπτερα για τσιγάρα, περιοδικά, καραμέλες, προφυλακτικά και άλλα είδη πρώτης ανάγκης! Μετά την υποτίμηση της δραχμής η αισχροκέρδεια οργιάζει. Οι ατθίδες προβληματίζονται καθημερινά για το αν η φούστα θα είναι κοντή ή μακριά, ενώ η μόδα στην κόμμωση είναι αλά γκαρσόν. Το τηλεφωνικό δίκτυο εξυπηρετεί πλέον 3.000 γραμμές.”
Μεταφερόμαστε στην Αθήνα του ’25. Λίγο μετά την Μικρασιατική καταστροφή και ενώ η αστική τάξη προσπαθούσε να ορθοποδήσει, κυκλοφόρησαν, με διαφορά κάποιων μηνών, δύο περιοδικά, Το Μπουκέτο και Ο Θεατής, απευθυνόμενα ακριβώς στην τάξη αυτή. Τα περιοδικά αυτά κράτησαν ευχάριστη συντροφιά -κατά κύριο λόγο στις γυναίκες, χωρίς να αποκλείονται και οι άντρες- ενημερώνοντάς και το αναγνωστικό κοινό για όλα όσα συνέβαιναν εκείνη την εποχή. Κυκλοφόρησαν ανελλιπώς έως το 1946 που σταμάτησαν, λόγω των περιοριστικών μέτρων χαρτιού κατά τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής. Αν το Μπουκέτο έδειξε το δρόμο για μια κοσμοπολίτικη άποψη του περιοδικού στα χρόνια του Μεσοπολέμου, ο Θεατής είναι που καθιέρωσε την εβδομαδιαία εικονογραφημένη επιθεώρηση. Τα “πρωτότυπα” για τα τότε δεδομένα περιοδικά είναι που καθιέρωσαν το είδος ποικίλης ύλης στην Ελλάδα. Τα ήθη και τα πρότυπα μιας εποχής που έχει περάσει ανεπιστρεπτί, καθώς και η ζωή της τότε ελληνικής κοινωνίας φωτογραφίζονται στις σελίδες τους.
Η ομάδα Περιοδικός Θίασος ζωντανεύει επί σκηνής σελίδες από τα περιοδικά αυτά, κρατώντας πιστά την γλώσσα και το ύφος των θεμάτων τους. Ύφος άλλοτε σοβαρό και διδακτικό, και άλλοτε εύθυμο, ρομαντικό και ανάλαφρο. Μέσα από τραγούδια,
συμβουλές μόδας και ομορφιάς, χορούς και θέματα της επικαιρότητας του τότε, οι τρεις ηθοποιοί μας μεταφέρουν ακριβώς στην εποχή του 1925 και ταξιδεύουν νοητά κάθε πρόθυμο επιβάτη στα χρόνια της χαμένης αθωότητας. Η παράσταση
Μπουκέτο θα μας αποκαλύψει στιγμές μιας εποχής, που μοιάζει μακρινή κι όμως μας είναι τόσο γνώριμη, δίνοντας ξανά φωνή στα περιοδικά έπειτα από δεκαετίες σιωπής.
