Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι… καπνισταί!

Αν δεν υπάρχει ατομική και συλλογική θέληση για συμμόρφωση  με τον νόμο και τα αυτονόητα μιας πολιτισμένης κοινωνίας, το κράτος δεν μπορεί να φέρει ικανοποιητικό αποτέλεσμα από μόνο του. Δεν αντιλέγει κανείς ότι το κάπνισμα είναι εθισμός που δύσκολα τιθασεύεται. Ναι, δεν είναι εύκολο να κόψεις το τσιγάρο. Οι καπνιστές που θέλουν να το κόψουν ή να προστατέψουν τα παιδιά τους, έχουν δίκιο να ζητούν τη χάραξη μιας αποφασιστικής εθνικής στρατηγικής για το ζήτημα. Άλλο όμως το να δυσκολεύεσαι να κόψεις τελείως το τσιγάρο, και άλλο το να μην συγκρατείς τον εαυτό σου έστω για λίγες ώρες ή στιγμές.

Είναι υποκριτικό να “αγανακτούν” οι καπνιστές με το κράτος που δεν κάνει ελέγχους σε δημόσιους χώρους, δηλαδή σε στιγμές της καθημερινότητας κατά τις οποίες οι περισσότεροι καπνιστές θα μπορούσαν να “αυτορρυθμιστούν”.

Γιατί π.χ. μπορείς και κάνεις υπομονή μέσα σε ένα αεροπλάνο ή όταν παρίσταται το παιδί σου και δεν μπορείς να κάνεις υπομονή 2-3 ώρες όταν βγαίνεις με φίλους σου που δεν καπνίζουν; Γιατί δεν καπνίζεις και στην πρώτη περίπτωση, επικαλούμενος τον εθισμό; Επειδή ξέρεις ότι στην πρώτη περίπτωση υπάρχει ο μπαμπούλας που θα σε πετάξει έξω από το αεροπλάνο. Ειδικά όσον αφορά στο παιδί σου, επειδή κατά βάθος ξέρεις ότι το κάπνισμα επιφέρει σοβαρότατες βλάβες στην υγεία και δεν είναι απλά “τυχαίο” το αν θα σου συμβεί κάτι. Επειδή στη δεύτερη περίπτωση ποντάρεις στην υποχωρητικότητα του άλλου. Επειδή έτσι βολεύεσαι. Επειδή στην Ελλάδα έτσι γίνεται.

Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής μοιάζουν πολύ με το πολιτικό παράδοξο που ζούμε: όλοι είμαστε αγανακτισμένοι με τους πολιτικούς, και όλο τους ίδιους εκλέγουμε.

Όπως είχα ξαναγράψει με αφορμή δηλώσεις του μη καπνιστή διάσημου dj Bob Sinclar, ίσως όταν αποφασίσουμε πραγματικά και συνειδητά να αλλάξουμε ως χώρα και πολίτες, αλλάξει και η κατάσταση σε σχέση με το κάπνισμα. Διαφορετικά μάλλον είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Δείτε εδώ ολόκληρη την έρευνα: http://bit.ly/19Ql3fx