Τι θα δούμε στο θέατρο τον Μάρτιο

Μαζί τη βγάλαμε κι αυτή τη χρονιά! Αν και ο Φεβρουάριος ήταν η επίσημη αρχή της ντεμι-σεζόν, τον Μάρτιο ξεχωρίσαμε πολλές νέες ενδιαφέρουσες πρεμιέρες στις μεγάλες και μικρές σκηνές της Αθήνας.

Αυτές είναι οι 20 παραστάσεις από όσες κάνουν πρεμιέρα Μάρτιο (ή συνεχίζονται από τέλη Φεβρουαρίου) που εμείς επιλέγουμε να βάλουμε στην ατζέντα μας, ανά κατηγορία ενδιαφέροντος!

Κατηγορία: νέες είσοδοι σκηνοθετών στο Πόρτα

Οι Αναστατώσεις του Οικότροφου Τέρλες (Πόρτα)
Τι: Σ’ ένα στρατιωτικό οικοτροφείο της Αυστροουγγαρίας οι νεαροί οικότροφοι θα «συλλάβουν» τον συμμαθητή τους να κλέβει. Δεν θα τον παραδώσουν όμως για να τιμωρηθεί αλλά αντίθετα θα βρουν την ευκαιρία να τον «χρησιμοποιήσουν ως όργανο» ξεσπώντας πάνω του -σχεδόν-ασυνείδητα όλη τους την καταπιεσμένη ορμή και σεξουαλικότητα. Πρωταγωνιστής ένας από τους «τιμωρούς», ο οποίος παλεύει με τα αντικρουόμενα συναισθήματα μέσα του.

Γιατί: Tέσσερις νέοι ηθοποιοί αφηγούνται και αναπαριστούν την προφητική και σκοτεινή νουβέλα του Ρόμπερτ Μούζιλ (κατά την εφημερίδα Die Zeit ένα από τα εκατό αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας) κάτω από τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Γεωργίας Μαυραγάνη.

 

Ακύλλας Καραζήσης – Ο Θεατροποιός (Πόρτα από 19/3)
Τι: Ο θεατροποιός Μπρουσκόν φτάνει με τον περιπλανώμενο θίασό του, δηλαδή το γιο, την κόρη και τη γυναίκα του, στο πανδοχείο μιας λιλιπούτειας κοινότητας, προκειμένου να παίξουν για ένα μόνο βράδυ το μοναδικό έργο του Μπρουσκόν, τον «Τροχό της Ιστορίας».

Γιατί: Ο Ακύλλας Καραζήσης ξανασυναντάται θεατρικά με τον Νίκο Χατζόπουλο (Όταν Έκλαψε ο Νίτσε). Στο έργο αυτό, ο παράδοξος Αυστριακός συγγραφέας Τόμας Μπέρνχαρντ μιλώντας για το θέατρο και τους ανθρώπους του, κάνει το πικρό του σχόλιο πάνω στο ίδιο το θέατρο, την ιλαροτραγική του διάσταση, τη ματαιότητά του.    

Κατηγορία: Ομάδες που Εμπιστευόμαστε Τυφλά

Ομάδα Cartel – Καζιμίρ και Καρολίνα (Cartel)
Τι: Ο Καζιμίρ κι η Καρολίνα ζουν σε κάποιον τόπο-εποχή, στα χρόνια της Κρίσης. Ενώ ο Καζιμίρ έχει μείνει άνεργος και βουλιάζει στο θυμό και την αυτολύπηση, η Καρολίνα ονειρεύεται να βελτιώσει τη ζωή της και ν’ ανέβει μερικά κοινωνικά σκαλοπάτια. Ανάμεσα στο όνειρο και την ωμή πραγματικότητα, η Καρολίνα θα αναρριχηθεί κι ύστερα θα κατρακυλήσει πίσω στην όχθη των ηττημένων της καθημερινότητας.

Γιατί: Η πετυχημένη ομάδα του Cartel μετά τα Shopping & Fucking και Πλατόνοφ, επιλέγει για κύρια παράσταση τους φέτος το έργο «Καζιμίρ και Καρολίνα» , μία τραγωδία της ανεργίας, του Έντεν Φον Χόρβατ σε σκηνοθεσία Δημοσθένη Παπαδόπουλου.

