Small Talk: Γιώργος Λεμπέσης, συγγραφέας παιδικών βιβλίων

Ενώ ξεκινήσατε από το χώρο της μουσικής το γράψιμο φαίνεται να σας κερδίζει. Ισχύει κάτι τέτοιο;
Είναι γεγονός πως οι σπουδές μου και ένα πολύ μεγάλο μέρος της εργασίας μου είναι στον χώρο του θεάματος και της διοργάνωσης. Ωστόσο μέσα από το γράψιμο θεωρώ πως γίνεται μια ομαλή μετάβαση για το τι θα κάνω όταν “μεγαλώσω”.
Σίγουρα η συγγραφή παραμυθιών κερδίζει κάθε μέρα έδαφος στη ζωή μου, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αγαπώ και την δουλειά του παραγωγού. Επιπλέον είναι δυο διαφορετικά πράγματα πάνω στα οποία μου αρέσει να “ισορροπώ”. Πάντως νομίζω πως δεν θα μπορούσα να δω τη συγγραφή μόνο από επαγγελματική σκοπιά. Έχει πολύ μαγεία για να την αντέξει η καθημερινότητα.

Τα παραμύθια είναι το μόνο μέρος που μπορεί κανείς να ελπίζει πως ο άνθρωπος μπορεί να γίνει καλύτερος…

Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στο παιδικό βιβλίο;
Τα παραμύθια είναι το μόνο μέρος μέσα στο οποίο μπορώ να φαντάζομαι ελεύθερα και να κάνω τα πιο απίθανα πράγματα να συμβαίνουν. Είναι ένας τόπος που αναπνέει καλύτερα η ελευθερία, που ζει πιο άνετα το παιδί που κρύβει ο καθένας μας. Επίσης, είναι το μόνο μέρος που μπορεί κανείς να ελπίζει πως ο άνθρωπος μπορεί να γίνει καλύτερος. Τα παραμύθια τα γράφω για τον ενήλικα που θα γίνουν, τα παιδιά που με διαβάζουν.

Από που αντλείτε την έμπνευση σας για τις ιστορίες που γράφετε;
Από τα πάντα. Η έμπνευση χωράει παντού. Σε μια φράση που θα ακούσω, σε μια γουλιά, σε μια χαρτοσακούλα που σκουντούφλα στον άνεμο. Τις πιο πολλές φορές όμως την βρίσκω στις ατέλειες των ανθρώπων. Είναι υπέροχες και όταν τις εντοπίζω, κάθομαι και τις παρατηρώ με προσοχή!

Εμπνέομαι από τις ατέλειες των ανθρώπων. Είναι υπέροχες και όταν τις εντοπίζω, κάθομαι και τις παρατηρώ με προσοχή!

Πως προέκυψε η ιδέα για το τελευταία σας έργο οι «Ανωήρωες και το γιγάντιο σαχλαμάρι»;
Οι Ανωήρωες είναι μια σειρά βιβλίων που υπάρχει στο μυαλό μου από όταν έβγαλα το δεύτερο βιβλίο μου (τώρα βρισκόμαστε στο 13ο). Η αρχική σκέψη μου ήρθε από μια παρέα μικρών παιδιών, μιας συναδέλφου που ερχόταν τότε στο γραφείο που δούλευα, (ηλικίας πέντε – έξι ετών). Τρία παιδάκια που ήταν λες και είχαν βγει από παραμύθι. Ήταν οι ήρωες της διπλανής πόρτας. Χωρίς μαγικές δυνάμεις, χωρίς μαγικά φίλτρα και αστρικές ακτινοβολίες. Μια πιο προσεγγίσιμη μορφή ηρώων που μου έλειπε. Δεν ήθελα να δημιουργήσω ήρωες που δεν μπορεί να βρίσκονται δίπλα μας. Έτσι έφτιαξα την Ακαδημία Φαντασίας, έβαλα μέσα φανταστικά παιδιά. Έτσι κάθε χρόνο αποφοιτούν όλο και πιο πολλοί Ανωήρωες που ίσως να βρίσκονται ανάμεσα μας αυτή τη στιγμή και θα βρίσκονται για πάντα!

Τι μήνυμα θέλετε να περάσετε στους μικρούς αναγνώστες των παραμυθιών σας;
Να πιστεύουν στον εαυτό τους και να κάνουν τα όνειρα τους να αξίζουν, επηρεάζοντας με αυτά και άλλους ανθρώπους.

Ποιο ήταν το δικό σας αγαπημένο παραμύθι;
Μου άρεσε πολύ ο Πήτερ Παν. Ακόμα βρίσκω την ιδέα πίσω από το παραμύθι εξαιρετική και πλήρως απελευθερωτική. Ωστόσο έχω πολλά αγαπημένα παραμύθια και κυρίως από αυτά που μου έλεγε η γιαγιά μου στα Χανιά!

Ποια είναι πιστεύετε τα συστατικά για ένα πετυχημένο παραμύθι;
Είναι απλό και είναι δικιά μου συνταγή. Θα χρειαστείς, τέσσερα γραμμάρια καθαρής ονειρίνης, μια κουταλιά καλοτελοστίνης, λίγο αστραφτερίνη, μια ιδέα χαμογελόσκονης και ένα κύβο τραμπαλογκλούπ. Μην το δοκιμάσετε μόνοι, δε θα πιάσει. Θέλει παρέα η φαντασία για να πετύχει!

Έχετε σκεφτεί την επόμενη περιπέτεια σας;
Μόλις τελείωσα ένα παραμύθι το οποίο θα βγει για έναν πολύ καλό σκοπό και λέγεται “Το χρυσό μολύβι”. Από εδώ και πέρα, ετοιμάζω την νέα περιπέτεια των Ανωηρώων που θα ενταχθεί στην αγαπημένη σειρά!