Από Μακριά
Η ταινία του Lorenzo Vigas από τη Βενεζουέλα που κέρδισε το Χρυσό Λέοντα στο περσινό φεστιβάλ Βενετίας είναι ένα λιτό και συγκινητικό υπαρξιακό δράμα.
Ο πλούσιος μεσήλικας, Αρμάντο, προσελκύει νεαρούς άντρες στο διαμέρισμα του και με αντάλλαγμα χρήματα, ζητά από αυτούς να τους κοιτά δίχως να τους αγγίζει. Από μακριά. Επίσης παρακολουθεί από μακριά έναν ηλικιωμένο επιχειρηματία με τον οποίο, όπως δείχνουν τα πράγματα, είχε μια τραυματική σχέση. Η πρώτη επαφή του Αρμάντο με τον νεαρό Έλντερ είναι βίαιη, αλλά αυτό δεν αποθαρρύνει τον μοναχικό άντρα. Ο Έλντερ συνεχίζει και επισκέπτεται τον Αρμάντο, λόγω των χρημάτων, αλλά δημιουργείται άθελα τους μια προσωπική σχέση.
Αργόσυρτο, χαμηλόφωνο και με ελάχιστους διαλόγους το φιλμ του Vigas είναι μια κραυγή απόγνωσης για την αφόρητη, βασανιστική μοναξιά. Είναι βέβαια τα ψυχικά τραύματα και το οδυνηρό παρελθόν που χαράζουν την πορεία στο ασκητικό βίο του Αρμάντο με τα αμέτρητα ερωτήματα να συνοδεύουν τις «ακατανόητες» πράξεις του. Τα περιφερειακά πρόσωπα του έργου (πχ η αδελφή του ήρωα) αντί να αμβλύνουν και να απαλύνουν κάπως το βαρύ φορτίο του μεσήλικα άντρα, προσθέτουν άθελα τους κι άλλες σκοτούρες. Θα χρειαστεί η μετωπική σύγκρουση και το φλερτ με τον κίνδυνο για να μετρήσει τις δυνάμεις και κυρίως τις αντιστάσεις του ο αινιγματικός Αρμάντο. Το φιλμ μοιάζει με άσκηση σοφίας, ανθρωπιάς και ερωτικού πόθου. Δεν ανοίγεται εύκολα στο θεατή και ίσως αυτό να αποθαρρύνει τον τελευταίο. Αν και σε πρώτο επίπεδο η αποξένωση στη σύγχρονη, απάνθρωπη μεγαλούπολη είναι η βασική αλήθεια της ταινίας, τα κρυφά νοήματα της (η φιλία, το ερωτικό πάθος, η ειλικρίνεια κ.α.) έχουν επίσης αξία.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης