Status Update: Αινείας Τσαμάτης, ηθοποιός

Το θέατρο προέκυψε σε μια στιγμή προσωπικής ανησυχίας. Ήθελα να ασχοληθώ με διάφορα πράγματα και τότε ήρθε η ιδέα της δραματικής σχολής ως ένας χώρος που προσφέρεται για να κάνεις διάφορα πράγματα…

Αποφοίτησα από τη σχολή το 2011 δηλαδή είμαι πέντε χρόνια στο χώρο. Μέχρι στιγμής, δεν μετανιώνω για κάτι, το θέατρο μου έχει προσφέρει πολύ κάλους φίλους, πολύ καλές δουλειές και γνωριμία με κείμενα τα οποία δεν θα ήξερα καν ότι υπάρχουν.

Ναι, είμαι ροκ τύπος. Αν οι βιντεοκασέτες του Στάθη Ψάλτη και το «Ταξί» του Σεφερλή είναι ροκ, τότε ναι, είμαι ροκ τύπος.

Τώρα τελευταία κάνω κάτι πισωγυρίσματα στα μουσικά μου ακούσματα, ακούω «Μωρά στη Φωτιά», «Τρύπες». Επίσης μου αρέσουν τα ρεμπέτικα και το punk rock και όταν λέω punk rock εννοώ τους «gay anniversary» και τους «bazooka».

Δεν ξέρω γιατί παίζω ρόλους «κακού παιδιού». Πάντως είμαι καλό παιδί• έτσι μου λένε τουλάχιστον. Η αλήθεια είναι ότι κάπως μου αρέσουν οι σκοτεινοί – εκκεντρικοί ρόλοι. Αλλά σε ποιον δεν αρέσουν;

Είναι λίγο περίεργο να υποδύεσαι έναν άνθρωπο (Χέρμπερτ Αχτερνμπους) που ζει και βασιλεύει και είναι και βιογράφος του εαυτού του αλλά στην προσέγγιση του ρόλου δεν αλλάζει κάτι.

Τόσο οι κατακερματισμένες κοινωνίες όσο και τα οικογενειακά περιβάλλοντα παίζουν το ρόλο τους και είναι εξίσου σημαντικά στην διαμόρφωση μας. Ο Άχτερνμπους ήρθε στον κόσμο από μια κατακερματισμένη οικογένεια και βρέθηκε σε μια κατακερματισμένη Γερμανία και τα κατάφερε. Γραφεί ζωγραφίζει και κινηματογραφεί και έχει και έξι παιδιά. Ζει και βασιλεύει δηλαδή.

Οι άνθρωποι έρχονται οι άνθρωποι φεύγουν, κάποιοι έρχονται για να μείνουν και κάποιοι για να φύγουν, κάποιοι μας καθορίζουν με την παρουσία τους και κάποιοι με την απουσία τους. Κάποιους μπορούμε και τους κρατάμε με νύχια και με δόντια, κάποιοι κρατούν εμάς και κάποιους δεν τους συγκρατεί τίποτα και τραβούν το δρόμο τους.

Με σοκάρει το πώς διαχειρίζεται η Ευρώπη το προσφυγικό. Πρώτα ρίχνουμε βαρελότα μέσα στην μυρμηγκοφωλιά, μετά περιμένουμε πάνω από την μυρμηγκοφωλιά και μόλις τα μυρμήγκια αρχίσουν να τρέχουν πανικόβλητα δεξιά και αριστερά για να σωθούν τα ποδοπατάμε, τα σκοτώνουμε ή τα φυλακίζουμε.

Αν ξεκινούσα αλληλογραφία με κάποιο υπαρκτό πρόσωπο θα επέλεγα τον σεφ Ακη Πετρετζίκη. Θα μου έλυνε πολλές απορίες.

Αν έγραφα ένα γράμμα στην μητέρα μου θα της έλεγα τα εξής:
Αγαπημένη μου μαμά,
Για τη μπεσαμέλ: Ζεσταίνουμε το βούτυρο σε μια κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά και όταν λιώσει αλλά δεν έχει κάψει προσθέτουμε 100 γρ. αλεύρι και ανακατεύουμε καλά με ένα σύρμα χειρός για μερικά λεπτά μέχρι να καβουρδιστεί λίγο το αλεύρι. Προσέχουμε να παίρνουμε και από τα πλάγια της κατσαρόλας το αλεύρι για να μην καεί. Ξεκινάμε να προσθέτουμε 1 λίτρο γάλα σε αρκετές δόσεις και ανακατεύουμε κάθε φορά με το σύρμα ώστε να μην κάνει γρομπαλάκια και να γίνει κρεμώδης η μπεσαμέλ μας. Στην αρχή το μείγμα είναι πάρα πολύ σφιχτό και θέλει επιμονή για να γίνει καλό αλλά καθώς ρίχνουμε όλο και πιο πολύ γάλα τόσο πιο ωραία γίνεται η μπεσαμέλ μας. Όταν το μείγμα αρχίσει να δένει, προσέχουμε ακόμα περισσότερο μην αρπάξει από κάτω και μαυρίσει οπότε ανακατεύουμε συνεχώς. Μόλις αρχίσει να βγάζει φουσκάλες, απομακρύνουμε από τη φωτιά. Εκτός φωτιάς προσθέτουμε αλάτι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο, 100 γρ. τριμμένη γραβιέρα και ανακατεύουμε για να πέσει η θερμοκρασία. Τέλος προσθέτουμε τους τρεις κρόκους και ανακατεύουμε ξανά. Σωστά;
Σε φιλώ,
Αινείας
ΥΓ. Τα μπιζέλια σε τι διαφέρουν από τον αρακά;