Ομάδα Skrow – Ο Καλόγερος (Skrow Theater)
Τι: Στην Ισπανία της Ιεράς Εξέτασης, ο καλόγερος Αμβρόσιος θριαμβεύει ως το απόλυτο «θρησκευτικό είδωλο» της εποχής του. Όταν ο Πειρασμός θα τον επισκεφτεί με τη μορφή μιας νεαρής κοπέλας, τα καταπιεσμένα του ένστικτα θα ξυπνήσουν με απρόβλεπτες συνέπειες. Φαντάσματα, στοιχειωμένα μαυσωλεία, εξαφανίσεις προσώπων, μαγικά φίλτρα, εφιαλτικά όνειρα και καταραμένοι έρωτες συνθέτουν το αποκρουστικό και ταυτόχρονα ελκυστικό τοπίο του έργου.

Γιατί: Η ομάδα Skrow Theater Group, μετά την «Μπετονένια παραλία» και την «Ιστορία της αυτοθυσίας» επιστρέφει με ένα από τα πιο εμβληματικά δείγματα του γοτθικού μυθιστορήματος του 18oυ αιώνα, τον «Καλόγερο» του Μάθιου Γκρέγκορι Λιούις, ένα γοτθικό παραμύθι για το τέλος των ψευδαισθήσεων.

Βασίλης Ανδρέου / Ομάδα Αίολος – Οδός Ολύμπου 12 (Θέατρο του Νέου Κόσμου από 12/3)
Τι: Στο βουνό του Ολύμπου, την κατοικία των Θεών, δημιουργήθηκε ένας συνοικισμός με ανάκτορα, ένα είδος σαν το Μπέβερλυ Χίλλ του Χόλυγουντ με κατασκευαστή εργολαβικά τον Ήφαιστο. Έξω από τα ανάκτορά τους τα προσωπικά, οι Ολύμπιοι είχανε και ένα κοινό λίβινγκ ρουμ, όπου και τη βγάζανε ζάχαρη…

Γιατί: Μια παράσταση βασισμένη στην «Ελληνική Μυθολογία» του Νίκου Τσιφόρου από τη Θεατρική Ομάδα Αίολος του Βασίλη Ανδρέου (Ματωμένος Γάμος, Ο Μικρός Εγώ).

Κατερίνα Γιαννοπούλου – Holy Beat (Bios από 21/3)
Τι: Μια παράσταση εμπνευσμένη από το «Ουρλιαχτό» του Άλλεν Γκίνσμπεργκ, το μανιφέστο της γενιάς των beat, της πρώτης γενιάς της μεταπολεμικής Αμερικής, του baby boom και του μακαρθισμού, του rock ‘n’ roll και της κομμουνιστικής απειλής. Οι τρεις ηθοποιοί, ως τρεις διαφορετικές πτυχές του ποιητή, συναντιούνται στο σκηνικό ενός μπαρ και επιχειρούν να ανακαλύψουν αυτή τη μικρή στιγμή έκλαμψης, που μας φανερώνει πως ακόμη και μέσα στην Κόλαση μπορεί να υπάρξει Παράδεισος.

Γιατί: Το ποιητικό μανιφέστο της beat generation συναντά τα industrial ηχητικά τοπία και αναζητά τα υπολείμματα ανθρώπινης υπόστασης και τον ορισμό του «άγιου» στο σήμερα. Σκηνοθετεί η Κατερίνα Γιαννοπούλου του περσινού Βόυτσεκ (Bios) με τρεις ηθοποιούς από τις παραστάσεις των φετινών Μαμ και Μίχαελ Κόλχαας.     

Κατηγορία από μόνη της

Ζωή Ξανθοπούλου – Αταίριαστο Ζευγάρι (Αλκμήνη από 12/3)
Τι: Δύο φίλοι από την Νέα Υόρκη, τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους, με μόνο κοινό ότι απέτυχαν στους γάμους τους, αποφασίζουν να γίνουν συγκάτοικοι, δημιουργώντας ένα κωμικότατο ζευγάρι.

