Ένα απόγευμα στο μέλλον. Ο Κραπ, κάθε χρόνο την ημέρα των γενεθλίων του, ηχογραφεί μια μαγνητοταινία με τα σημαντικότερα γεγονότα του περασμένου έτους. Πριν την καινούρια ηχογράφηση ακούει μια παλαιότερη. Στα εξηκοστά ένατα γενέθλιά του έρχεται αντιμέτωπος με τις αποφάσεις που πήρε 30 χρόνια πριν.
Χρησιμοποιώντας ένα βιντεοσκοπημένο υλικό δράσεων – όπου πρωταγωνιστής είναι ένας ηλικιωμένος άνδρας – ένας νεότερος ηθοποιός προσπαθεί να τις ανακατασκευάσει. Οι μαγνητοταινίες του παρελθόντος ηχογραφούνται ζωντανά. Το βίντεο και η ηχογράφηση δημιουργούν το παρόν και παράλληλα ανασυνθέτουν το παρελθόν. Οι χρόνοι αυτοί συνυπάρχουν, ο ηθοποιός συνομιλεί με την ηλικιωμένη προβολή του εαυτού του· όπως ο Κραπ – μέσω των μαγνητοταινιών – με τον νεότερο εαυτό του. Απέναντι του. Ο Κραπ και η μελλοντική του εκδοχή καλούνται να συνυπάρξουν.
“Οι άνθρωποι ορμώνται να λένε ιστορίες από την εμπειρία της αναθύμησης ενός περιστατικού ή ενός ανθρώπου. Η πράξη τού να εκφράζει κανείς αυτό που θυμάται είναι στην πραγματικότητα […] μια πράξη ανα-περιγραφής.”
Αν Μπόγκαρτ
