Status Update: Γιώτα Αργυροπούλου, ηθοποιός- συγγραφέας
Σπούδασε στο Λονδίνο όπου και έκανε τα πρώτα της βήματα στο θέατρο. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Blindspot. Φέτος, υπέγραψε το πρώτο θεατρικό της έργο. Νιώθει ευτυχία κοντά στα αγαπημένα της πρόσωπα.
Αντιλαμβάνομαι την ομάδα μας σαν έναν τόπο συνάντησης όπου μας δίνεται η ευκαιρία να πειραματιζόμαστε, να συνεργαζόμαστε με καλλιτέχνες, να εξελισσόμαστε δημιουργικά. Αυτή η συνάντηση έχει δημιουργήσει νέα κείμενα – δύο του σεναριογράφου Στέλιου Λυκουρέση και τώρα το «Hotel» – και πειραματισμούς με νέες φόρμες σκηνοθετικά. Είναι δύσκολο και απαιτητικό να είσαι ενεργητικό μέλος μιας ομάδας, ειδικά στη συγκεκριμένη περίοδο που ελάχιστοι φορείς πιστεύουν και στηρίζουν τις θεατρικές ομάδες, αλλά είναι μια εμπειρία που σε αποζημιώνει πλήρως καλλιτεχνικά.
Ως ηθοποιός δίνομαι στις δουλειές που κάνω και στους σκηνοθέτες μου, προσπαθώ να επικοινωνώ με τους άλλους ηθοποιούς, να δημιουργούμε τις συνθήκες για να ζήσουμε κάτι «μεγάλο». Για μένα το ενδιαφέρον έγκειται, είτε δουλεύω στην blindspot είτε με άλλους δημιουργούς, στο να υπάρχει μια είδους πρόκληση. Μια δυσκολία καλλιτεχνική που αρχικά ίσως και να με πελαγώνει αλλά στη συνέχεια καλούμαι να επιστρατεύσω κάθε δημιουργικό μέσο για να το κατακτήσω, να το εκφράσω. Αυτές οι συνεργασίες είναι οι αγαπημένες μου.
Μέχρι πριν από 2-3 χρόνια, έπαιζα κι εγώ σε τρεις και τέσσερις παραγωγές το χρόνο. Έτρεχα από πρόβα σε πρόβα – και ίσως χρειαστεί να το ξανακάνω. Τα τελευταία χρόνια όμως οι υποχρεώσεις της ομάδας μας αυξήθηκαν πολύ. Δεν θα μπορούσα να παίζω στις παραστάσεις μας, να ‘τρέχω’ τόσα άλλα πράγματα που έχει ανάγκη μια ομάδα και να συμμετέχω και σε άλλες δουλειές. Είναι μια πολύ δημιουργική και έντονη περίοδος για μας, αλλά απαιτεί αφοσίωση και δουλειά.
Η αλήθεια είναι ότι γράφοντας και πρωταγωνιστώντας στο «Hotel» φοβόμουν πολύ μήπως ‘ακούω’ το κείμενο αλλιώς• όχι ως ηθοποιός αλλά κριτικά ως δημιουργός του. Ευτυχώς αυτό δεν συνέβη και σε αυτό έχουν συντελέσει πολύ και οι δύο άλλοι ηθοποιοί – ο Δημήτρης Ξανθόπουλος και η Χαρά Κότσαλη – το έχουν κάνει δικό τους και μου δίνουν την ευκαιρία να το δουλεύω ως μέλος της παράστασης.
Αν ξαναζούσα στιγμές από το θέατρο, θα ήθελα να ξαναζήσω την περίοδο της Αγγλίας. Σπούδασα θέατρο στο Λονδίνο και εκεί έπαιξα στις πρώτες μου παραστάσεις. Περιτριγυριζόμουν από πολύ σημαντικούς και ενδιαφέροντες ανθρώπους, παρακολουθούσα μαθήματα σε μία πρωτοποριακή σχολή, αλλά τότε ήμουν πολύ μικρή για να εκτιμήσω πλήρως πόσο σημαντική ήταν η εμπειρία που ζούσα. Θα ήθελα λοιπόν να είχα την ευκαιρία να τους ξανασυναντήσω πιο ώριμη.
Θα ήταν περίεργο και γοητευτικό αν υπήρχε στην πραγματικότητα ένα ξενοδοχείο σαν αυτό που παρουσιάζουμε στο «Hotel». Αλλά θα ήθελα πολύ να περνούσα έστω μία βραδιά σε ένα τέτοιο ξενοδοχείο, θα ήταν μεγάλη πρόκληση ένας ολόκληρος χώρος και το προσωπικό του να λειτουργεί και να αναπνέει με πρώτη ύλη του τις προσωπικές αναμνήσεις και τα όνειρα ενός ανθρώπου.
Έχει σημασία να καταλάβουμε το παρελθόν μας, τις σχέσεις, τις επιλογές μας. Ώστε να κοιτάμε στο μέλλον πιο συνειδητοποιημένα και να μην χάνουμε ευκαιρίες και στιγμές.
Όταν θέλω πραγματικά να ζήσω κάτι, κάνω τα πάντα για να το καταφέρω. Προσπαθώ, όσο είναι εφικτό, να μην αφήνω ανικανοποίητα όνειρα και σχέδια στην άκρη.
Στη ζωή μου έχω συναντήσει το όνειρο. Υπάρχουν κάποιες στιγμές τόσο μεθυστικές και γενναιόδωρες που μοιάζουν σαν μην είναι αληθινές, που απλά τις δέχεσαι σαν ένα μεγάλο δώρο και γλιστράς μέσα τους.
Φυσικά και έχω μετανιώσει για διάφορα πράγματα, κυρίως για πράγματα που δεν έχω κάνει. Ποτέ πάντως για αυτά που τόλμησα – ακόμη και αν πήγαν λάθος.
Θα ήθελα να ήμουν για άλλη μια φορά μικρή, να νιώσω την απόλυτη ξενοιασιά, να απορροφήσω τον κόσμο και την φύση με όλα τα κύτταρα μου.