Γιατί: Η Ζωή «Λατρεία» Ξανθοπούλου βάζει στο στόχαστρο την κλασική κωμωδία του Νηλ Σάημον, με λαμπρή καριέρα στο Broadway και τον κινηματογράφο. Στην παράσταση, οι (σε κάποιο παράλληλο σύμπαν) «βραβευμένοι» στο είδος τους ηθοποιοί καλούνται να ερμηνεύσουν με συνέπεια τους χαρακτήρες του πασίγνωστου έργου. Σε guest εμφάνιση ένας wannabe Γκάρι Όλντμαν με την εμβληματική εμφάνιση από το «Dracula», που ως ξένος σταρ έρχεται να βοηθήσει την τέχνη στην Ελλάδα.  

Κατηγορία: Εξερευνώντας το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Προδοσία (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά από 7/3)
Τι: Η δεκαετής διαδρομή της ερωτικής σχέσης ενός άντρα με τη σύζυγο του καλύτερου του φίλου. Ο Χάρολντ Πίντερ αφηγείται την ιστορία των τριών ηρώων του μέσα από εννέα, σύντομες, σκηνές σε ανεστραμμένη χρονολογική σειρά. Το έργο ξεκινά με τη συνάντηση των δύο πρώην εραστών, δύο χρόνια μετά τη διακοπή του δεσμού τους, και πηγαίνει πίσω στο χρόνο στη μέρα που ξεκινά ο παράνομος δεσμός τους, δέκα χρόνια πριν.

Γιατί: Στη νέα αυτή σκηνική εκδοχή της Προδοσίας οι θεατές περιηγούνται μαζί με τους ηθοποιούς σε διάφορους χώρους του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, όπου εξελίσσονται οι εννέα σκηνές του έργου. Πρωταγωνιστούν τρεις σημαντικοί ηθοποιοί της νεότερης γενιάς: Γιώργος Γλάστρας, Μαρία Σκουλά και Νίκος Ψαρράς, στην πρώτη τους συνεργασία με τον σκηνοθέτη Γιάννη Μόσχο.

Insomnia Greca – the Adeus Carne Insomnia (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά – Μεσάνυχτα 13/3 ξημερώνοντας Καθαρά Δευτέρα)
Τι: Τον Απρίλη του 1884, κατά τη διάρκεια των ανασκαφών για τη θεμελίωση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, ήρθαν στην επιφάνεια βάσεις τοιχοποιίας και τρεις επιγραφές που ταύτιζαν το μέρος με μία λέσχη Διονυσιαστών. Στη σκιά της, μια σειρά από in-situ εγκαταστάσεις και performances αναμιγνύουν θραύσματα παγανιστικών στοιχείων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα με οδηγό τις Βάκχες του Ευριπίδη και εκκλησιαστικούς ύμνους έως αθυρόστομα παραδοσιακά τραγούδια.

Γιατί: Σε συνέχεια της «Αγρυπνίας των Χριστουγέννων», ο Κωνσταντίνος Ντέλλας και η δημιουργική ομάδα του BOUΛOUKI PROJECT προσεγγίζουν εκ νέου την έννοια του «ξένου». Με αφετηρία το πρόσωπο του Διονύσου ως «θεού ξένου» και των μορφών του στο πέρασμα του χριστιανισμού, δημιουργούν μια βιωματική μεταμεσονύκτια περιήγηση στους υπόγειους χώρους του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Η αγρυπνία, κατά παράδοση, κορυφώνεται με μια κοινή τράπεζα αργά τη νύχτα.    

Κατηγορία: Φωνές

Η Τελευταία Μαγνητοταινία του Κραπ (Bios από 18/3)
Τι: Ένα απόγευμα στο μέλλον. Ο Κραπ, κάθε χρόνο την ημέρα των γενεθλίων του, ηχογραφεί μια μαγνητοταινία με τα σημαντικότερα γεγονότα του περασμένου έτους. Πριν την καινούρια ηχογράφηση ακούει μια παλαιότερη. Στα εξηκοστά ένατα γενέθλιά του έρχεται αντιμέτωπος με τις αποφάσεις που πήρε 30 χρόνια πριν. Η μνήμη ως αναπαράσταση.

