Η Γιορτή της Μητέρας
Δυστυχώς δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος για να… γιορτάσει κανείς σε τούτη την άνοστη «Γιορτή της μητέρας», αφού όλα- μα όλα- είναι η επιτομή του αποτυχημένου χιούμορ και της παρέλασης των κλισέ.
Η Sandy (Jennifer Aniston) βλέπει τον άντρα της να την παρατάει για μια νεότερη γυναίκα, η Miranda (Julia Roberts) εγκαταλείπει την κόρη της Kristin (Britt Robertson) για να ακολουθήσει την καριέρα της συγγραφέως. Όταν η Kristin μεγαλώνει και βρίσκεται πριν από την κρίσιμη απόφαση του γάμου, αποφασίζει να συναντήσει τη μητέρα της, ύστερα από προτροπή της κολλητής της Jesse (Kate Hudson). Η τελευταία που βλέπει πολύ σπάνια τους γονείς της, ξυπνάει μια μέρα και τους βλέπει στην εξώπορτα του σπιτιού της. Τώρα πρέπει να απολογηθεί σε όλους (γονείς και σύζυγο) για τα ψέματα που τους έχει πει…
Ανακάτεμα διάφορων σπονδυλωτών ιστοριών, οι οποίες ενίοτε διασταυρώνονται και αφορούν μητέρες και τις σχέσεις τους με τα παιδιά, τους πρώην και νυν συντρόφους, τους γονείς, τις κολλητές φίλες. Πρόσωπα που σκιαγραφούνται όπως ακριβώς περιμένει κανείς: ρηχά και δίχως γκρίζες ζώνες ή αιχμηρές γωνίες. Καταστάσεις που έχουμε ξαναδεί άπειρες φορές στον πλανήτη Χόλιγουντ με τα κλισέ να κραυγάζουν από μακριά για τη χρήση τους.
Κι όμως η υπογραφή του σκηνοθέτη Garry Marshall κάποτε περνούσε στο LA (κορυφαία στιγμή του φυσικά η «Pretty Woman» αν και προσωπικά προτιμώ το «Frankie and Johnny» με τους Pacino- Pfeiffer) αλλά εδώ και μερικά χρόνια έχει σφραγίσει απερίγραπτα φιάσκα ή μετριότητες τύπου «Valentine’s Day» και «New Year’s Eve». Η «Γιορτή της μητέρας» ίσως μάλιστα να είναι και χειρότερη αυτών καθώς είναι περισσότερο σοβαροφανής (η ταινία θίγει μαζί με την μητρότητα και μερικά άλλα ζητήματα όπως η ανοχή στη διαφορετικότητα, το εναλλακτικό μοντέλο οικογένειας κλπ) και ελάχιστα αστεία. Ένα άλλο αρνητικό στοιχείο του φιλμ είναι η σπατάλη ταλέντου. Τόσα πολλά μεγάλα ονόματα συγκεντρωμένα αλλά η υποκριτική στάθμη του φιλμ βρίσκεται κάτω του μηδενός- τα «κρύα» αστεία έχουν τον αντίκτυπο τους- με την Jennifer Anniston να αναδεικνύεται βασίλισσα της ανέμπνευστης βραδιάς. Δυστυχώς για την ελληνικής καταγωγής σταρ, η κωμική μανιέρα με τις μούτες και τις χαρακτηριστικές γκριμάτσες της (ένας συνδυασμός έκπληξης και τσαχπινιάς) βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο από ποτέ. Όχι πως και πως οι υπόλοιποι συντελεστές βρίσκονται σε καλύτερη φόρμα αλλά λέμε τώρα… Κρίμα μόνο για τον συμπαθέστατο καρατερίστα Hector Elizondo (ο βοηθός της συγγραφέως σταρ) που δίνει ως συνήθως αέρα ανωτερότητας και extra ποιότητα στις ελάχιστες σκηνές που εμφανίζεται. Το ρεκόρ του αμερικανού ηθοποιού με τις πορτορικανικές ρίζες δείχνει ακατάρριπτο καθώς έχει εμφανιστεί και στις 18 ταινίες που έχει κάνει ο Garry Marshall!
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
