Kάτι το Πολύ Ωραίον στη γκαλερί Elika

Με εκκίνηση την έκθεση και έκδοση ορόσημο του 1984 «Kάτι το Ωραίον» από τους «Φίλους του Αντί», η γκαλερί Elika παρουσιάζει μία ομαδική έκθεση που εξερευνά τα όρια του κιτς στην σύγχρονη τέχνη.

Το κιτς ξεκίνησε σαν όρος από τις αγορές τέχνης του Μονάχου στις δεκαετίες 1860-1870, περιγράφοντας τη φθηνή, μαζικής παραγωγής τέχνη, συνήθως ζωγραφιές και σχέδια (Kitschen = βάφω, αλείφω, πασαλείβω). Η αισθητική ήταν υπερβολική και μελοδραματική. Από τότε είναι συνυφασμένη με το ευτελές και το κακόγουστο.

Σύμφωνα με τον Walter Benjamin, ο οποίος μελέτησε επισταμένα την τάση αυτή, το κιτς σε αντίθεση με την τέχνη, αναφέρεται σε ένα χρηστικό αντικείμενο από το οποίο απουσιάζει κάθε κριτική απόσταση μεταξύ του αντικειμένου και του παρατηρητή. Προσφέρει άμεση συναισθηματική ανακούφιση χωρίς πνευματική προσπάθεια, χωρίς την απαίτηση της απόστασης, χωρίς εξύψωση.

^{Vasilis Papageorgiou, Column, 2013, neon lights}

Την απόσταση αυτή εισάγουν και διαπραγματεύονται τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση σε αντιπαράθεση με μία μικρή επιλογή αντικειμένων χαρακτηριστικών αυτής της αισθητικής. Και ενώ κάποιοι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν συνειδητά το λεξιλόγιο του κιτς, στα έργα άλλων οι αναφορές είναι πιο συγκυριακές. Στο σύνολό τους όμως τα έργα εξερευνούν και διευρύνουν το σύγχρονο ρόλο του κιτς μέσα από την οικειοποίησή του.

^{Kalos & Klio, Νarcissus, 2009}

Στην έκθεση συμμετέχουν οι:

Δημήτρης Αντωνίτσης, Jack Burton, Τάκης Γερμενής, Jorge Cabieses-Valdés, Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός, Χριστόφορος Δουλγέρης, Όλγα Ευαγγελίδου, Βασίλης Ζωγράφος, Αλεξία Καραβέλα, Kalos & Klio, Laura Kikauka, Κωνσταντίνος Λαδιανός, Αλίκη Παλάσκα, Βασίλης Παπαγεωργίου, Άγγελος Παπαδημητρίου, Ηλίας Παπαηλιάκης, Σπύρος Στάβερης, Γιώργος Σταμκόπουλος, Σοφία Τούμπουρα, Παύλος Τσάκωνας

To βράδυ των εγκανίων η Όλγα Ευαγγελίδου θα παρουσιάσει την περφόρμανς “για μόνιμη ταχυδακτυλουργική εξαφάνιση”.

^{Jack Burton, Untitled, 2016}