Συνεχίζουν και αξίζουν!
6+1 θεατρικές επιτυχίες που ανεβαίνουν και το Μάϊο στις αθηναϊκές σκηνές.
Το φετινό χρονικό ορόσημο του Πάσχα μέσα στην καρδιά της Άνοιξης δεν δίνει παράταση ζωής σε πολλές παραστάσεις που ξεκίνησαν μέσα στην χειμερινή περίοδο. Ωστόσο, αυτές που συνεχίζουν λόγω αποδοχής, καλλιτεχνικής και εμπορικής, είναι λίγες και καλές. Και φαίνεται πως όχι μόνο θα διατηρήσουν το θεατρικό ενδιαφέρον στο μεσοδιάστημα – σε συνδυασμό και με τις πρεμιέρες που αναμένονται – αλλά θα δώσουν την σκυτάλη στη θερινή σεζόν και στον προγραμματισμό του πολύπαθου Ελληνικού Φεστιβάλ.
Στο Εθνικό θέατρο μέχρι τις 8 Μαϊου
Στην εκπνοή της χειμερινής περιόδου, η νέα δουλειά του “ακριβοθώρητου” (ως προς τη συχνότητα σκηνοθεσιών του) Γιάννη Μόσχου πάνω στο κλασικό του Χάρολντ Πίντερ μας δίνει μια από τις γοητευτικότερες παραστάσεις της σεζόν. Ωραία ιδέα και εκτέλεση μιας περιπατητικής παράστασης εσωτερικού χώρου, ωραία φυσική σκηνογραφία (το αρχιτεκτονικό διαμάντι του Δημοτικού Θεάτρου), ωραίοι ηθοποιοί – Μαρία Σκουλά, Νίκος Ψαρράς, Γιώργος Γλάστρας – σε ωραίες ερμηνείες ως φορείς της ακρίβειας και του πιντερικού μέτρου.
Στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά έως 17 Μαϊου.
Απομακρυσμένος από τις συμβατικές αναγνώσεις που είχαν ταυτιστεί με το έργο του Χένρι Ιψεν, ο Δημήτρης Καραντζάς αποθεώνει και πάλι το θέατρο της φόρμας και επιβάλλει έναν ποιητικό, ψυχαναλυτικό ρυθμό σε μια ρεαλιστική αφήγηση. Σκοπός του να ανιχνεύσει την βαθύτερη, την υπαρξιακή φύση του κειμένου που πραγματεύεται τις αξίες του έρωτα και της δημιουργίας ως κινητήριους μοχλούς της ζωής. Υποδειγματικές ερμηνείες από τους Ρένη Πιττακή (στην επιστροφή της στο Θέατρο Τέχνης), Περικλή Μουστάκη, Μαρία Κεχαγιόγλου, Αλεξία Καλτσίκη (σε βωβή μα εκφραστικότητα ερμηνεία), Μιχάλη Σαράντη.
Η νέα σκηνοθεσία του Νίκου Μαστοράκη στο Εθνικό θέατρο εκτός από το ότι είναι μια ακόμα καλή στιγμή στην προσωπική του διαδρομή, μας γνωρίζει ένα σημαντικό έργο του αναπτυσσόμενου Καταλανικού θεάτρου από τον Σέρτζι Μπελμπέλ. Με ρεαλιστική επίφαση αλλά και αλληγορική λειτουργία οι «Ξένοι» είναι ένα κοίταγμα στην σύγχρονη Ευρώπη, μέσα από την διεισδυτική ματιά στον θεσμό της οικογένειας. Ξένος δεν είναι μόνο ο εθνοτικά και φυλετικά διαφορετικός αλλά και ο συγγενής πρώτου βαθμού• ξένη είναι και η γη που πατάμε και ονομάζουμε πατρίδα. Η κρίση του οικογενειακού θεσμού στο μικρό κάδρο και η κρίση (υποκρισία) της ευρωπαϊκής μας ταυτότητας στην μεγαλύτερη εικόνα συνοδοιπορούν σε ένα κείμενο – αποκάλυψη με μια πολύ καλή διανομή και την Λυδία Κονιόρδου να επιστρέφει δυναμικά στο θέατρο ρεπερτορίου.
