Bραδιά ερωτευμένων στο… Ξενοδοχείο Grand Budapest!

Η ταινία του Wes Anderson αφηγείται τις περιπέτειες του Gustave H, ενός θρυλικού θυρωρού της Ευρώπης, και του μικρού μετανάστη Zero, του lobby boy που γίνεται ο πιο έμπιστος φίλος του. Η φιλία των δύο αυτών ανθρώπων βρίσκεται στο επίκεντρο, με το lobby boy, ένα παιδί για τα θελήματα, να δίνει στον Anderson την δυνατότητα να δημιουργήσει την ατμόσφαιρα παιδικής αθωότητας και παραμυθιού στην ταινία του.

Ο Gustave H (Ralph Fiennes) είναι ένας ιδιόρρυθμος άνθρωπος, αστεία αριστοκρατικός, που υπηρετεί με έναν περίεργο «ιπποτισμό» τα καθήκοντα του θυρωρού ενός μεγάλου ξενοδοχείου. Αλλά ο Gustave είναι ιππότης και στον ηρωικό τρόπο με τον οποίο υπερασπίζεται το μετανάστη φίλο του Zero. 

Επίσης, είναι ένας αρκετά φιλήδονος άνθρωπος, που προτιμά το σεξ με ηλικιωμένες κυρίες. Αυτή του η προτίμηση τον μπλέκει σε μια άγρια συνωμοσία για τα κληρονομκά, καθώς κληρονομεί την περιουσία μιας γηραιάς ερωμένης του και οι άλλοι κληρονόμοι κάνουν ό,τι μπορούν για να τον βγάλουν από τη μέση.

Η ταινία χρονικά εξελίσσεται στο 1932 και γίνονται αναφορές στο φασισμό της Ευρώπης και σε έναν μεγάλο πόλεμο που έρχεται. Η επιλογή πάντως είναι να μιλήσουν με συμβολικούς τρόπους και όχι με ρεαλισμό για την ιστορία της Ευρώπης. Αλλάζουν τα σύμβολα των στρατιωτών και αποφεύγουν ξεκάθαρες αναφορές στη ναζιστική Γερμανία και σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα.

Στο τέλος της ταινίας γίνεται αναφορά στον γνωστό αυστριακό συγγραφέα (Σκακιστική νουβέλα) Stefan Zweig, τονίζοντας ότι το έργο βασίζεται στα λογοτεχνικά του έργα. Αυτό δεν σημαίνει, πάντως, ότι το έργο έχει γραφτεί από τον Zweig σε κάποιο μυθιστόρημά του. Όπως είχε πει ο Wes Anderson στο Φεστιβάλ Βερολίνου, το Grand Budapest Hotel “δεν βασίζεται σε καμία από τις ιστορίες του, αλλά υπάρχουν τεχνάσματα και μία ατμόσφαιρα και η πρόθεσή μου ήταν να δημιουργήσουμε τη δική μας εκδοχή μίας ιστορίας του Zweig”.

Σε αρκετά σημεία, ιδίως στα πιο εγκληματικά, η σκηνοθεσία θυμίζει λίγο και ταινίες των αδερφών Κοέν, ιδίως στην κάπως καρικατουρίστικη προβολή των εγκληματιών και της βίας.

Η ιστορία έχει τις υπερβολές της και δίνει μεγάλη έμφαση στην περιπέτεια και το σασπένς (μέσα από το σατιρικό βλέμμα του σκηνοθέτη). Όμως, η ταινία είναι ένα μάθημα στυλιζαρισμένης κινηματογράφησης. Πανέμορφα πλάνα, ιδιαίτερη κίνηση της κάμερας, όμορφα χρώματα, καταπληκτική δουλειά στο ρυθμό και το μοντάζ, συνεχή ευρήματα στην πλοκή και εξαιρετικό στήσιμο των ηθοποιών.

Στην ταινία παίρνουν μέρος και αρκετοί γνωστοί του Wes Anderson. Είναι χαρακτηριστικό πως πρόκειται για την έβδομη συνεργασία του σκηνοθέτη με τον ηθοποιό Bill Murray, ο οποίος παίζει ένα μικρό ρόλο στο έργο. Αυτός που ξεχωρίζει στην ταινία, είναι ο πρωταγωνιστής Ralph Fiennes, ο οποίος ερμηνεύει με μαεστρία τον ιδιόρρυθμο ρόλο του Gustave. Επίσης, πολύ καλή είναι η τάχιστα ανερχόμενη Saoirse Ronan στο ρόλο της συντρόφου του Zero. Μου άρεσαν ακόμα ο Willem Dafoe στο ρόλο του σκληρού δολοφόνου, με την πολύ χαρακτηριστική μορφή του, ο Edward Norton στο ρόλο του αστυνομικού και η Tilda Swinton σε μια ξεχωριστή ερμηνεία της.

Το συμπέρασμα είναι πως η ταινία «Ξενοδοχείο Grand Budapest» είναι ακόμα πιο γοητευτική από το υπέροχο ξενοδοχείο του τίτλου. Η δεξιοτεχνική κινηματογράφηση και η μαγεία των εικόνων είναι τα μεγάλα ατού της νέας ταινίας του Wes Anderson.

Η ταινία έλαβε εννέα υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων για Καλύτερη Ταινία και Σκηνοθεσία και κατάφερε να κερδίσει τέσσερα σε τεχνικές κατηγορίες. Επίσης έλαβε έντεκα υποψηφιότητες για BAFTA κερδίζοντας πέντε και βραβεύτηκε με τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας – Κωμωδία/Μιούζικαλ