Brooklyn
Ένα αλησμόνητο γυναικείο πορτρέτο, που υποστηρίζεται ιδανικά από την Saoirse (προφέρεται Σέρσε) Ronan («Hanna», «Εξιλέωση») σε μια «ήρεμη» αλλά και γεμάτη από συναίσθημα, ιδέες και υπόγεια δύναμη, ταινία.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 η νεαρή ιρλανδή Έιλις (Saoirse Ronan) αποχωρίζεται τις αγαπημένες της μητέρα και αδελφή, για να μεταναστεύσει στο πολύβουο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, όπου -αντίθετα με την ζωή που άφησε πίσω- θα έχει τις ευκαιρίες για μια καλύτερη ζωή. Αρχικά πιάνει δουλειά σε ένα εμπορικό πολυκατάστημα αλλά η νοσταλγία για την οικογένεια και την πατρίδα της την καταβάλλει. Θα βρει πάντως το σθένος να σταθεί στα πόδια της και να προσαρμοστεί στη νέα ζωή της, βάζοντας ως στόχο μάλιστα να σπουδάσει λογιστική σε νυχτερινό σχολείο. Όλα αρχίζουν να πηγαίνουν καλύτερα στη ζωή της συνεσταλμένης και ήρεμης Έιλις.
Το κερασάκι στην τούρτα είναι ο έρωτας που έρχεται αναπάντεχα με τη μορφή ενός τρυφερού ιταλοαμερικανού υδραυλικού, του Τόνι (Emory Cohen). Ένα τραγικό γεγονός όμως θα την αναγκάσει να επιστρέψει εσπευσμένα στην Ιρλανδία, δίνοντας υπόσχεση στον Τόνι ότι θα γυρίσει σε ένα μήνα…
Μια ταινία που δεν σου γεμίζει το μάτι με την πρώτη καθώς ξεκινάει λιτά, αργά και χωρίς ιδιαίτερες βλέψεις ή εκπλήξεις. Σταδιακά όμως οδηγείται σε απρόβλεπτες καταστάσεις και έντονες συναισθηματικές εκρήξεις. Η ιστορία της Έιλις (η υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα Saoirse Ronan στην πρώτη «ενήλικη» ερμηνεία της τα βγάζει θαυμάσια πέρα με ένα ρόλο ύπουλα απαιτητικό ) δεν είναι απλώς μια ιστορία μετανάστευσης ή ενηλικίωσης. Είναι μια ιστορία για την ίδια τη ζωή και τις κρίσιμες αποφάσεις που καλούμαστε όλοι να πάρουμε κάποια στιγμή.
Προέρχεται από το ομώνυμο μπεστ σέλερ του Colm Toibin και δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε καταλληλότερο σεναριογράφο από τον Nick Hornby για να μεταφέρει όλη την γλυκόπικρη γεύση του βιβλίου στα καρέ του φιλμ. Ο βρετανός δημιουργός του «High Fidelity» έχει την οξυδέρκεια να συλλαμβάνει με το σαρδόνιο χιούμορ και την καίρια μεστή γραφή του, το ζουμί που κρύβεται πίσω από κάθε «μοιραίο» στιγμιότυπο και να του προσδίδει μια σπάνια σαγήνη. Ο σκηνοθέτης John Crowley («Boy A») μαζί με τον Hornby κατασκευάζουν σκηνές ανθρωπιάς και τρυφερότητας – όπως εκείνη του αποχωρισμού της ηρωίδας από τους δικούς της- με αφοπλιστική απλότητα.
Τίποτα από όσα ζει η Έιλις δεν είναι ακραίο ή εξαιρετικά σπάνιο (ο έρωτας, η απώλεια, το δίλημμα μιας ζωής) που δεν συμβαίνουν στις ζωές των περισσότερων ανθρώπων. Όμως έχει τέτοια δύναμη – κυρίως σεναριακά- το «Brooklyn», ώστε ακόμη και το πιο συνηθισμένο στη χαμηλότονη εξέλιξη του, να μοιάζει ξεχωριστό και μοναδικό.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης