Σ’ ένα προάστιο του Λονδίνου, ένα ευκατάστατο ζευγάρι, μέσα στην καθημερινή, αποστειρωμένη ρουτίνα του, συζητάει ανοιχτά για τον εραστή της συζύγου και τη συνάντησή της μαζί του 3 φορές την εβδομάδα στο σπίτι τους κατά την απουσία του συζύγου στη δουλειά του. Μια κωμωδία αποκαλύψεων, ανατροπών και απρόσμενων στοιχείων που έρχονται να συνθέσουν ένα παιχνίδι ερωτικής συνωμοσίας.
Πόσο ανάγκη έχουμε τη φαντασίωση;
Ποια η σχέση μας με την πραγματικότητα;
Πόσο εκτιμούμε τον εαυτό μας και πόσο τους άλλους;
Πόσο μας ικανοποιεί η εικόνα μας και η εικόνα των άλλων;
Πόσο μας ικανοποιεί η εικόνα μας έτσι όπως αντικατοπτρίζεται στους άλλους;
Κατά πόσο περιστρέφονται όλα γύρω απ’ την ικανοποίησή μας και το εγώ μας;
Κατά πόσο αναπτύσσουμε ουσιαστικές σχέσεις με τους άλλους, ακόμα και τους πιο οικείους,
ή τους χρησιμοποιούμε προς δική μας τέρψη, επίτευξη προσωπικών στόχων και επιβεβαίωση του εγώ μας;
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που θέτει αυτή η απρόβλεπτη και ανατρεπτική κωμωδία με την αιχμηρή και σπιρτόζικη γραφή του Χάρολντ Πίντερ (βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2005). Μια αντισυμβατική-αναρχική εκδοχή μιας συμβατικής συζυγικής σχέσης. Ένας υπόγειος, “πολιτισμένος” πόλεμος προσωπείων και ρόλων. Δύο χαρακτήρες στην ακραία κόχη της ζωής τους που επινοούν το τέλειο παιχνίδι στα όρια της ασφάλειας και της επικινδυνότητας: ασφάλειας σε σχέση με τον έξω κόσμο, επικινδυνότητας στη μεταξύ τους σχέσης. “Οι λέξεις γίνονται όπλα επικράτησης και δουλοπρέπειας, οι σιωπές εκρήγνυνται, οι υπαινιγμοί του λεξιλογίου ξεγυμνώνουν τους χαρακτήρες ως το μεδούλι” όπως σημειώνει ο Μάρτιν Έσσλιν.