Εθνικό θέατρο μέχρι τις 29 Μαΐου
Έχει δοκιμάσει τρεις «σεζόν», δύο διαφορετικές διανομές, έχει συσπειρώσει το ενδιαφέρον χιλιάδων θεατών και συνεχίζει ν’ ανεβαίνει με την ίδια ανταπόκριση (παρά την πιο αραιή, λόγω εναλλασσόμενου ρεπερτορίου, παρουσία της). Η σκηνική μεταφορά του αριστουργήματος του Μ. Καραγάτση από τον Δημήτρη Τάρλοου έμελλε να εξελιχθεί σε μια παράσταση – φαινόμενο και να αποκαλύψει το ταλέντο της Αλεξάνδρας Αϊδίνη που υποδύεται τον εμβληματικό ρόλο της «καταραμένης» Μαρίνας. Μαζί της οι Μάξιμος Μουμούρης, Δημήτρης Μοθωναίος.
Θέατρο Πορεία έως τις 3 Ιουνίου
Η τελευταία παραγωγή στο θέατρο Πορεία έρχεται να προστεθεί στο μπουκέτο των προηγούμενων επιτυχιών, ίσως μάλιστα με την ωριμότερη (μέχρι τώρα) σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου. Ορμώμενος από το κλασικό του Αντόν Τσέχωφ και με την συνδρομή ενός πολυπληθούς συνόλου αξιώσεων, δίνει μια λεπτή ελληνοποιημένη ματιά στις αγωνίες φυγής και λύτρωσης των «Τριών αδελφών» αναδεικνύοντας τη Μόσχα ως τον κάθε τόπο ονείρου και προσδοκιών. Χρονικά ακατάτακτη, καλοστημένη, από κάθε άποψη, παράσταση με τη μουσική του Αγγελου Τριανταφύλλου να δίνει έναν «Καραθανικό» τόνο στη ροή της κι ένα ζηλευτό θίασο σε πληθωρικές ερμηνείες: Ιωάννα Παππά, Λένα Παπαληγούρα, Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Γιάννης Νταλιάνης, Λαέρτης Μαλκότσης, Κώστας Κορωναίος κ.α.
Θέατρο Πορεία έως τις 6 Ιουνίου
Ολική επαναφορά για τον Θανάση Τριαρίδη που μετά την αποκάλυψη του στον «Μένγκελε» μας δίνει ένα ακόμα δείγμα συμπυκνωμένης συγγραφικής ευφυίας, εφορμώντας από την σημαντικότερη, για πολλούς, αρχαία τραγωδία του Σοφοκλή τον «Οιδίποδα». Αναπαράγοντας βασικά μοτίβα που συνοδεύουν τα έργα του – την δυαδικότητα, τα πρόσωπα – σύμβολα, τις σύνθετες συνδέσεις μεταξύ τους, τα αφηγηματικά flash back και φυσικά την αξία του πυκνού, ποιητικού λόγου – παραδίδει το έργο στον ακούραστο ως φαίνεται κοινωνό του, Λάζαρο Γεωργακόπουλο. Μετά την ερμηνεία του στον «Μένγκελε» ο ηθοποιός αναλαμβάνει και σκηνοθετικά καθήκοντα ερμηνεύοντας με υψηλές αξιώσεις συνάμα τον διπλό ανδρικό ρόλο, έχοντας στο πλευρό του την Αννα Μάσχα σε μια από τις κορυφαίες της στιγμές, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια.
Θησείον έως τις 6 Ιουνίου
Μόλις ξεκίνησαν και συνεχίζουν:
Αγαπημένε μου Χέρμπερτ σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη με τους Βίκυ Βολιώτη, Κατερίνα Λυπηρίδου στο Θέατρο Τέχνης
Οστέα ξηρά σφόδρα σε σκηνοθεσία Περικλή Μουστάκη με τους Περικλή Μουστάκη, Θανάση Δόβρη, Σπύρο Αλιδάκη, Ελένη Γαρυφαλλή, Ντίνα Σταματοπούλου στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων
