Μια ανανέωση που αργεί απελπιστικά…
Είναι σήμερα 11 Μαΐου. Ο καιρός ανοιξιάτικος, κανονικά ανοιξιάτικος• οι εποχικές δουλειές ακολουθούν τον ρυθμό τους. Στα κάγκελα των μπαλκονιών στεγνώνουν πολλά χαλιά και κουβέρτες. Τα μάλλινα αρχίζουν σιγά σιγά να παίρνουν την άγουσα για τα πάνω ράφια της ντουλάπας. Αλλά σ’ ένα σημείο της Αθήνας ο χρόνος είναι κολλημένος, μαζί με τις απορίες…
Στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου, στο κτίριο που ο Ερνέστος Τσίλερ έφτιαξε και στέγασε το Εθνικό Θέατρο, ο χρόνος κυλάει αργά. Δηλαδή: Στις 22 Μαΐου, δηλαδή σε έντεκα μέρες από σήμερα λήγει η θητεία του νυν καλλιτεχνικού διευθυντή, Στάθη Λιβαθινού.
Και παρά τις πολλές, δημόσιες και ιδιωτικές, υπουργικές διαβεβαιώσεις περί ανανέωσης της θητείας, αυτή η ανανέωση δεν έρχεται. Στα ηλεκτρονικά ταχυδρομεία δεν έχει φτάσει ακόμη καμιά ανακοίνωση. Εν τω μεταξύ, ο Στάθης Λιβαθινός έχει, προφανώς, σχεδιάσει το πρόγραμμα της ερχόμενης χρονιάς, αρκετές από τις παραστάσεις έχουν διαρρεύσει (π.χ. η «Δωδέκατη νύχτα» του Σαίξπηρ, που θα σκηνοθετήσει ο Δημήτρης Καραντζάς τον ερχόμενο Οκτώβριο, σύμφωνα με τον αρχικό προγραμματισμό), αλλά όσο δεν λήγει το θέμα με την ανανέωση ή μη της θητείας του, επισήμως, όλα είναι στον αέρα: και οι καλλιτέχνες, και οι ιδέες τους, και τα συμβόλαια που δεν έχουν υπογραφεί, και το πρόγραμμα του Εθνικού Θεάτρου.
Εν τω μεταξύ, στο τέλος της εβδομάδας, ο Στάθης Λιβαθινός, που κάνει αυτόν τον καιρό καθημερινές πρόβες για τη μία από τις τρεις καλοκαιρινές παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου στην Επίδαυρο, για την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή (θα παρουσιαστεί στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου στις 15 και 16 Ιουλίου, συμπαραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου), θα πετάξει για τη Σαγκάη, όπου την ερχόμενη εβδομάδα, όπου θα διδάξει σε σεμινάρια σκηνοθεσίας στην Ακαδημία Θεάτρου της Σαγκάης. Θα επιστρέψει στην Ελλάδα στις 24 Μαΐου. Λέτε να βρει μια απόφαση που θα του δίνει τη δυνατότητα να μας αφηγηθεί τη δική του ολοκληρωμένη πρόταση;
Γιατί αργεί τόσο σ’ αυτή την περίπτωση, μια ανανέωση που ο ίδιος ο υπουργός με κάθε τρόπο και σε πολλούς αποδέκτες έχει πει ότι θα γίνει;
Είναι μια ιστορία που χρονίζει αδικαιολόγητα. Για άλλες περιπτώσεις, το υπουργείο Πολιτισμού φρόντισε να πάρει γρήγορα αποφάσεις (όπως με την περίπτωση του Γιάννη Αναστασάκη, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Και ορθώς. Για να ξέρουν όσοι κουμαντάρουν έναν οργανισμό τα επόμενα βήματά τους και τον σχεδιασμό που θα κάνουν). Γιατί αργεί τόσο σ’ αυτή την περίπτωση, μια ανανέωση που ο ίδιος ο υπουργός με κάθε τρόπο και σε πολλούς αποδέκτες έχει πει ότι θα γίνει; Εκτός από τα τυπικά μιας διαδικασίας, υπάρχουν και τα ουσιαστικά, δηλαδή η εύρυθμη λειτουργία του πρώτου θεάτρου της χώρας.
