Η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη
Όχι τόσο μια πιστή μεταφορά του δεύτερου βιβλίου που έγραψε ο Carol όσο ένα εφετζίδικο και πιασάρικο ταξίδι της Αλίκης στο Χρόνο, με τον τελευταίο να έχει σάρκα και οστά καθώς τον υποδύεται ο Sacha Baron Cohen!
Η Αλίκη Κίνγκσλι (Mia Wasikowska) έχει περάσει τρία χρόνια στη θάλασσα ως καπετάνισσα του ίδιου της του πλοίου. Όταν επιστρέφει στο Λονδίνο, ανακαλύπτει ότι πολλά έχουν αλλάξει κατά τη διάρκεια της απουσία της. Για παράδειγμα ο Αβεσσαλώμ που από μπλε κάμπια έχει γίνει μπλε πεταλούδα και θα οδηγήσει την ηρωίδα μέσα από έναν μαγικό καθρέφτη στο βασίλειο της Κατωχώρας. Εκεί η Αλίκη ξανασυναντά τους παλιούς φίλους της: το Άσπρο Κουνέλι, τον Γάτο του Τσεσάιρ, τη Μουσκαρδίνα, τον Μαρτιάτικο Λαγό και τον Τρελοκαπελά (Johnny Depp) που έχει πέσει σε βαθιά κατάθλιψη. Η Μιράνα (Anne Hathaway), η Λευκή Βασίλισσα, στέλνει την Αλίκη να βρει τον ίδιο τον Χρόνο (Sacha Baron Cohen), ένα παράξενο πλάσμα – μισός άνθρωπος, μισός ρολόι- κι είναι ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει τον Τρελοκαπελά…
Μεγάλη η εμπορική επιτυχία της πρώτης «Αλίκης» του Tim Burton ήταν βέβαιο ότι θα είχε και συνέχεια. Περιέργως το σίκουελ δεν το υπογράφει ο διάσημος δημιουργός του πρώτου φιλμ αλλά o «άγνωστος» James Bobin, παραγωγός και σκηνοθέτης του «The 11 O’Clock Show» – από όπου προέκυψαν κάποιοι σπαρταριστοί χαρακτήρες του Sacha Baron Cohen, όπως ο Ali G, ο Borat Sagdiyev και o Brunο – στο Channel 4.
Αυτό έχει επιπτώσεις στο νέο φιλμ που διαθέτει μεν φρεσκάδα και μερικά θεαματικά εφέ (στοιχεία που λείπουν δυστυχώς από τις τελευταίες ταινίες του Burton) αλλά χάνει στο επίπεδο της αισθητικής φόρμας ή της σεναριακής πρωτοτυπίας.
Η χωρίς συγκεκριμένο προσανατολισμό «Αλίκη» προσπαθεί να αρθρώσει κάποια ουσιώδη πράγματα γύρω από την ισότητα των δύο φύλων, τη σημασία της οικογένειας ή την αναζήτηση του χαμένου χρόνου, όμως τελικά «χάνεται» στις φεμινιστικές κορώνες (αυτονόητο πως κάθε γυναίκα πρέπει να ορίζει τη ζωή της όπως εκείνη επιθυμεί) και τις λεκτικές κοινοτυπίες ή φλυαρίες.
Αποζημιώνει πάντως (κυρίως το παιδικό κοινό) το κομμάτι της ψηφιακής περιπλάνησης της ηρωίδας στο χωροχρόνο -μια τρικυμιώδη θάλασσα με απίθανα εφέ- ή το γοτθικό σκηνικό του πύργου που κατοικεί ο Χρόνος και οι υπηρέτες του (δευτερόλεπτα, λεπτά, ώρες, μέρες) με τη ζωή του κάθε ανθρώπου να κρέμεται σαν ρολόι που κάποτε σταματά να χτυπά! Το κωμικό στοιχείο εξαντλείται στην παρουσία του τρελοκαπελά και της παρέας του οι οποίοι στην πλέον κεφάτη σεκάνς του φιλμ, εκείνη του πλούσιου γεύματος, κάνουν αστειάκια με το… Χρόνο («έχεις όλο το χρόνο με το μέρος σου», «ήρθες την κατάλληλη ώρα», «Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος» κ.α.) για να πάρουν την απάντηση του τελευταίου: «Έχω συνηθίσει πλέον όλα αυτά τα χρόνια τούτες τις κρυάδες» που θα κάνει τους συνδαιτημόνες του να πέσουν κάτω από τα γέλια!
Κωνσταντίνος Καϊμάκης