The Dark Ages του Milo Rau στο Εθνικό Θέατρο – Φεστιβάλ Αθηνών

Το The Dark Ages αποτελεί το δεύτερο μέρος της ευρωπαϊκής τριλογίας του βραβευμένου ελβετού σκηνοθέτη Μίλο Ράου για τον πόλεμο. Ο Ράου, με αυτή την παράσταση, εξετάζει την πρόσφατη ιστορία των πολέμων στην ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, εστιάζοντας στις προσωπικές αφηγήσεις των ανθρώπων που βίωσαν τα γεγονότα.

Τι συμβαίνει στους ανθρώπους όταν γκρεμίζονται οι πεποιθήσεις τους και όσα θεωρούν δεδομένα; Σε τι θεμέλια έχει χτιστεί η σημερινή Ευρώπη; Τι αλλαγές συντελούνται από την πτώση του Τρίτου Ράιχ το 1945 ως την πολιορκία του Σαράγιεβο το 1995; Τέσσερις ηθοποιοί, από τη Βοσνία ,τη Σερβία, τη Γερμανία και τη Ρωσία, αφηγούνται επί σκηνής και μπροστά σε μια κάμερα τις ιστορίες τους, με τα πρόσωπά τους να προβάλλονται σε μεγάλη οθόνη.

Ο Vedrana Seksan, ηθοποιός στο Εθνικό Θέατρο της Βοσνίας περιγράφει πώς επέζησε από τους βομβαρδισμούς στο Σαραγιεβο, αλλά και τη μεταπολεμική περίοδο. Ο βόσνιος Sudbin Musić, επιβίωσε από τη σφαγή και είναι πλέον ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πρόσφατα ανακάλυψε τη σωρό του πατέρα του σε έναν ομαδικό τάφο. Ο Manfred Zapatka από το Munich Residence Theatre αφηγείται τις αναμνήσεις του από τη μεταπολεμική περίοδο στη Γερμανία, με τον αναγκαστικό κατ’ οίκον περιορισμό του πατέρα του, όταν επέστρεψε από την αιχμαλωσία. Και η διάσημη κουκλοπαίκτρια Valery Tscheplanova περιγράφει τη μετανάστευσή της από το σοβιετικό Καζάν στη Γερμανία.

Οι συγκλονιστικές βιογραφίες τους εμπλέκονται με ιστορικά γεγονότα και ερωτήματα, καθώς οι ίδιοι μιλάνε για τον πόλεμο, τον ξεριζωμό, τη φυγή και το νέο τους ξεκίνημα. Τη μουσική για την παράσταση έχει γράψει το ιστορικό cult συγκρότημα από τη Σλοβενία, οι Laibach, που εδώ και δεκαετίες μιλούν μέσω της μουσικής τους για τη σχέση μεταξύ τέχνης και ιδεολογίας. Στη συναυλία τους στο Βελιγράδι το 1989 είχαν προβλέψει την πτώση της Γιουγκοσλαβίας και το 1995, η συναυλία τους στο Σαράγιεβο σηματοδότησε το τέλος του πολέμου στη Βοσνία.

Ο Μίλο Ράου γεννήθηκε στην Ελβετία και σπούδασε κοινωνιολογία, γερμανική λογοτεχνία και ρωμανικές γλώσσες στη Ζυρίχη, το Βερολίνο και το Παρίσι. Εκτός από το θέατρο και τον κινηματογράφο εργάζεται και ως δημοσιογράφος, συγγραφέας και δοκιμιογράφος. Έχει εργαστεί ως συγγραφέας και σκηνοθέτης σε διάφορα ανεξάρτητα, δημοτικά και κρατικά θέατρα, όπως το Staatsschauspiel στη Δρέσδη, το Maxim Gorki Theatre στο Βερολίνο και το Theaterhaus Gessnerallee στη Ζυρίχη. Ο Ράου εισήγαγε την αναπαράσταση ως φόρμα για πολιτικό θέατρο με το έργο The Last Days of the Ceauşescus, που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ της Αβινιόν (2009), ενώ ακολούθησε το Hate Radio που ανέβηκε στο Radikal Jung Festival του Μονάχου και στο Theatertreffen του Βερολίνου (2011). Το 2007 ίδρυσε το Διεθνές Ινστιτούτο Πολιτικού Φόνου, μια δραματική σχολή που εστιάζει στην έρευνα σημαδιακών πρόσφατων ιστορικών γεγονότων. Ο Ράου ζει μεταξύ Ζυρίχης, Κολωνίας και νότιας Γαλλίας.

Μια παραγωγή του Residenztheater του Μονάχου σεσυνεργασία με το: Milo Rau / International Institute Of Political Murder (IIPM)