Γιατί: Ερμηνεύει και σκηνοθετεί ο Αντώνης Αντωνόπουλος των Vasistas, ενώ στη μετάφραση συνεργάζεται με τον Δημήτρη Καραντζά. Χρησιμοποιώντας ένα βιντεοσκοπημένο υλικό δράσεων – όπου πρωταγωνιστής είναι ένας ηλικιωμένος άνδρας – ένας νεότερος ηθοποιός προσπαθεί να τις ανακατασκευάσει. Οι χρόνοι αυτοί συνυπάρχουν, ο ηθοποιός συνομιλεί με την ηλικιωμένη προβολή του εαυτού του· όπως ο Κραπ – μέσω των μαγνητοταινιών – με τον νεότερο εαυτό του.

Σ’ εσάς που με ακούτε (Θέατρο Σημείο έως 29/3)
Τι: Σε ένα παλιό βερολινέζικο σπίτι, που σταδιακά ταράζεται από τον ήχο των επεισοδίων, τις ριπές και τα δακρυγόνα, ο κεντρικός ήρωας, ο Άγης, ηχογραφεί τις φωνές των υπόλοιπων θεατρικών προσώπων και τις μοντάρει με συνθήματα από τις διαδηλώσεις. Χαρακτήρες από παλαιότερα έργα της Λούλας Αναγνωστάκη παίρνουν υπόσταση κρατώντας ένα μικρόφωνο σα να μιλούν σε μια διαδήλωση, «σ’ εμάς που τους ακούμε».

Γιατί: Το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη είναι μια διαμαρτυρία για τα κοινωνικά, πολιτικά και ατομικά αδιέξοδα που μαστίζουν τις σύγχρονες κοινωνίες. O σκηνοθέτης Μάνος Καρατζογιάννης επανέρχεται με το ίδιο έργο έπειτα από την ιδιαίτερη απήχηση που είχε στο κοινό η παρουσίαση του -12 χρόνια μετά το πρώτο ανέβασμά του από το Λευτέρη Βογιατζή- στο μεγάλο περσινό αφιέρωμα στη συγγραφέα στο ΙΜΚ με αφορμή τα 50 χρόνια της στο θέατρο.

Στρατηγικές Επιβίωσης (Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων)
Τι: Η Amy θέλει να συμφιλιωθεί με τις φωνές που κατοικούν μέσα της, να την ακούσουν και να της δώσουν χώρο για να υπάρξει. Καθημερινά η Αmy – και ο αόρατος θίασος που την ακολουθεί – γίνεται πρωταγωνίστρια σε μιούζικαλ, θρίλερ, κωμειδύλλιο ή τηλεπαιχνίδι. Παλεύει να συμφιλιωθεί με τις «φωνές» της, αλλά και να ενταχθεί στον περιβάλλον της. Οι «φωνές» της πρέπει να σωπάσουν, διότι μόνο αν είσαι η Ζαν ντ’ Αρκ μένεις στην ιστορία ως κάτι ξεχωριστό. Αν είσαι η Amy ή ο Γιάννης μένεις στο περιθώριο.

Γιατί: Τέσσερις ηθοποιοί επί σκηνής παρουσιάζουν τη ζωή της Amy σε επτά κεφάλαια. Εναλλάσσονται σε ρόλους και διηγούνται μέσα από επιλεγμένα λεκτικά μοτίβα και μέσω σωματικής δράσης την ιστορία της, μια από τις 50 μαρτυρίες που υπάρχουν μέσα στο βιβλίο του βρετανικού δικτύου Ακούγοντας Φωνές.     

Κατηγορία: οι μικρές παραστάσεις που μπορούσαν

Αυτογονία του Αύγουστου Κορτώ (Αλκμήνη)
Τι: Τι θα διάλεγε ένας άνθρωπος που αυτοκτόνησε αν, στον άλλο κόσμο, του δινόταν η δυνατότητα να ξαναγεννηθεί; Στο στόχαστρο τρεις διάσημες συγγραφείς, θρυλικές τόσο για το έργο τους όσο και για το γεγονός ότι επέλεξαν οι ίδιες πότε θα αποχωρήσουν από τη ζωή. Καλούνται, λοιπόν, να απαντήσουν στο ερώτημα, με οδηγό και υπηρέτη τους έναν ποιητή και ιδανικό αυτόχειρα και μια δαιμόνια μηχανή.

Γιατί: Μια νεανική ομάδα ανεβάζει ένα από τα πρόσφατα δημοσιευμένα έργα του Αύγουστου Κορτώ (2014).

