Ταξί στην Τεχεράνη
Ο ιρανός Jafar Panahi κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο στο Βερολίνο με μια πρωτότυπη όσο και χιουμοριστική ματιά πάνω στη σημασία -και τη δυσκολία- του να είναι κάποιος καλλιτέχνης στο σημερινό Ιράν.
Άντρες και γυναίκες, νέοι και γέροι, φτωχοί και πλούσιοι, παλαιών αρχών και αντισυμβατικοί, πωλητές παράνομων video κασετών και υποστηρικτές των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Όλοι τους είναι συνεπιβάτες ενός άπειρου οδηγού ταξί που ακούει στο όνομα Mr. Panahi.
Η ταινία που κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο και το Bραβείο Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) στο φεστιβάλ του Βερολίνου γυρίστηκε από τον αντιφρονούντα Panahi με κρυφές κάμερες που καταγράφουν τις διαδρομές που διασχίζει ο σκηνοθέτης με το ταξί του φιλμ, οδηγώντας διάφορους ανθρώπους στους προορισμούς τους.
Πρόκειται για μια γαλήνια και στωική επίδειξη «οργής» εκ μέρους του σκηνοθέτη, στον οποίο έχει απαγορευτεί να εργάζεται στη χώρα του καθώς και να ταξιδεύει στο εξωτερικό (το βραβείο στο Βερολίνο παρέλαβε εκ μέρους του η μικρή του ανιψιά που έχει ένα μικρό θαυμάσιο ρόλο στην ταινία όπου τα «χώνει» στον ξεχασιάρη θείο της).
Ανθρώπινο, τρυφερό, ευρηματικό, πρωτότυπο, με μια απλότητα που σε κερδίζει από την πρώτη κιόλας σκηνή και απρόβλεπτα αστείο, το «Ταξί» είναι ένα διαφορετικό road movie, άκρως κατατοπιστικό για την κατάσταση στο σύγχρονο Ιράν. Πριν και πάνω από όλα όμως είναι η ερωτική εξομολόγηση του σκηνοθέτη για τη μεγάλη του αγάπη, το σινεμά. Σε μια σκηνή ένας επιβάτης διστάζει να επιλέξει ποια αμερικανικά μπλοκμπάστερ θα αγοράσει από πλασιέ παράνομων video κασετών και ζητάει τη γνώμη του Panahi. Ο αθεόφοβος σκηνοθέτης-πρωταγωνιστής με μεγάλη του χαρά επιλέγει καμιά δεκαριά από δαύτες αλλά ποτέ δεν μας δείχνει ποιες είναι αυτές!
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