Ιστορίες από το Πράσινο Βιβλίο του Στρατή Μυριβίλλη (Πόλη Θέατρο)
Τι: Θεατρική διασκευή τριών διηγημάτων από το Πράσινο Βιβλίο του Στρατή Μυριβίλλη, «Οι Γοργόνες», «Ο Δευκαλίων» και «Μια Μαχαιριά».

Γιατί: Η ομάδα HomoLudens Theatre («Αυτά που επιστρέφει η θάλασσα» στην Ανοιχτή Πλατφόρμα του Εθνικού Θεάτρου) αφηγείται με κέφι κι έναν παιχνιδιάρικο αυτοσαρκασμό, ιστορίες για το πέρασμα του χρόνου, τις προσδοκίες, την ταυτότητα, την αποδοχή, την αγάπη. Η θεατρική τους απόδοση διατηρεί τις ποιότητες της γραφής του συγγραφέα και την ίδια στιγμή αποτελεί ένα σύγχρονο θέαμα με αυθεντικό αποτύπωμα.

Συνέβη σε Χάλκινη Άμμο του Στέφανου Κακαβούλη (Παραμυθίας από 21/3)
Τι: Η ερωτική σχέση μεταξύ δύο αντρών που υπηρέτησαν μαζί στο στρατό έχοντας ο ένας για τον άλλον συναισθήματα που δεν εκδηλώθηκαν ποτέ στη διάρκεια της θητείας. Μετά χάνονται. Ο ένας κάνει οικογένεια ακολουθώντας μια ετεροφυλόφιλη ζωή ενώ ο άλλος μια συνειδητά ομοφυλόφιλη. Συναντώνται μετά από 15 χρόνια και τα συναισθήματα αυτά που έχουν μεγεθυνθεί μέσα τους βρίσκουν τώρα ευκαιρία να εκφραστούν επηρεάζοντας δραστικά τη μέχρι τώρα ζωή τους.

Γιατί: Το ένατο έργο του Στέφανου Κακαβούλη (Παιδιά του πατρός, ΒΕΝΤ). Σκοπός του συγγραφέα είναι να τονιστεί η φυσιολογικότητα μιας τέτοιας σχέσης χωρίς στοιχεία περιθωρίου ή κατάρας και ακροτήτων όπως έχουμε συνηθίσει να μας παρουσιάζεται στη σκηνή τα τελευταία χρόνια.     

Ο Ντάνυ και η Απέραντη Μπλε Θάλασσα του John Patrick Shanley (Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας Β’ Σκηνή από 15/3)
Τι: Δύο νέοι ανθρώποι με δύσκολο έως επιθετικό χαρακτήρα συναντιούνται σε ένα μπαρ. Η επιθετικότητά τους μαλακώνει καθώς τα συναισθήματα αγριεύουν και καταλήγει σε έναν χορό άγριο, ερωτικό αλλά γεμάτο πληγές.

Γιατί: Ο Δημοσθένης Φίλιππας σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο θεατρικό του John Patrick Shanley (βραβείο Pulitzer για την ταινία “Doubt” με την Meryl Streep)    

Κατηγορία: Θέατρο στα Όρια

Bijoux de Kant, Περί Φύσεως‚ (Bios)
Τι: Aύγουστος. Παραμονή του Σωτήρος. Τρία κεφάλια πάνω απ’το νερό. Σε ένα απόμερο λιμανάκι κάποιας ελληνικής παραλίας, τρεις άνθρωποι κάνουν το απογευματινό μπάνιο τους περιμένοντας το φεγγάρι να ανατείλει μέσα απ’ τη θάλασσα και συζητούν. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι είδε τον Σοφοκλή,τον Ευριπίδη και την γυναίκα του, Ευλαμπία, να συζητούν στη θάλασσα.

Γιατί: Το έργο του Μιχάλη Βιρβιδάκη προοριζόνταν να ζωντανέψει την άνοιξη του 2012 από τον Λευτέρη Βογιατζή, παρουσιάζεται όμως τώρα πρώτη φορά από τη Bijoux de Kant.

Ο Μαιτρ και η Μαργαριτα (Πειραματική Σκηνή του Εθνικού από 18/3)
Τι: Μια τολμηρή σάτιρα με στόχο τους γραφειοκράτες της σταλινικής Μόσχας, ένα ονειρικό ταξίδι από τα γκρίζα κτίρια της Κα Γκε Μπε στις πεδιάδες της Ιουδαίας και το λόφο του Γολγοθά, και ένας παράφορος έρωτας ανάμεσα στη Μαργαρίτα και τον απόκληρο Μαιτρ, συνθέτουν το εμβληματικό έργο του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα Μπουλγκάκοφ που κινείται ευέλικτα ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, την Καινή Διαθήκη και τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό.

Γιατί: Η Μαρία Πανουργιά σκηνοθετεί ένα σύνθετο έργο που με τον διάβολο επί σκηνής, πραγματοποιεί ένα μαγικό πήγαινε – έλα, στην πολιτική, τη θεολογία και τον έρωτα. Πρωταγωνιστεί ο Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης.

Οστέα Ξηρά Σφόδρα (Θέατρο Οδού Κυκλάδων από 15/3)
Τι: Ένα κείμενο του Χρήστου Μαλεβίτση με αφορμή την προφητεία 37 του Ιεζεκιήλ με τα ξηρά οστά επάνω στην πεδιάδα, που αποκτούν και πάλι ζωή. Η παράσταση, αποκαλύπτοντας μια εκχυδαϊσμένη σύγχρονη πραγματικότητα, θέτει ερωτήματα για μιαν άλλη πραγματικότητα, που εγκαινιάζεται ως δυνατότητα, μέσα από τη μνήμη και την πνευματικότητα του θανάτου.

Γιατί: Ο Περικλής Μουστάκης επιστρέφει φέτος στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων, όχι μόνο ως ηθοποιός αλλά και ως σκηνοθέτης.     

Κατηγορία: Λίλλυ Μελεμέ – hardest working woman in theatre

Δεσποινίς Τζούλια (Νέο Θέατρο Βασιλάκου)
Τι: Μέσα στη πηχτή και πνιγηρή ατμόσφαιρα της κουζίνας στα έγκατα του αρχοντικού σπιτιού, η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά για ένα ανελέητο και βασανιστικό παιχνίδι εξουσίας και εναλλαγής ρόλων, μια αδυσώπητη ερωτική μονομαχία ανάμεσα στη Δεσποινίδα Τζούλια και τον Ζαν, τον υπηρέτη του Κόμη πατέρα της, με κοινή αφετηρία αλλά εντελώς διαφορετικούς στόχους.

Γιατί: Το ψυχαναλυτικό κομψοτέχνημα του Αύγουστου Στρίντμπεργκ γύρω από την εξουσία, τον έρωτα και την αιώνια μάχη των δύο φύλων, με ένα εκλεκτό θίασο νέων ηθοποιών: Μαρία Κίτσου, Ορέστης Τζιόβας & Αμαλία Αρσένη.

Ορλάντο (Αγγέλων Βήμα από 7/3)
Τι: Ο Ορλάντο ξεκινά τη σκηνική του ζωή ως νεαρός ευγενής στην υπηρεσία της Παρθένας-Βασίλισσας Ελισσάβετ τον 16ο αιώνα. Γνωρίζει έναν αγιάτρευτο έρωτα για μια Ρωσίδα πριγκίπισσα, έρωτα που τον ακολουθεί για τέσσερις αιώνες. Περνάει στα παλάτια της Κωνσταντινούπολης του 17ου αιώνα όπου λατρεύεται και από τα δύο φύλα. Επιστρέφει ως γυναίκα πλέον στη Βικτωριανή Αγγλία και βιώνει τους περιορισμούς εκείνης της εποχής. Η διαδρομή της ολοκληρώνεται στις αρχές του 20ου αιώνα και στη χαραυγή της γυναικείας χειραφέτησης.

Γιατί: Το αριστουργηματικό κείμενο της Βιρτζίνια Γουλφ, γραμμένο στις αρχές του 20ου αιώνα, προσαρμοσμένο για το θέατρο από τη Sarah Ruhl («Ευριδίκη»), σε σκηνοθεσία Λίλλυ Μελεμέ.   

Και από αυτές, οι 5 absolute must παραστάσεις για τον μήνα:

– Καζιμίρ και Καρολίνα
– Ο Καλόγερος
– Οι Αναστατώσεις του Οικότροφου Τέρλες
– Holy Beat
– Οδός Ολύμπου 12